Acemi Hırsız

18. Bölüm | Güncellendi

~Doğru olan duygular er geç yolunu bulurdu.

Günler öncesinde adını dahi bilmediği bir kadındı Jessie. Şimdiyse hayatının merkezi halini almıştı. Durumundan memnun, karnı tıka basa doyan bir kedi gibi koltuğa kıvrılmıştı. Uykunun ağırlığı Jessie'nin üzerine gece gibi çökerken gevşeyen bedeniyle derin bir uykudaydı. Yüzüne yayılan yumuşak gülümseme ve rahatlamış ifade Adrian'ın gözlerinden kaçmadı. Arabasını evinin park alanına çekerken garaj kapısını açtı.

Arabayı park edip emniyet kemerini açtıktan sonra uyuyan kadına dönüp baktı. Dudakları aralanmış huzurla uyuyordu. İç çekerek arabadan indi. Jessie'nin tarafına doğru adımlar atarken sessiz ve derin düşüncelere daldı. Jessie huzurlu uykusuna devam ederken Adrian kapısını açtı, kadına uzanarak emniyet kemerini çözdü.

Adrian Jessie'yi uyandırmamaya özen gösterirken hiç ağırlığı yokmuş gibi kolayca kucağına aldı. Arabanın kapsını kalçasıyla kapatıp evine doğru döndü. Uzun adımlarını evine doğru çevirdi. İki katlı müstakil evi ıssız görünüyordu ki Jessie kolaylıkla içeri sızıp istediklerini yürütebileceğini sanmıştı. Adrian aklına gelen görüntülerle kısaca güldü. Kollarında acemiliği ispatlanmış bir hırsız taşıyordu. Bu sefer kendi haline güldü. Kollarında Jessie, kalbinde anlam veremediği duygularla evine giden yolda yürümeye devam etti.

Üç basamaklı merdiveni tırmanırken uyku halindeki Jessie kolları arasında kıpırdanmaya başladı, başını çevirdi ve uzanarak yüzünü boynuna gömdü. Adrian onun bu şirin haline güldü, büyük adımlarla evinin kapısına yöneldi. Ağırlığını bir ayağına yükleyip Jessie'yi tek eliyle sabitlerken pantolonunun cebindeki evin anahtarını çıkardı. Zorlanmadan kapıyı açtı, tekrar Jessie'yi sıkıca sarıp eve girdiler. Jessie bir şeyler mırıldanarak kollarını boynuna doladığında kadına ait o değişik koku burnundan ciğerlerine süzüldü. Kadının masum haline deli oluyordu.

Kalp atışları hızlandı, zihnine bir fikir süzüldü. Neon ışıklarla yanıp sönen bir his haince kalbini tekmeledi. 'Yok,' diye düşündü Adrian, 'Olmaz öyle şey!'

Adrian aklında aniden beliren fikir, kollarında Jessie ile birlikte kapı aralığında hareketsiz kaldı. Başını iki yana salladı. Dile getirmek istemediği o fikri büyük hole girerken zihninden def etti. İçinden gelen kahkahayı bastırırken ayağıyla kapıyı kapatıp salona yönelen hole doğru adımlar atmaya başladı. Birkaç adım ile geniş holü geçip salona ulaştı. Temposunu bozmadan salonu arşınlarken krem rengi kanepe takımının önünde durdu. Hiç istemese de kucağındaki kadını rahat kanepeye yatırdı. Rahat olmasını sağlamak için ayakkabılarını çıkarıp yere bıraktı.

Jessie'nin sarı saçları Adrian'ın kanepesine başını koyduğu yere yayıldı. Gür kirpikleri yanaklarının üstüne düşmüştü ve dudakları kışkırtıcı bir biçimde yarı aralıktı. Bu görüntünün kendini zorladığını fark eden Adrian gerileyerek kadından uzaklaştı. Yutkundu.

Jessie yattığı yeri yadırgayıp kıpırdandı. Rahat yerde yatmasına rağmen bir şeylerin eksikliğini hissediyordu. Başını geri çekerken saçları yüzüne dolandı. Burnunun ucuna sarkan saçları onu rahatsız etti. İç çekerek gözlerini yavaşça açtı. Gözlerinin içine girmeye hevesli ışıkla rahatsız oldu, elini yüzüne siper etmek için kaldırdı.

Uykusundan uyanırken kendine geldi. Arabadan eve Adrian'ın kollarında taşındığının farkına varırken gözleri kocaman açıldı. Ağır bir uykusu yoktu fakat bütün bir gün yaşadıkları onu yormuştu. Eksikliğini hissettiği Adrian'ın ondan uzaklaşmasıyla sıcaklığının yok olmasıydı. Kaşlarını çattı.

Adrian Jessie'nin kendine gelmesiyle bir adım geriledi. Salonun giriş kısımlarında duran ışıklandırmadan rahatsız olduğunu fark etse de bir şey yapmadan bekledi. Jessie yattığı yerden doğrulurken bacaklarına dolanan tombul kedisini görüp eğilerek kucakladı. Kedisi çizgi filmdeki arkadaşı gibi oldukça şişman ve tembeldi. Yeterince karnını doyurduğuna karar verdiğinde istirahat için ortadan kaybolurdu. Gülümseyerek kediyi kucaklarken Jessie'nin dikkatle izlediğini fark etti.