MAFİA -BXB

//4//

Selamın hello bölüm atmıyordum niye atmıyordum bilmiyorum ama atmıyordum işte şimdi atmaya geldim jdwlhxwonxke

Sessizdi, dokunuşlar bile sessizdi korkuyordu sanki ama bi o kadar da cesurdu yüreği, içinde oluşan sızı ne bilmiyordu sanırım arkadaşının o savunmasız halinden kaynaklanıyordu daha fazla durmak istemiyordu.

Gitmek uzaklaşmak arkadaşlarını kurtarmak ve birdaha gelmemek istiyordu, ama yapacağı bişey yoktu elinden hiçbir şey gelmiyordu büyük Teslimat adamlar ölüler hepsi korkunç geliyordu gözüne, derin bı nefes alıp çevresine göz gezdirir. Karşısında sakalını okşayan esmer adamda gözleri bir süre takılı kaldı.

"Neyi bekliyoruz?" Sorduğu soruyla esmerin bakışları kumral çocuğa dönmüştü dudağının kenarı hafif kıvrılır gibi oldu araba büyüktü ama sadece ikisi vardı.

"Ne o sıkıldın mı? O halde sıkılmayacağın şeyler konuşalım  mesela bana yazdığın ilk gün sabaha kadar memelerden bahsettin"

Aklına gelen anılarla anlık yutkunup alt dudağını dişlerinin arasına hapsederek ezmeye başlamıştı, içini kaplayan utanç duygusu ile derin bı nefes alıp gözlerini tekrar esmere çıkardı.

"Sarhoştum... Ne yaptığımı bilmiyordum özür dilerim şimdi de cezasını çekiyorum zaten"
Titrek bı nefes alıp etrafına bakınan kumral hareketlilik sezince esmer adamında o yöne baktığını farkeder, sanırım şimdi başlamıştı.

Eline aldığı maske ile birlikte araçtan inen kumral gözlerine taktığı siyah lens ile üzerine aynı siyahlıkta maske geçirmişti, son kez kafasını geriye çevirip esmer adama bakar onay gelince kafasını aşağı yukarı sallayıp yanına gelen 2 adamla bindikleri siyah lüks arabayla teslimat alanına doğru ilerlemeye başlamıştı hala korkuyordu özellikle bu işi eline yüzüne bulaştırırsa arkadaşlarının başına geleceklerden korkuyordu.

"Hadi Emir yaparsın al ve çık götü kalkmış o mafya bozuntusuna göster gücünü"

Sessizce fısıldayıp duran arabayla geldiklerini anlamıştı bir süre bekleyip kapıyı açarak inen kumral  karşısında duran koca 2 tır ve 5 takım elbiseli güçlü adamı bir süre inceler.

Emir'in ağzından

Yavaş adımlarla ilerliyordum, göt korkusundan diyeceklerimi unutmak üzereydim sakin kalmalıydım adamların karşısına geçip kendimden emin bir ses tonu takınıp konuştum.

"Alacağım mallar bu mu? Kimse gelmeden halledelim bu işi"

Karşımda duran sarışın çocuğa dibim düşse de düşman taraf olduğunu bildiğim için bişey yapamıyordum, yanıma adimlayarak elini uzatmıştı ne yapmaya çalıştığını anlamazcasına gözlerine bakıyordum

"Anahtar? O nerde kod anahtarın üzerine işlemiş durumda Şahmeran"

Rahat bı nefes alıp cebimdeki Asef'in getirdiği anahtarı alarak karşımdaki adamın avucuna bırakırım çıkardığı kağıtta bişeyler okuyup anahtarı inceleyerek tekrar bana vermişti ardından adamlarına işaret edip ilerlemeye başlamıştı.

"Mallar sağlam mı? Hemen gitmekle olmuyor önce malları göster"

Kulaklığından gelen talimatla konuşmuştum  sarışın  adımlarını durdurup bana dönerek hafif bir sırıtmayla yanıma gelmişti, eğilip kulağıma fısıldayarak "hmm, kurnaz olduğun kadar yatakta iyi olduğunu da konuşuyor herkes" dudaklarını yalayıp nefesini boynuma bırakarak "gösteririm göstermesine ama küçük bir ödül istiyorum"

Elini belime koyarak okşamaya başlamıştı korkuyordum ne diyeceğimi bilmiyordum etrafta yankılanan ses ile gözlerimi kapatıp açarak üzerimdeki kana bakarım kolumdan aniden çekilmemle Aracın arkasında duran Baran'ın göğsüne yaslandım adamın kafasına sıkmıştı sikeyim anahtar aniden çekilince düşmüştü sanırım kilit onunla açılıyordu Baran diğer tarafına geçip ateş ediyordu karşı tarafa beni uyarmıştı ama yapacak bişey yoktu ya onu kaybettim diye beni öldürürse...

Bu düşünceyle elimi uzatıp anahtarı almaya çalıştım olmuyordu ani hareketle çıkıp anahtarı alır hemen yerime geçmek için hareket ederken kolumdaki sızıyla bağırıp saklandım, Baran'ın bakışlarının bana dönmesiyle sesli küfür edip hemen yanıma gelmişti maskeyi çıkarıp dolu gözlerle ağlamamak için kendimi kastım.

Elimdeki Maskeyle koluma baskı yapan Baran'ın omzuna kafamı yaslayıp acı bı inleme bıraktım ceketini sıkıca tutup gözümden düşen bir damlayı sildim, ağlamak yoktu ağlamayacaktım, kafamı kaldırıp bulanık görüntüye baktım kulağım çınlıyordu karşımdaki esmer endişeli gözlerle bakıp bişeyler diyordu.

Dizlerim kendini taşımak istemiyor gibiydi kendimi karanlığa bırakmadan önce tek hatırladığım Baran göğsüne çekip yanağıma dokunuyordu.

///////////////////////////

Baran'ın ağzından

Kucağımda bayılan kumral ile Karşımda 5 adamı öldüremeyen beceriksiz adamlara bakıp tıslarcasına konuştum.

"Sikeyim kaç kişisiniz alamadınız 5 adamı öldürsenize neyi bekliyorsunuz!!!"

Bakışları bana dönünce eğilip gözleriyle önce Emir'i süzmüştü elindeki silahın mermilerini yenileyip"Abi adamlar çok iyi saklanmış ateş edip bizi uzaklaştırıyorlar 2 tanesi ortada diğerleri yok saklanmışlar "

"Halledebilir misiniz? Çabuk olmanız gerekiyor yaralı bu durumda bende çıkamam"

Mehmet'in yanında duran Sefa bana dönerek arkadan ilerleyeceğini söylemişti bu iyi fikir olabilirdi yanına iki adam daha alıp gittikleri zaman sinirle yerimden kalktım, Emir'in güvende olduğuna kanaat getirip silahımı alarak tekrar eski yerime geçtim, gördüğüm iki ayakla sırıttım içimden"aptal" diye geçirip yaklaşan adamla hemen çıkar alnından ateş ettim.

Geldiği yöne doğru ilerleyip Sefa'nın 2 adamı da indirdiğini görerek büyük Duvarın arkasına saklanmış arkası bana dönük olan 2 adamla bir süre yaslanıp izler ardından alkışlayarak sırıttım"vay be çok iyisiniz " arkalarını dönmeleriyle birinin omzuna diğerinin de bacağına Ateş edip bunları almalarını emredip tekrar aracın arkasına ilerledim.

Mehmet'in kucağına aldığı bedenle çenemi sıkıp kaşlarımı çattım " bana ver onu gidip diğerlerine yardım et sen hadi " ilk başta irkilse de aldırış etmeden kucağında duran bedeni kendi kucağıma alıp arabaya doğru ilerledim arka koltuğa yerleşip ayaklarını uzatmasını sağlayarak kolumun üzerine yatmasını sağladım.

"Ulan Velet ne yapacağım ben seninle hem aklımı karıştırıyorsun hemde kendine iyi bakmıyorsun" derin bı nefes alıp saçlarını okşamaya başladım,Ali'yi arayıp haber ederek Her zaman kullandığımız hastaneye doğru ilerleyen araçla kafamı geriye yaslayıp gözlerimi kapattım, çok yorulmuştum bugün  yorgunluk mu? İçimde oluşan korku mu? Bunları ayırt edemiyordum.

Arabanın durmasıyla hemen inip kucağıma tekrar alarak acil kapısına ilerledim gelen sedyeyle indirmek istemesede kucağımdan sedyenin üzerine yatırıp peşlerinden gelerek durumunu öğrenip, rahat bı nefes aldım, yırtmıştı kefeni çok derin değildi ama kurşun içeride olabilirmiş yanıma gelen Tarık ile durumu kısaca özet geçip oturarak gözlerimi kapattım.

"Birazdan çıkar endişe etme  şimdi biraz uyumak istiyorum başım çok ağrıyor"

Dediklerini algılayamayacak kadar yorgundum.

Çok saçma bir bölüm oldu biliyorum ama mecbur kaç gündür atamıyorum zaten bu gidişle de kitabı kaldıracağım yani bilmiyorum hoşuma gidiyor kurgusu ama okunmuyor gibi neyse 910 kelime kısa bir bölüm oldu oylarsanız sevinirim.