MAFİA -BXB

///26///

Bu yazar çok hızlı gibime geldi.

Neyse neyse okuyun hadi -_-

-

-

Zaman ne kadar da çabuk geçmişti, aslında gerçekten de bütün zaman kum saatinden ibaretti, içinde ki kum bitiyor seneler geçiyordu. Dile kolay 7 sene.  Her anısı dün gibi aklımdaydı,   10 dakika önce odamda uyanmıştım, ve sessizce sandalye de  genelde ben hasta olunca Baran'ın başımda beklediği yerde uyuyan Ali... Ali abiyi izliyordum. Ona artık ne diyeceğimi bilmiyordum. Göz altları kızarmış ve çökmüştü. Ağlamaktan iyice harap olmuştu. Ona çok üzülüyordum, Annemin tek hatası güvenip sevmekti, ama o adam öyle güzel göz boyuyordu ki, Masum annemi kandırabilmesine çok da şaşırmıyordum. 

Köşede duran suya uzandım, bir yudum alıp tekrar bıraktım. Biraz sert bırakmış olacağım ki, Ali abi kıpırdandı. Çok sürmeden de gözlerini aralayıp oyalanmadan hemen üzerimde durdu. "Emir, ne oldu? " Adamı da uyandırmıştım.

"Kusura bakma, Uyandırmak istemedim seni. "  Sorun değil anlamında kafasını sallayıp sandalyeden kalktı, yatağın köşesine oturup ellerini önünde birleştirdi. Üzeri kırış kırış olmuştu.   "Özür dilerim, her şeyin sorumlusu benim, herşey belki de benim yüzümden oldu."

Kendimi suçlu hissettim, benim yüzümden böyle düşünüyordu. "Hayır, hayır lütfen böyle düşünme. Asıl ben özür dilerim, ağzımdan çıkanı kulağım duymadı, ne dediğini bilmedim.  Ne senin, ne babanın, ne de benim suçum vardı. Hepsi o adamın suçu, sen üstüne düşeni yapmışsın, eminim o adam her zaman sizleri ya da beni öldürmekle tehdit etmiştir. Bazen denk gelirdim.  Sessiz sessiz annemi tehdit eder, yapmak istemediği şeylere zorlardı. Yani bu duyduklarıma şaşırmıyorum bile. "

Ali abinin yüzünden bariz bir nefret belirdi, elini sertçe saçlarının arasından geçirdi. "Öldüreceğim o orospu çocuğunu, kendi kanında boğulacak, Baran bazı şeyleri daha net açtı bana, sana yaptıklarını, annene yaptıklarını. Hepsinin hesabını soracağım ondan. Olur da babam diye beni durdurmak istersen... " Daha o konuşmasını bitirmeden elimi kaldırarak susturup sözünü istemeye istemeye kestim.

"Sakın, o adam benim babam değil. Kanında boğulurken gördüğü son yüz benim yüzüm olsun. " Elini yavaşca yanağıma uzattı.  Usulca okşadı ve o an midemde kelebekler uçuracak bir hareket yaptı. Burnumun ucundan ve yanağımdan öptü. "Anneni de böyle öperdim, o yok ama hatırası emaneti burada. Bu saatten sonra bir dakika ayrılmak yok. " Gülümsedim. İlk defa o aile sıcaklığını hissediyordum. 

Kapı tıklatıldı, Gel diye seslenince içeriye Annemin babası girdi. "Müsait misiniz? "  Ali abi gülümseyerek kafa salladı.  Kapıyı kapatıp o sarsılmaz duran vücuduyla yaklaşıp diğer tarafıma da o oturdu.
"Nasılsın Emir? " Bakışlarında ki Mahçup havayı sezmiştim. Kendini suçluyor olmalıydı, tabi haklı olaraktan.  "İyiyim, sorduğunuz için teşekkür ederim. Ayrıca özür dilerim. Dediklerimin bir kısmında haklı olsam da, bu kesinlikle sizinle olan kısımları değildi. Özür dilerim annem sizin evladınızdı, eminim ki benim düşündüğmden daha çok düşünüp üzüldünüz ona, size karşı dediklerimde ciddi değildim. Anlık bir sinirle kapıldım.  Annem olsaydı böyle olsun istemezdi, siz çabalamışsınız bunu da inkar edemem. Kader işte. " Yüzünde anlayışlı bir gülümseme oluştu.

"Ne dersen de, haklısın sen. Yıllardır zaten içimde acı bu. Geçmek bilmeyen bir hastalık, bir dert. Beni içten içe bitirirken hasreti, seni bulduk. Daha Allah'tan ne isterim. "  Sevgisi gözlerinden belli oluyordu. Utanarak kaçırdım bakışlarımı. "Bundan sonra hep beraberiz, söz veriyorum Size annem de bunu isterdi eminim.  Sizinle birlikte olmamı. Tamam belki hemen alışamam ama, siz benim annemin ailesi, sevdiklerisiniz. Bu saatten sonra benimde ailemsiniz. " İkisinin de gözleri ışıl ışıldı. Benden bunu beklemedikleri, apaçık ortadaydı.