Tego dnia obudziłam sie nawet wcześnie (dużo przed budzikiem ale nie byłam zmęczona). Słońce świeciło na mojom twarz, a moja jasna i delikatna skóra lekko błyszczała. Spojrzałam w lustro. -Ale ja jestem piękna! - krzyknełam widząc moje odbicie. Nie miałam nawet cieni pod oczami i nie wyglądałam emo. Ale super! Postanowiłam postawić na naturalny look i pomalowałam się tak:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
ubrałam sie w mundurek ua i poszłam zjeść śniadanie. Naszczęście nie musiałam martwić sie przygotowywaniem go, bo mam lokaja. Wcześniej o nim nie wspominałam, ale ma na imię Sebastian. Jest wyyyysooookiiii i przystojny! Ma piękne czarne włosy i dziwnie czerwonawe oczy chociaż zawsze mówi że to brązowy...
-SEBASTIAN!! - zawołałam. Przyszedł od razu. Nie wiem jak on to robi że pojawia sie na każde moje zawołanie w mniej niż sekunde... Pewnie jest gdzieś w pobliżu czy coś... -Yes, my lady? - pyta i mi sie kłania. -Haha Seba mów po polsku/japońsku DO WYBRANIA! Nie rozumiem angielskiego!! - śmieje sie. - Przyniesiesz mi śniadanie? -Jak sobie panienka życzy... - usmiecha się tym swoim zalotnym uśmiechem. Ale flirciarz!
Jest przystojny ale... ale nie lubie go w ten sposób... NAPRAWDE!! jest w moim typie ale... jednak wole Bakugo... Zaraz co..??!?! 1 >///< Wcale nie!! - rumienie sie.
Sebastian przynosi mi śniadanie. Wygląda pięknie! On zawsze robi je takie... Ładne i eleganckie...
Szybko je zjadam i wykonuje reszte porannej rutyny. Mam jeszcze troche czasu więc siadam i pisze tekst do nowej piosenki. Zwykle, razem z zespołem Taemina śpiewaliśmy o miłości. Tym razem pisze o złamanym sercu. Eh... Zrobiło mi się smutno i czuje zbierające sie w oczach łzy.
Napisałam kilka zdań. Brzmią one o tak:
Lucky me, lucky you 결국엔 거짓말 we lie (we lie) So what? So what? 만약에 내가 널 지우게 된다면 so sorry I'm not sorry (I'm not sorry) 나 어떡해 나약한 날 견딜 수 없어 애써 눈물을 감춘 채 사랑의 숨통을 끊어야겠어
Myśle że brzmi całkiem fajnie i spodoba sie moim fanom. Wtedy do pokoju wchodzi Sebastian znowu z uwodzicielskim usmiechem. -My lady, czas do szkoły -Ah już ta godzina? Dziękuje Sebastian! - przytulam go i widze że jego policzki robią sie lekko różowe.
Zakładam płaszcz i szalik i wychodze z domu. Listopadowa pogoda nie jest zbyt piękna. ciągle pada i jest zimno...
Wchodze do szkoły i przebieram sie. Jestem troche wcześnie i prawie nikogo nie ma. Ide do klasy a tam...
BAKUGO I KIRIŚ? ONI SIE... CAŁUJĄ???
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Przepraszamy za dłuższą przerwę, kolejny rozdział powinien pojawić się za tydzień
