~Kara Elmas~

169 14 37
                                    

★Bölüme başlamadan yıldızı parlatmayı unutmayın lütfen 🌟

★Desteklerinizi eksik etmeyin sevgili okurlarım

★Güzel çiftimiz için şuraya bir❤️ bırakalım

~~~~

Bazen sessizliğin güzel olduğu anlar olur.
Bozulmasını istemediğimiz zamanlara Sessizliğin nekadar da yakıştığını görürüz.

Konuşulmaması gereken o an..
Kerim için şuan tam da o an..

Sessizlikle nefesini tutmuş, karşısında ki kadının hareketlerini izliyordu.

Uyandığında karışısında gördüğü kadınla hala rüyada olduğunu sanmıştı. Ama kadının ona seslenmesi ile rüya dan uyandığını anlamıştı.

Kadını İlk önce tanıyamamış ama aklına hemen İsa'nın ona söyledikleri ve gösterdiği dosya ile kim olduğunu hatırlamıştı.

Karşısındaki kadın elinde bir kutu ile
ona dönüp baktığında,  genç adam
Bu kadını daha önce de gördüğünü hissetti

Evet daha önce gördüğüne emindi
Biraz hafızasını zorlamaya başladı.

"Daha iyi misiniz?" diye soran kadınla daldığı düşüncelerden çıkan Kerim, kadının ona diktiği kara sürmeli gözlerine takıldı.

"Evet" diye cevapladı keskin tok bir sesle.
Ama bakışlarını kadından çekemiyor du.

Kerim Farkında olmadan o gözlere doğru çekiliyordu..

Hicran da farkında olmadan, adamı kara gözlerinin etkisinin altına alıyordu..

Hicran emin adımlarla yatağın kenarına gelip elindeki kutuyu yatağa bırakıp
adama döndü.

"Ateşinizi ölçmem gerekiyor." Dedi kutu dan çıkardığı ateş ölçeri kendisine göstererek.

Kerim hala bu gözleri nerde gördüğüne dair hafızasını zorluyordu. Ama ağrıyan başı buna izin vermiyordu.

Başını düşüncelerin içinde n çıkmak ister gibi hafifçe iki yana sallayıp, yarasına dikkat ederek hafifçe doğruldu.

"Yardım edeyim" yanında ki kadın kolunu tutarak kalkmasına yardım etmeye çalışırken, adam bir an kolunda ki ele baktı.
Kafasını kaldırıp dibinde ona Siyah elmas gibi parlayan gözleriyle bakan kadınla gözgöze geldi.

Evet hatırlamıştı. Bu  kadını daha öncede evinin bahçesinde sigara içerken görmüştü.  Hatta gözlerinin içine bakarak sigara dumanını içine çekerken onu şaşırtmıştı.

Günlerce bu kadının cesaretini düşünmüştü.
Genelde çalışanlar onun karşısında değil sigara içmek, göz teması bile kurmaya çekinirken bu kadın la karşılıklı sigara içmişti.

Kerimin hatırladıklarıyla, sert olan ifadesi yumuşamış, dudağının sol kenarı üst tarafa doğru kıvrılmıştı.

Kerim beyin yüzündeki ifadeye bi anlam veremeyen Hicran, bakışlarını ondan çekip, kalkmasına yardım ederek yatakta oturmasını sağlamış elindeki aletle ateşini ölçmeye başladı.

"Evimde çalıştığını duydum"  yerde olan bakışlarını çekip sesin sahibine baktı.

"Evet efendim" diye cevapladı kısaca.

Kadının yumuşak sesi Kerim'in kulaklarını okşuyordu.

"Ne kadar oldu başlayalı?" Sordu Kerim kadının gözlerine bakarak. Neden bu gözlere baktıkça bakası geliyordu.

HİCRANHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin