HİCRAN

~Bir Gülüş~

★bölüme başlamadan yıldızı parlatalım🌟

★Satır arası yorumlarınızı bekliyorum

★Çiftimiz için buraya bir❤️ bırakalım

★ Keyifli okumalar
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hicran dan

Hayatım da her çeşit insanla karşılaştım.
Bir sürü insan tanıdım. Kimi zaman dost oldum kimi zaman düşman...

Bazen anlamadığım zamanlar oldu bazen de anlaşılmadığım. Yeri geldi üzdüm, üzüldüm.
Yeri geldi güldüm, güldürdüm...

Ama asla hayatıma giren çıkan hiç bir insanın gerçek niyetlerini çözemedim.

Buna en büyük örnek, bir zamanlar tutkuyla büyük aşkla hayatımı birleştirdiğim adam..

Ve ondan sonra artık sorgulamaya başladım
Herşeyi herkesi sorgulamak bana çok mantıklı geldi. Çünkü artık inanmak ve güvenmek kavramaları bende etkisini kaybetti.

Oyuzden herzaman derim,
az insan çok huzur...

Uykusuz ve uzun geçen bir gece yine yerini aydınlığa bırakmış ve kaybolmuştu.
Günün ağarmasıyla koşuşturma ve aynı maraton yine başlamıştı.

Yol kenarında ki kaldırım taşlarına dalıp giderken
Dün gece deki anılar canlanıp, Gözlerimin önüne gelip oturdu. Kerim Bey'in söyledikleri hala zihnim de yankılanıyordu.
karşılığında para yada başka birşey demesi bütün gece uykumu zehir etmişti.

Başta hata yapmıştım zaten. hayır yani yardım etmek senin neyine ha Hicran hanım sana mı kaldı elin adamın yaraları.

Zaten değişik bir tip, üstelik gizli kapaklı işler yaptığı gayet açık ne diye eve aldım ki onu. Kendime olan şaşkınlığım hâlâ geçmiş değil.

Üstelik dün uyandığım kabustan Kerim beye sarıldığım anlarda aklıma gelince istmesizce utanmıştım. Lanet olsun o an Ali'nin hayali karşımda canlandı sanmıştım oysa.

Kerim beyin de sesini çıkarmamış olması benim kadar şaşkın olduğunu anlamıştım.
Umarım hakkımda yanlış bir fikre kapılmamıştır. Hoş kapılsada bu çok ta beni bağlamaz.

Ve umarım ben işten dönene kadar evimi terketmiş olsun. Daha fazla evimde bir yabancının olmasını istemiyorum. Günlerdir evimde olmasından dolayı hep diken üstündeydim zaten bu iş çok canımı sıkmıştı.

"Hicran?" beni olduğum düşüncelerden çekip çıkaran sesle  kaldırım taşlarını saymayı bırakarak sesin sahibine döndüm.

Yarım saattir kapıda onu beklemekten çiçek açacaktım neredeyse. Her sabah onu beklemek artık işkence olmuştu.

Yine süslenip püslenmiş!
Soğuk havaya rağmen giydiği Siyah ince külotlu çorabı dizlerinin biraz yukarısında olan ekoseli eteği üzerine giydiği Siyah gömlek ve taba rengi kabanıyla aynı renkte diz altı botları ile sanırsın özel bir şirkette sekreter olmuş hanım efendi.

"Kızım kıçın donacak" diyerek ona gözlerimi devirsemde beni biplemeden evinin kapısını çekip yanıma geldi.

Bu kızın bazen 30 yaşında olduğunu unutuyorum. Gerçi kendisi unutturmak ta mükemmeldir.

"Donmaz sen merak etme ben alışkınım." Dedi yanıma gelip koluma girdiğinde otobüs durağına yürümeye başladık.

"Hem sen bana diyeceğine biraz sende kendine çeki düzen versen. Yeminlen ölmüş tekrar dirilmiş gibisin biraz calansan mı artık şekerim."diye söylenmeye başladı
"Ayrıca o arabanı satmasaydın şuan otobüs derdimiz olamazdı" Başladık yine hayır Sabah sabah ne kullanıyorda böyle enerji dolu oluyor hiç anlamıyorum.