HİCRAN

~Yeni Kararlar~

★Selam sevgili okurlarım bölüme başlamadan önce sol alt köşede ki küçük yıldızı parlatmayı unutmayın lütfen 🌟

★Güzel çiftimiz için de şuraya bir ❤️ bırakalım

★Keyifli okumalar 🥰

~~~~~~~~~~~~

Kerim, duyduğu kelimeler le, rahatsızlık tüm bedenini sardı.
Çatık kaşları ve kısık gözleriyle karşısında ki yaşlı kurdu inceledi.

Yüzünde ki alaylı tebessümü ve sinsice kıvrılan dudağı, cebindeki eli ve üzerinde ki rahatlık, Kerim'in canını sıkmıştı. Bu yaşlı kurdun kendisiyle ilgili herşeyi bilmesi sinirlerini bozuyordu.

Tamam yıllar önce onunla iş yapmayı kabul etmişti. Ama bu onun hayatını kontrol edeceği anlamına gelmiyor du.
Kontrol edilmek ve takip edilmek ten nefret ediyordu.

"Neden beni çağırdın" dedi sesine kattığı rahatsızlığı karşısında ki ihtiyara belli edercesine.

Etrafında göz gezdirip,
"Diğerleri orta da olmadığına göre, her hangi bir operasyonda yok.
Ozaman neden telefonda acil dedin?" Tekrar bakışlarını Harun başkana çevirip bir cevap bekledi.

O güzel sofrayı, ve o güzel manzarayı bırakıp gelmek zorunda kalmıştı. Oradan öylece çıkmasıyla kimbilir kadın kendisi hakkında ne düşünecekti. Ama Güzel şeyler düşünmeyeceğine emindi.

"Ne o sıcak yerinden mi ettik asker?" Harun başkan, altında farklı imalar barındırdığı kelimeler üzerine keskin bakışlarını, kendisine sinirle bakan kanı kaynayan delikanlının üzerinde gezdirdi.

Anlaşılan, yüreğinin dört bir yanını en güçlü tuğlalar la ören bu ketum adam, yaralarına iyi gelecek merhemi bulmuş, ama tavrında, bakışların dan arafta kaldığını anladı. O merhem in duvarların dan sızmaması için tüm gücünü kullanıyor du.

Harun başkan, Hakkari'de görev yaptığı zamanlarda, askerlik yapan Kerim ile karşılaşmıştı. Ozaman daha toy olan bu çocuk tüm operasyonlara gönüllü katılıp, en ön saflar da yerini alırdı. Teröristlere karşı canla başla savaşırdır.
Korkusuz ve yenilmezdi. Onun bu halleri Harun başkanı etkilemiş, ve bu delikanlıya kafayı takmıştı.

Harun başkan her nekadar bir komutan olsada aslında yaptığı gizli bir işi vardı. Kendine bir ekip kurmuş devletin gizli bilinmeyen kahramanlarını oluşturmuştu. Ve bu ekibe Kerim'i dahil etmek için baya çabalamış ve sonunda ikna etmişti.

Onu tanıdıkça daha çok sevmiş, şehit olan oğlunun yerine koymuştu. Zaten onunda yaralarını ve kayıplar da olan ruhunu biliyordu. Oyuzden Kerim'e karşı farklı bir tutumu vardı.

Tabi İlk defa oğlu gibi sevdiği bu adam ona gelmemişti. Her ne kadar son zamanlarda duydukları hoşuna gitmiş olsa da, böyle ciddi bir meseleyi kendine bildirmemesi onu şaşırtmıştı.ve canını sıkmıştı.
"Yaran nasıl oldu evlat?" diye sordu ciddi bir ses tonuyla.

Kerim ihtiyarın aniden ciddiyete bürünen tavrını görünce, anlamıştı neden çağrıldığını.
"İyi büyük birşey değildi" dedi ciddiyetini bozmadan.

"Kimin yaptığını buldun mu?" Diye sordu merakla.

"Evet. Şirket sorunları büyütülecek birşey değil" dedi sakince. şuan ona bir baba merhametiyle bakan adam belliki kendisi için endişelenmişti.

"Nasıl bu kadar dikkatsiz olabilirsin? Adamlar resmen yolunu kesip, sana sıkmışlar lan. Bir dahaki ne bukadar kolay kurtulamazsın biliyorsun degilmi?" Konuşurken her kelimesi iğne gibi batıyordu genç adama. Zaten canı sıkkın dı. Birde bu ihtiyarın kafasını ütüleme sini kaldıramayacaktı.