Gerçek Sahip Geri Döndü

Bölüm52 Büyük Gün

Rezef ufaktan dişini sıktı ve bize mükemmel mücevherleri rekor sürede yaptı.

Bu sayede rezil olmadık.

Bu sabah ise nişan var.

Mükemmel değil mi? Bu neden ile yeni takımımı giydim ve saraya doğru hareket ettim.

Arabanın camına yansıyan görüntüm oldukça yakışıklıydı. Vay be ben bile kendime aşık olabilirim.

Bu nişanın bir özelliği var. Diğer gün soylular gibi benim ailemde gelecek.

... Beni tanıyacaklar mı?

Gerçi şuan ne olursa olsun mutlu olmayacağım. Beni tanırlarsa muhtemelen eve hapsedilirim ve tanımazlarsa... Bu daha da acıklı.

Kardeşimden dün aldığım bir mektupla nişana gelmeyeceğini öğrendim. Burada olmasını isterdim.

Acaba onun işleri nasıl gidiyor...

Eğer onu korumak istiyorsam çalışmam gerekiyor. Şimdilik biraz acı çekmem gerek ama gelecekte böyle olmayacak.

Her şey çok daha iyi olacak.

Salona girdiğim de çoktan bir sürü soylu vardı.

Herkes tamamlandığın da ikisi içeri girecek yeminlerini içip birbirlerine şarap içerecekler sonra da normal balo formatına dönecek.

Salona girdiğimde tüm düzeni zaten biliyordum.

Bu salon aslen benim için düzenlendi. Beni içeri hapsedecek yegane olayın başlangıç yeri.

Ama sonunda ben bu kafesten kaçtım. Yine de başka biri yakalandı.

Amy bana anlaşmada olduğu gibi sarayda gördüklerini rapor halinde gönderdi.

Bu gerçekten garipti. Veliaht ve Ariel neredeyse buluşmuyor buluştuklarında ise garip bir hava oluştuğunu söylüyordu.

Kalabalıkta dikkatimi iki figür çekti.

Bunlar Ariel ve Khan'dı. Onlara verdiğim mücevherleri takmışlar.

Khan beni tanıyabilir. O nedenle yaklaşmamam gere...

Ariel beni gördü ve el sallamaya başladı.

Hani görgü kuralları...

Mecburen olduğum yerde durdum ve gülümsedim.

Sonra Ariel arkası dönük Khan'ı çekerek yanıma getirdi.

-Bak Khan oh yani dük bu mücevherleri yapan yerin sahibi. Bay Adrian.

Khan tanışmak için bana döndüğünde göz göze geldik.

-Siz?

Derin bir nefes aldım. Ve bir selam verdim.

-Bendeniz Blue Blood'ın sahibi Adrian Guelle.

-Demek öyle.

Suratıma dik dik bakmaya devam etti.

-Affedersiniz dük yüzüm de bir şey mi var?

-Ahh.. bu..

Paniklemiş ve utanmış gibi görünüyordu. Sonuçta yaptığı bir kabalık.

-Gözleriniz tıpkı...

-Tıpkı?

-Yakın bir dostumunkine benziyor.

Yakın bir dost ha...

Gerçekten komiksin sen.

-Çok yakın olmalısınız.

-Evet... Yani öyleydik.

-Oh üzgünüm ona bir şey mi oldu?

-Bilmiyorum o sadece şimdi uzaklarda. Ve o geri dönmeyecek.

Neden ölmüşüm gibi davranıyor bak döndüm ve karşındayım. Ama ne biliyor musun, sen beni tanımıyorsun bile.

-Çok üzgünüm böyle bir konuyu dile getirmek. Ne kadar da kabayım.

Yanlış anlaşılmayı düzeltmeye çalışmadı ve sadece gözlerime bakmaya devam etti.

Biz üçümüz saçma bir durumda sıkışmışken araya biri girdi.

Bu...

-Lucius?

-Bay Adrian sizi görmek ne büyük bir şeref.

-Ben sizi burada görmeyi beklemiyordum. Ne zaman döndünüz?

-Aslında orada hala yarım kalmış bir işim var ama buraya katılmam önemliydi.

Dükü ve Ariel'i hiç takmıyor gibiydi.

Kendine gel o hala bir dük...

Dük boğazını temizledi ver araya girdi.

-Ahem. Siz lonca lideri vay Lucius olmalısınız.

-Beni tanıyorsunuz dük.

-Daha önce birlikte çalışmıştık.

-Oh ama eminim özel olarak sizinle görüşmedim.

-Bu doğru. Bay Adrian'ı tanıyor musunuz?

-Tabi ki kendisi iyi bir iş yöneticisi. Siz de onun ürünlerinden takıyor gibisiniz.

Tek görüşte tanıdı ha.

İyi bir hafızası var. Mücevherin tasarımından anlamak her kişinin yapabileceği bir şey değil.

-Evet. Bu Ariel ve benim için özel bir hediye.

-Vay canına gerçekten Blue Blood'ın işi iyi oluyor. Hatta duyduğuma göre kahramanlarda sana iş teklif etmiş.

Huh ne ara öğrendi?

Bunu açık alanda nasıl cevaplayacağımı düşünürken kahramanlar içeri girdi.

Ne güzel herkes toplandık.

Ve tabi ki beni gördükleri gibi bana doğru gelmeye başladılar.

Ahh sadece ölmek istiyorum.

Tam ne yapacağımı düşünürken yüksek bir ses geldi.

-Majesteleri veliaht prens ve Leydi Rotten giriş yapıyorlar.

Derin bir nefes verdim.

İşte başlıyor.

_________
Yazar:Villainesssss