At Gun Point duologie: Boek 1 - Room 301

Dag 4 - 09:20

Dit gaat haar dood worden, daar is Amelia zeker van. Waarom moest zij zo nodig met dit plan komen? Ze heeft er spijt van. Wat als ze iedereen omleggen? Wat als ze haar dan laten leven? Dit is haar schuld.

Luanna daarentegen lijkt kalm, al friemelt ze af en toe met haar vingers. Misschien voelt ze zich wel hetzelfde, maar is ze er gewoon beter in om het te verbergen. 'Nou, kom maar op met die afleiding,' zegt ze tegen de jongens. 'En maak het een goede.'

'Hoe weten we wanneer ze naar binnen komen?' vraagt Fynn. 'Kunnen we niet beter zorgen dat zij naar binnen komen als wij dat willen?' Hij kijkt het groepje rond, waarna zijn ogen bij de deur eindigen.

'Is dat niet gevaarlijk,' aarzelt Dave. Hij kijkt wat nerveus naar de deur.

'Alles aan deze situatie is gevaarlijk,' zegt Sage bars. 'Of we nu niks doen, op de deur bonzen om Brombeer of Mankepoot binnen te krijgen of wachten tot ze zelf binnen walsen om wat voor reden dan ook. Kunnen we beter het heft in eigen handen nemen. Dan hebben wij nog de controle.'

Fynn knikt en kijkt vanuit zijn ooghoeken naar Sage. 'Het is niet ideaal, maar ik heb liever dat ze binnenkomen op een moment dat wij dat kiezen, dan dat ze op oorlogspad zijn en we niet weten wat ze hier doen.'

Luanna knikt instemmend. 'Als ze het niet verwachten, zijn ze ook minder alert.'

'Hoe gaan we dat aanpakken dan?' vraagt Amelia. 'We kunnen niet heisa starten en dan met lege handen staan als ze eenmaal binnen staan.'

'Waarom niet?' Luke kijkt de groep rond.

'Wat als ze agressief worden?' vraagt Dave dan. 'We roepen ze dan binnen zonder reden.'

'Als jullie nu gewoon een vechtpartij houden komen ze vanzelf,' mompelt Luanna. 'Zo ingewikkeld is het niet.'

'Ik voel me er niet helemaal prettig bij om zomaar iemand te slaan,' zegt Fynn, die weer vanuit zijn ooghoeken naar Sage kijkt, maar snel zijn blik focust op Luke en Dave.

Luanna zucht, maar gaat er niet op in.

'Wat als jullie proberen om een raam kapot te slaan?' stelt Dave dan voor. 'Dat is geweldloos.'

'Wat als we hem dan echt breken?' vraagt Amelia. 'Dan wordt het ijskoud in het lokaal en dan kunnen we het niet dichten. Ik wil liever niet van lokaal wisselen.'

Luanna zucht en tikt ongeduldig met haar voet op de grond.

Luke kijkt hen aan en grijnst. 'Wat als we een brandje maken? Gewoon in de prullenbak, niks groots, maar genoeg voor Brombeer om te komen kijken.'

'Heeft iemand een aansteker?' vraagt Fynn. 'En kunnen de ramen open? Want anders stikken we hier.'

'Ik kan wel wat rondvragen?' stelt Amelia voor. 'Als jullie dan beginnen met het ventileren van de ruimte.'

'Laat mij maar vragen,' zegt Luanna snel. 'Ik kan het wel regelen.' Er staat een klein lachje op haar gezicht.

'Oké, is goed,' zegt Fynn. 'Sage, ga jij dan die prullenbak regelen? Dan verzamel ik wel papier. Als jullie dan de ramen opzetten?' Fynn kijkt iedereen aan.

Luke en Dave knikken, al is de aarzeling op hun gezichten te lezen. Amelia kijkt hen na als ze richting het glas lopen. Hopelijk is het genoeg om hun niet te laten stikken.

Luanna heeft een gezicht van steen als ze opstaat en regelrecht naar Yasmin loopt. Amelia volgt haar met blik. Van iedereen in het lokaal die een aansteker zou kunnen hebben, staat Yasmin niet hoog op het lijstje.

'Hé, heb je een aansteker.' Luanna vouwt haar armen over elkaar. Ze gaat duidelijk niet voor een vriendelijke benadering.

'Nee, duh, tuurlijk niet,' zegt Yasmin vijandig. 'Wie denk je dat ik ben?'

'Ik dacht dat ik je vorige week nog zag roken op het plein. Van gedachten veranderd?' Een klein glimlachje krult op Luanna's ronde gezicht. Haar donkere ogen fonkelen.

Yasmin staat op van de tafel en gaat recht voor Luanna staan. 'Wat moet je, Rat?'

'Jou behandelen zoals je mij behandeld?' Luanna schuift de tafel op zij. De poot krast luid over de vloer.

Haar hart zakt in haar schoenen als Amelia het gesprek van Luanna hoort. Ze had nog geen uur geleden beloofd dat ze iets zou doen als ze zag dat Luanna onfatsoenlijk behandeld werd, maar dit keer zoekt ze het zelf op. Haar ogen gaan de ruimte af, zoekend naar Fynn, maar ze kan hem niet zien. Hij moet in het hok hiernaast staan. Ze wil zich wel bewegen, maar ze staat als aan de grond genageld.

Jeremiah staat op en gaat naast Yasmin staan. 'Flikker op, rat,' sist hij in haar gezicht. 'Voordat we je opofferen voor het volgende spel.'

'Oh gaan we nu aan doodsbedreigingen beginnen?' Luanna laat haar armen zakken, haar handen zijn tot vuisten gevormd.

'Niemand gaat je toch missen,' doet Yasmin nog een duit in het zakje.

'Dat klopt.' Een schaduw trekt over Luanna's gezicht. 'Maar ik denk ook dat niemand ingrijpt als ik jullie nu in elkaar sla.' Ze zet dreigend een stap naar voren, een stoel op de grond duwend. Het kletterende geluid galmt door het doodstille lokaal.

Iedereen staart naar het trio, verwachtend dat iemand wel iets zegt. Maar meneer Cuper zit op zijn stoel, net zo goed afwachtend als de rest.

Amelia zet een pasje naar voren. Luanna, wat doe je? De woorden willen haar lippen niet verlaten.

De blik van Luanna vangt de hare. Ze beweegt twee keer met haar hand naar de grond, voor haar vingers weer een vuist vormen. Klaar om Yasmin een klap te verkopen.

Dan hapt Yasmin. 'Toe dan,' daagt ze Luanna uit. 'Dan zien we wel wat ervan komt.'

'Prima.' Direct stuift Luanna naar voren. Yasmin een harde stoot op haar kaak gevend. Vervolgens duwt ze nog een stoel aan de kant, alsof ze haar arena vrij probeert te maken.

Jeremiah struikelt achteruit, weg van Luanna.

Amelia, die absoluut niet voor vechten is, kan het niet helpen om toch teleurgesteld te zijn in Jeremiah, maar ook in Luanna. 'Vechten is geen oplossing,' probeert ze nog, maar het komt nauwelijks boven het strijdlustige geschreeuw van Yasmin uit, die overeind komt en met gebalde vuisten op Luanna afstevent.

Die heft haar armen om zichzelf te beschermen, maar zet geen stap opzij. Zodra Yasmin haar vuisten heft en haar een klap op haar schouder geeft, laat Luanna zich achterover vallen. Tafels en stoelen kraken als ze over de poten struikelt en met een luide klap op de grond beland. Het geluid galmt door de hele ruimte.

De klas houdt zijn adem in, maar niemand durft zich ermee te bemoeien, bang dat ze in het midden van het gevecht belanden.

Plotseling schiet meneer Cuper overeind, alsof iemand hem uit de pauzestand heeft gehaald. Hij beent om de tafel heen en loopt naar de vechtende meiden. 'Zo is het afgelo-' buldert hij, als hij middenin zijn zin onderbroken wordt.

Luanna's hand trekt zo hard aan zijn been dat hij onderuit schiet, wanneer het meisje behendig overeind schiet alsof ze dit al vaker heeft gedaan. 'Het is pas afgelopen wanneer ik dat wil.'

Hier en daar wordt er gegniffeld als meneer Cuper onderuit gaat. Een scheldwoord ontsnapt de man die langzaam overeind prbeert te krabbelen. 'Dit gaat te ver, jongedame!' roept hij. Dan kjikt hij naar Yasmin. 'Ik ben klaar met dit gedoe.'

Luanna grijpt een tafel vast en kieptert hem zijn richting uit.

De man kan nog net op tijd wegduiken. Yasmin kijkt versuft naar Luanna die zich compleet op de man gefocust heeft, bijna vergetend hoe dit gevecht is begonnen.

'Ik hoor iets!' klinkt de plotselinge stem van Alina.

'Niet zomaar "iets". Voetstappen, sufferd,' foetert haar vriendin Marlee.

Luana's blik schiet van hen naar de deur en dan richting Yasmin. 'Kom op nou. Je bent toch geen watje?' buldert ze, de twee stemmen bijna overstemmend.

Yasmin kijkt naar de deur en zet een paar passen achteruit. Dan grijnst ze. 'Herinner je nog dat we zeiden dat we jou zouden opofferen?' vraagt ze. 'Ik denk dat dat moment nu is.' Ze gooit haar handen in de lucht en voegt zich bij Jeremiah.

Vreemd genoeg lacht Luanna. 'Succes.' Ze blijft kalm in het midden van de omgevallen meubels staan, een straaltje bloed loopt langs de zijkant van haar gezicht.

En dan zwaait de deur met een luide knal open.