At Gun Point duologie: Boek 1 - Room 301

Dag 3 - 22:51

Het geluid van pistoolschoten galmt uren na het spel nog steeds door Amelia's hoofd. Elke keer als ze haar ogen sluit, ziet ze Sasha weer voor zich. Haar ogen die recht door Amelia heen leken te kijken. Het feit dat ze een zachte glimlach op haar gezicht had toen ze het einde tegemoet ging. De stilte is misschien nog wel het luidst. En in die stilte hebben de nachtmerries alle ruimte.

'Hé,' doorbreekt een zachte stem de ijzige geluidloosheid.

Een hand wordt op haar bovenarm geplaatst. Een lichte schok ziet door Amelia heen. Ze draait zich om en kijkt Eliza aan. 'Kon je ook niet slapen?'

Het blonde meisje knikt. 'We wilden een spel spelen om de tijd te doden en ik zag dat je nog wakker was.' Ze gebaart naar Luke en Fynn die bij het raam zitten, slechts verlicht door het zwakke schijnsel van de maan.

Het voelt niet aan als een tijd voor spelletjes en toch dwingt ze zichzelf om te knikken. 'Een spel om tijd te doden kan ik wel gebruiken.' Alles om heel even verlost te zijn van de eindeloze pistoolschoten die door haar hoofd schieten.

Eliza glimlacht zwakjes. 'Wij ook.' De tranen in haar ooghoeken glinsteren in het nachtlicht. Amelia is niet enige die een zware dag heeft gehad.

Ze komt overeind en strekt haar spieren, waarna ze Eliza achterna loopt en op een van de houten stoelen gaat zitten.

Haar ogen schieten naar het bureau van Meneer Cuper. In het zwakke licht van de straatlantaarns buiten ziet ze hem in zijn stoel hangen. Hij snurkt zacht, een van de weinige geluiden die nog in het lokaal klinken. De man was de hele dag zo goed als stil gebleven. Misschien begrijpt hij eindelijk dat hij niet gewenst is. Heel even heeft Amelia het met hem te doen, voordat de reden waarom dat zo is haar hoofd binnen kruipt en haar ogen terug naar haar vrienden kruipen.

'Wat voor een spel gaan we spelen?' Fynn kijkt hen vragend aan.

'Kaarten gaat een beetje lastig zonder licht,' bekent Luke. Zijn stem klinkt akelig breekbaar voor een grote jongen.

'We kunnen ook een vragenronde doen?' stelt Eliza voor. 'Het hoeft niet per se een spel te zijn. Dan stellen we elkaar vragen om elkaar echt te leren kennen. Eerlijk gezegd... mag dat wel na de drie helse dagen die we hebben gehad. Van de meesten weet ik slechts de voornaam en een paar interessegebieden. Eigenlijk wel erg.'

Fynn knikt instemmend. 'Ik heb wel behoefte aan een goed gesprek.'

Amelia knikt, maar zwijgt.

'Wat doen jullie eigenlijk buiten school?' vraagt Luke na een korte stilte

'Nu ik erop terugkijk, heb ik zo veel tijd weggegooid met onbelangrijke dingen,' zegt Fynn. 'Ik gamede wel, liet me meetrekken in dom gedrag...' Hij zucht. 'Ik heb mijn hobby laten gaan, al heb ik die hier weer teruggevonden, dankzij Luanna.'

Eliza knikt zacht. 'Ik denk niet dat het erg is om soms de weg even kwijt te zijn.'

'Achteraf gezien voelt het wel alsof ik veel tijd kwijt ben geraakt aan dingen die er niet toe deden.' Fynn perst zijn lippen op elkaar en lacht schamper.

'Ik ook,' bekent Amelia zacht. 'Het ding is, je denkt dat je tijd hebt... en dan.' Ze zucht.

'Die zag niemand aankomen,' zegt Luke. 'Ik bedoel, als iemand uit de toekomst vorige week tegen je had gezegd: "hé, over een paar dagen wordt je gegijzeld door een of andere Malloot, kijk uit!" had jij hem dan geloofd?'

Eliza lacht zacht. 'Nee,' ze is even stil en kijkt naar buiten. 'Maar ik weet eerlijk gezegd niet of ik iets anders had gedaan. Want ik zou toch wel fouten hebben gemaakt.'

'Als je iets in het verleden kon veranderen, had je dat dan gedaan?' vraagt Luke dan.

'Ik had vrienden met Sasha willen worden,' zegt Amelia direct.

Eliza kijkt Amelia aan. 'Was zij dat meisje dat de gang inliep?'

Ze geeft haar een knikje. 'We waren buitenbeentjes, ik vraag me af waarom we nooit de moeite hebben genomen om een vriendschap te bouwen.' Opnieuw zoeken tranen hun weg naar haar ooghoeken. 'Waarom,' fluistert ze.

'Ze was erg dapper. Het spijt me van Sasha,' zegt Luke.

Maar op Amelia's vraag heeft niemand een antwoord, dus vervolgt ze het spel. 'Wat zouden jullie anders doen als je terug de tijd in kon?'

'Minder vaak ruziën met mijn zusje.' Lukes ogen dwalen naar de grond. 'Ik denk niet dat ze ooit heeft geweten hoeveel ik van haar hou.'

'Miloux stevig in mijn armen houden en xem vaker vertellen dat ik van xem houd,' zegt Eliza. 'Ik mis xer stem, xer omarming, xer lach.' Eliza slaat haar ogen neer. 'Ik had xem vaker moeten vertellen hoeveel ik van xem hield.'

'Wij missen xem ook.' Fynn glimlacht zwakjes. 'Xe was het lichtpuntje van de klas.' Dan wordt hij stil en kijkt de anderen aan, alsof hij zijn eigen antwoord op de vraag niet weet te formuleren.

'Als je het niet wil zeggen, is het oké.' Amelia schenkt hem een vriendelijke blik. Sommige dingen hoeven anderen niet te weten.
Fynn schudt zijn hoofd. 'Nee, het is gewoon...' Een zucht ontsnapt uit zijn mond. 'Niet lachen, oké?'

'Tuurlijk niet,' zegt Eliza. 'Dit blijft tussen ons.'

Luke knikt. 'Hier kan je alles vertellen. Wij hebben onze harten er ook al vaak genoeg uit gegooid.'

'Ik denk dat ik gay ben en ik had dat heel graag eerder aan mensen willen vertellen,' fluistert hij dan. Hij kijkt direct naar buiten, hun ogen ontwijken.

Een schok gaat door Amelia heen. Ze had het niet van hem verwacht. Een kleine glimlach groeit op haar gezicht. 'Dank je dat je dat wilde delen,' zegt ze dan. 'En om zoiets zou niemand ooit mogen lachen.'

Eliza's lach wordt wat breder. 'Dat had Miloux moeten weten. Julie hadden een lgbtq+ club kunnen beginnen. Xe probeerde dat al langer, maar xe kon niemand vinden die serieus genoeg was.'

'Ik weet niet of ik zover ben,' zegt Fynn zacht. 'Ik kan het nauwelijks zelf bevatten of accepteren. Ik weet niet eens of het wel echt is.'

'Dat is ook goed, gast.' Luke legt een hand op zijn schouder. 'Neem gewoon je tijd. Zoiets is ingewikkeld en je hoeft het niet allemaal direct te weten.'

'Maar wat als die tijd er niet is?' Fynn kijkt hen aan.

Amelia aarzelt even. 'Dan ga je als spook op zoek naar je seksualiteit,' besluit ze dan. 'We kunnen altijd tijd maken.'

Eliza knikt. 'Zoiets hoef je niet zomaar te weten en als je er achter komt dat je toch bi of aseksueel of wat dan ook dan is het ook prima. En je mag het er altijd met ons over hebben als je wil.'

Luke knikt instemmend.

Fynn glimlacht. 'Oke, genoeg over mij. Als jullie je telefoon nog hadden en er alleen maar eten op konden bestellen. Wat zouden jullie kopen?

'Oh man, begin niet over voedsel!' kreunde Luke die naar zijn buik greep. 'Ik kan wel een hele pizza op of frietjes. Maar waar ik nou echt zin in heb, is mijn oma's speciale zondagsrecept.'

Eliza schiet in de lach. 'Ik zou een chocolade badeend bestellen. Ik heb die een keer op internet gezien en heb hem altijd al willen proeven.'

Fynn kijkt haar aan en glimlacht zwakjes. 'Specifiek.'

Ook Amelia schiet in de lach. 'Als ik alles zou kunnen bestellen, zou ik nog een keer het ijs eten dat mijn vader weleens maakte. Chocolade ijs met kokossprinkels. We aten het eigenlijk alleen voor mijn verjaardag en ik mis het.'

'Klinkt goed,' zegt Fynn. 'Ik denk dat ik daar ook een portie van bestel.' Hij kijkt even naar het donkere lokaal achter zich. 'Of die verdraaide speculaasjes van Luanna.'

Daar schieten Luke en de meiden van in de lach. 'Ik geloof dat iedereen Luanna's koekjes nu wel lust,' lacht Eliza.

'Misschien moeten we maar accepteren dat ze altijd gelijk heeft.' Luke glimlacht hoofdschuddend.

'Zeg dat maar niet te hard,' gaat Fynn er direct tegen in. En voor even wordt de herinnering aan pistoolschoten overstemd door zacht gelach. Het voelt alsof er een klein lichtje is gaan branden in de duistere nacht. Amelia hoopt dat het niet dooft.