At Gun Point duologie: Boek 1 - Room 301

Dag 8 - 00:21

The Joker's "kantoor" is klein, donker en heeft slechts een raam dat zo hoog zit dat Amelia alleen de donkere nachtlucht kan zien. Ze wordt op een stoel gedrukt en met tie-wraps aan de armleuningen en stoelpoten vastgemaakt. Nu kan ze echt niet meer terug. Ze zit met haar rug naar de deur en kan slechts de geluiden van de gang horen. Voetstappen, geklik en de eindeloze stilte, die dreigender is dan alle andere geluiden bij elkaar.

Ze telt langzaam op. Gewoon om haar gedachten af te leiden van de duistere gedachten die door haar hoofd razen. Een. Twee. Drie. Vier ... ze doet dit voor Fynn. Vijf. Zes. En voor Sage. Zeven. Acht. En Lily. Negen. De rest van de klas ook. Tien. Elf. Twaalf ...

De deur van de ruimte gaat piepend open. 'You are a brave one,' zegt de stem van The Joker. Het is geen compliment.

Dat is ze niet. Zo voelt ze zich niet. Eigenlijk had ze dit nooit gedaan als Yasmin haar niet in deze positie had geplaatst. Ze kijkt over haar schouder, maar ze kan the Jokers gezicht niet zien. Slechts zijn schaduw, wat hem misschien wel dreigender maakt.

Hij loopt langzaam langs haar heen en neemt plaats aan de andere kant van het bureau. In zijn handen heeft hij het mes. Hij maakt het schoon met een papieren zakdoek. De man neemt zijn tijd voor iedere beweging, haar ondertussen goed in de gaten houdend.

Amelia weet het zeker. Dit gaat pijn doen. Ze kan veel hebben, maar ze weet niet hoeveel het precies is. Ze wil Sage niet verraden en ze weet dat the Joker niet van klikspanen houdt. Als ze te veel zegt, wordt het haar dood. Als ze te weinig zegt, wordt het ook haar dood. Misschien maakt het weinig uit. Het zal toch wel op diezelfde uitkomst uitkomen. Dit wordt haar dood. Dan kan ze maar beter niets zeggen. In de hoop haar vrienden te beschermen.

'I don't know if you noticed, but I don't like liars either. Especially not bad ones. If you have the courage to lie to my face, you have to do it well. And you dear, you failed miserably.'

Ze dwingt zichzelf hem aan te kijken. Of waar ze denkt dat zijn gezicht is. 'I know,' zegt ze zacht. Ze neemt zich een ding voor: vanaf nu niet meer liegen. Dan maar zwijgen.

Hij glimlacht en legt het mes op tafel. 'The only reason I didn't kill you, is because you need to care a lot about someone to risk your life with such a poor lie. So you do have some value. However, if you don't tell me the whole truth, I won't hesitate to get the boy. Do you understand that, miss?'

Amelia knikt. 'I understand. What do you want to know?' Haar hart slaat in haar borst. Als haar handen niet vast zaten aan de stoel, zouden ze trillen. Ze kan nauwelijks ademhalen en ze voelt haar hoofd draaien. Hoe kan het dat ze tegen hem praat zonder dat haar stem trilt? Dit is niks voor haar. Luanna zou het kunnen, maar zij is zwak. En toch zit ze hier, zichzelf groter voordoend dan ze is

'Who made the plan? And how did he get out?' The Jokers bruine ogen boren zich in de hare.

Ze hadden allemaal het plan gemaakt. Ze zou Yasmin onder de bus kunnen gooien, maar de kans is groot dat hij niet in die leugen zou geloven. 'I don't remember,' zegt ze, wetend dat het geen leugen was. Ze hadden het samen bedacht. 'He crawled through the ceiling.' ze klemt haar kaken op elkaar.

Niet liegen...

Niet liegen.

Niet liegen!

'So you like to play it safe. You're not as brave as I thought.' De man komt langzaam overeind. Zijn hand glijdt naar het mes. 'Who covered it up? I noticed no trace of holes in the ceiling.'

Ze zwijgt. Bijna de hele klas wist ervan en had geholpen, maar als ze dat zou zeggen, kan het hun dood betekenen. Ze opent haar mond, wetend dat ze iets moet zeggen. 'I did,' zegt ze dan.

Een lach ontsnapt uit zijn mond. Hij grist het mes van tafel. 'I told you: no lies.'

'It isn't. He told me he was going to escape and I helped him, because he couldn't do it alone.' Dat de rest van de klas er ook bij betrokken was, hoeft hij niet te weten. Niet zolang ze het kan verbergen.

'So If I place a gun to your head, you will answer the same?'

Ze knikt. 'It was me.' Toch trilt haar stem heel licht. Ze bijt hard op haar lip en verzit zich. De plastic ringen snijden in haar armen, maar ze staat het toe. De pijn houdt haar wakker en scherp.

Hij laat zich langzaam weer in de stoel zakken. 'Let's not play that game right now. It would be fun, but I don't have the time for it. It's midnight and I am planning to get some sleep.' Hij steekt het mes in de schede. 'If that boy made it, where would he go first?'

'I don't know,' zegt ze zo emotieloos als ze kan. Ze hadden het niet besproken, al vermoedt ze dat hij naar de politie of misschien zelfs naar het leger zou gaan.

'What do you think?' De man vouwt zijn armen over elkaar. 'I assume you understand that I don't know is not an useful answer.'

Jammer dan, denkt ze. 'I really don't know. He wouldn't tell me.' En zij wilde het niet zeggen.

'I don't care about that.' De joker komt overeind. 'I think we will have to ask the boy instead. Like I said, I am too tired for this nonsense.' Hij loopt richting de deur.

'No!' roept ze uit. Met hem meedraaiend, proberend haar armen los te krijgen. Maar het lukt niet. 'No, wait! Stop! I think he will go to the police first.'

'Oh, now she talks.' Twee warme handen worden op haar schouders gezet. 'And is he the kind of person who remembers details?' fluistert de man in haar oor.

Een rilling glijdt over haar rug. 'Depends on the details,' fluistert ze. Zover ze kan, zakt ze in elkaar. Ze dwingt zichzelf haar ogen open te houden, ook al zou ze die het liefst dicht willen knijpen en willen verdwijnen.

'The amount of men in the hallways, the way we have secured this place. Would he remember or is he too panicked to recall?'

Ja. Ja dat zou hij hebben onthouden. Ze klemt haar kaken op elkaar. Lieg, Amelia. Ze haalt diep adem. 'No,' zegt ze dan, 'he wouldn't remember that.'

The Joker lacht. 'He doesn't sound like a smart army boy. I don't regret killing him.'

Een schok gaat door haar heen. Haar adem stokt in haar keel en de tranen branden in haar ogen. Het was allemaal voor niks. Het was allemaal zinloos. 'You lied,' zegt ze zonder dat ze er controle over heeft. 'You lied to me.' Het is nauwelijks meer dan een zacht gefluister.

'I might have. The thing about a good lie is you don't know it, until I choose to tell you. You are a terrible liar, Amelia.' Zijn handen rusten losjes op haar schouders. 'A terrible liar, but at least you are no snitch.' Dan laat hij haar los en loopt richting de deur.

'Please, let me go.' Haar stem klinkt gebroken. Precies zoals ze zich voelt. Ze probeert om te kijken, maar ze kan hem niet zien. 'I told you what you wanted to know. Let me go.'

'I can't. You took responsibility for things that can't go unpunished. I would be an unfair man if I let you leave. You know I've killed people for less.'

'How is lying fair?' roept ze. 'We made a deal!'

The joker lacht. 'We didn't. I only told you I would consider it.' Hij loopt de ruimte uit. De deur valt met een klap achter hem dicht.

Pas dan beseft ze de fout die ze had gemaakt. Hij had inderdaad nooit beloofd dat hij Sage zou laten leven. Zij was recht in zijn val gelopen, zonder uitweg.

Het was allemaal voor niks.

Sage was weg en zij zou de volgende zijn.