At Gun Point duologie: Boek 1 - Room 301

Dag 7 - 13:28

'Ben je gek geworden?' Luke kijkt Sage verontwaardigd aan. 'Je kan hier niet zomaar weggaan!'

'En wat moeten wij dan?' vraagt Marlee zacht. 'Je kan ons toch niet zomaar achterlaten?'

'Jongens, als we hier blijven gaan we zeker weten dood. Ik waag het er liever op,' zegt Sage vastbesloten. Het vuur in zijn ogen, vertelt Amelia dat hij zijn keuze heeft gemaakt.

'Was je van plan alleen te gaan?' vraagt Fynn. 'Ik bedoel, ik begrijp dat we niet allemaal mee kunnen, maar je hebt geen ogen in je achterhoofd.'

Amelia kijkt hem aan. Wat is zijn plan? Met Sage meegaan? Ze kan hem niet ook al missen.

'Als we met z'n tweeën gaan vallen we te veel op,' zegt Sage direct. 'Ik kan hulp halen. Als ik informatie geef over de Joker en zijn mannen kunnen ze ons komen halen.'

'En hoe weten we dat je niet gewoon wegrent en ons hier laat rotten?' Voor het eerst in een lange tijd laat Yasmin ook weer wat van haar horen. Ergens had Amelia gehoopt dat ze wat sympathieker was geworden door alles wat ze de afgelopen week hebben meegemaakt, maar haar reacties zijn net zo bits als op de eerste dag.

Luke zucht. 'Yas, stop eens met de slechterik uithangen. Je kent Sage.'

'Wat?' vraagt ze. 'Ga me niet vertellen dat ik de enige ben die die gedachte heeft.'

'Ik denk dat het een goed idee is,' zegt Lily zacht. Er zit een snik in haar stem. 'Wat hebben we te verliezen? We overleven dit toch niet. En het boeit me niet dat hij ons laat rotten, als het betekent dat hij het overleefd.'

'We hebben elkaar te verliezen,' zegt Fynn dan. 'Maar ik ben het met Sage en Lily eens dat hier blijven zitten inderdaad niks gaat doen. Ik vind het gewoon niks, het idee dat ik ... we niet weten wat er met je gaat gebeuren.'

Marlee werpt een onzekere blik op Amelia. 'Wat vind jij?'

Amelia voelt de blikken branden. 'Om eerlijk te zijn, vind ik het een vreselijk idee.' Ze glimlacht licht naar Sage. 'Zoals Fynn al zei, het idee dat je alleen dit moet doen en dat we geen idee hebben wat er buiten dit lokaal op je staat te wachten, jaagt me doodsangsten aan. Maar je hebt een punt. Hier blijven zitten is een doodvonnis.'

Yasmin rolt met haar ogen. 'Als je het gaat doen, maken we wel een fatsoenlijk plan, oké? Je kan niet zomaar stom gaan rennen ofzo.' Ze vouwt haar armen over elkaar en kijkt de groep stellig rond. 'Iemand een fatsoenlijk idee?'

'De deur is in ieder geval geen optie,' zegt Luke. 'Zeker niet met Brombeer en Mankepoot.' Hij rolt met zijn ogen.

'We kunnen ze afleiden zoals Luanna deed,' zegt Lily die een vlugge blik op de gesloten deur werpt, alsof er elk moment iemand naar binnen kan komen.

'Nee, absoluut niet,' zegt Fynn stellig. 'Dat was een stom idee dat iemand bijna de dood in gewerkt heeft. De volgende keer zullen ze ons nog harder aanpakken.'

Amelia knikt zacht en ook Marlee stemt daarmee in. Dat risico kunnen ze niet nog eens nemen.

'Jongens ...' Yasmin zucht. 'Kijk eens naar boven.'

Alle blikken worden naar de plafondplaten gebracht waar gaten in zitten en zelfs een paar pennen nog in hangen. 'Denk je dat dat iemand kan houden?' vraagt Amelia. 'Ze zien er nogal breekbaar uit.'

Luke ze een hand tegen het plafond en duwt er tegen aan. De witte plaat wiebelt in zijn dunne frame. 'Sage zeker niet, maar we kunnen wel de tegels bij de muur los maken.'

'Het is heel riskant,' zegt Fynn. 'Ik vind het maar niks.'

Sage kijkt hem aan en glimlacht triest. 'Dat snap ik, maar we moeten iets. Ik vind dit ook niet leuk.'

'Waarom moet jij het altijd doen?' vraagt Fynn dan. 'Je hoeft niet altijd de held uit te hangen of je leven op het spel te zetten. Wat als je het niet haalt en morgen de politie komt? Dan zij we jou kwijt voor niks. Laat het misschien een ander doen.' Hij wendt zijn blik af, maar Amelia ziet hoe zijn ogen rood worden. Dit doet hem echt pijn.

'Fynn, wat als we morgen dood zijn?' Sage legt een hand op zijn schouder. 'Of als jij de komst van de politie niet haalt? Je mag me haten als dit misgaat, maar iemand moet het proberen en de anderen die het zouden doen zijn dood.'

Fynn schudt zijn hoofd. 'Ik kan het doen. Mij kunnen ze wel missen, jou niet.'

'Nee,' zegt Sage direct. 'Dat is niet waar en dat weet je dondersgoed.'

'We kunnen niemand missen,' zegt Amelia zacht. Al helemaal Fynn niet. Ze kan niet opnieuw alleen achter blijven.

'Ik ga via het plafond,' zegt Sage. 'Dan probeer ik de gang op te komen en vanaf daar zal ik maar moeten zorgen dat ik niet gepakt wordt.' Heel licht haalde hij zijn schouders op. Het klonk bijna als een videogame zoals ze erover spraken, maar iedereen wist dat je geen speel-opnieuwknop had.

'Alsjeblieft,' fluistert Fynn, maar dan doet hij zijn mond dicht. Het heeft geen zin.

'Fynn, jij moet op Amelia passen,' zegt Sage. 'En de rest van de groep.'

Fynn klemt zijn kaken op elkaar. 'Jij bent een onderdeel van de groep,' weet hij nog uit te brengen.

'Zullen we het emotionele afscheid bewaren tot het donker is?' Yasmin draait zich om en loopt weg, Marlee met zich mee trekkend.

'Dat jij een hart van steen hebt, betekent niet dat de rest van ons ook zo is,' sist Fynn naar Yasmin, waarna hij zich omdraait en een plek bij het raam inneemt, zichzelf afsluitend van de rest van de klas.

Yasmin laat een korte 'pff' horen, waarna ze aan de andere kant van het lokaal gaat zitten. Amelia kijkt naar haar klasgenoten. Ze zijn uit elkaar aan het vallen en waarschijnlijk kan zij of Sage het niet oplossen. Haar blik stopt bij Sage, voor ze iets kan zeggen knikt hij al.

'Ik weet het, ik ga met hem praten.' Hij loopt met vastbesloten passen Fynns richting uit en gaat naast hem op de grond zitten. Amelia kan nog net opvangen hoe hij 'Ik weet dat ik een rotzak ben,' tegen zijn vriend zegt.

'Dat ben je niet,' zegt Fynn terug. 'Dat is hem nou juist. Je ziet jezelf niet zoals ik dat doe. Je hoeft je vader niet op te volgen en je hebt ook iets toe te voegen. Ik weet dat je denkt dat dat niet zo is,' mompelt hij er nog achteraan.

Sage friemelt aan de tag om zijn hals. 'Fynn, ik doe dit niet om mijn vader op te volgen of om de held uit te hangen. Ik doe dit voor jou.'

Fynns ogen worden groot. 'Maar ik wil niet dat je dit doet.'

'Ik ook niet, maar ik vergeef het mezelf nooit als ik dit niet probeer en we straks beiden dood zijn.'

'Ik begrijp het. En ik weet ook wel dat je niet van je plan af te praten bent als je eenmaal je zinnen ergens op gezet hebt, maar ik vind het wel lastig.'

Sage laat zijn hoofd zakken. 'Ik ook.'

'Beloof me een ding.'

Een stilte valt. Sage kijkt Fynn aan. 'Wat dan?'

'Overleef dit.'

'Deal.'