At Gun Point duologie: Boek 1 - Room 301

Sage II

Ruim twee weken nadat de video viral was gegaan, zat Fynn alleen achter in de klas. Niemand vroeg om context, vanaf nu was hij voor hen een slecht persoon.

Toen Sage als een van de laatsten het lokaal binnenkwam en tussen de rijen tafels liep, vroegen meerden aan hem: 'je kan wel hier zitten?' Zijn blik ging naar het achterste tafeltje naast Fynn dat nog leeg was. Vroeger had Fynn altijd vrienden. Tenminste, zo leek het dan. Eerlijk gezegd kende Sage de jongen helemaal niet zo goed. Ze deelden geen vrienden en ze zaten nooit naast elkaar. Ze hadden slechts een paar lessen samen, maar dat was het wel.

Sage liep door naar achteren, liet zijn tas op grond vallen en plofte op de stoel naast Fynn neer. Hij zei niks tegen hem. Hij had geen idee wat hij moest zeggen. Een 'he, hoe istie?' leek hem niet gepast.

Fynn keek hem aan, maar zweeg ook. Hij schoof een stukje verder naar de muur weg van Sage, alsof hij bang was voor hem. Dat was niet de bedoeling geweest, maar opstaan en naast iemand anders zitten was niet minder dreigend, besloot Sage. Dus haalde hij zijn aardrijkskundeboek uit zijn tas en legde het op tafel. Vervolgens griste hij een van zijn schriften uit de tas en bladerde naar een lege pagina.

Voorin de klas was de docente aan haar les begonnen, maar opletten deed hij niet. In plaats daarvan schreef hij een paar regels op een stukje papier en schoof het richting Fynn.

Hé man,

Ik hoop dat je oké bent. Laat het me weten als ik iets voor je moet doen

Het was een klein gebaar, maar hij wilde de jongen niet laten stikken. Fynn pakte het papiertje op en liet zijn ogen over de regels glijden. Zonder Sage aan te kijken, schreef hij een paar woorden op, waarna hij het weer terug schoof.

Alles OK. Ik red me wel.

Las het briefje.

Sage las de woorden en schudde zijn hoofd zacht heen en weer. Het liefst zou hij nog reageren, maar dat had geen zin. Als Fynn zijn hulp niet wilde, dan moest hij het zelf weten. Dus deed Sage zijn best om zijn aandacht bij de les te houden, maar het voelde niet goed.

Tijdens de lessen die hij met Fynn deelde, zat Sage naast hem, ook al leek Fynn het niet per se te waarderen. Het maakte Sage weinig uit. Het was ook een beetje voor zijn eigen voordeel. Als hij naast iemand anders zou gaan zitten, zou hij honderden vragen krijgen over zijn vader, hoe het ging en of ze hem konden helpen. Fynn was stil.

Om vier uur ging de laatste bel. Sage ruimde zijn economieboeken op en keek Fynn aan. Het voelde vreemd om een hele dag naast iemand te zitten, zonder een woord te wisselen en toch had Sage nog steeds niks te zeggen. In stilte liep hij de gang op om eindelijk naar huis te gaan, langs Marlee en Aline die luid pratend bij de deuropening stonden. Toen hij het trappenhuis in wilde lopen hoorde hij de meiden lachen. Hij wierp een blik achterom. Fynn wurmde zich tussen de twee door.

'Jij viel toch op badboys?' riep Marlee luid tegen Aline. Geen van hen zag Fynn breken. Of ze wilden het niet zien. Voor hen was het een grap. Voor Sage was dat het niet.

'Waar zijn die foute vriendjes dan van je?' lachte Aline mee.

Fynn keek ze niet aan en liep naar beneden. Maar Aline en Marlee lieten hem niet met rust. Ze volgden hem naar beneden, samen met een langzaam groter wordende groep. Het was Yasmin die aan Fynns rugzak trok. 'Hé, wacht eens meneer de badboy.'

Sage draaide zich met een ruk om. Woest keek hij de meiden aan. 'En nu is het afgelopen.'

'Wat?' vroeg Yasmin, haar armen over elkaar vouwend. 'Ben jij nu Fynns secret loverboy?'

Sage zette een stap haar richting uit. 'Nee, maar ik ben niet zo zielig dat ik anderen de grond in boor voor iets wat jullie allemaal wel eens hebben gedaan.'

'Laat het,' zei Fynn met een zwakke stem. 'Het heeft toch geen zin. Het was toch mijn eigen schuld.'

'Het was niet jouw schuld dat die video viral ging,' ging Sage er tegen in. 'En waar ging het om? Alcohol? Drugs? Die meiden kunnen me niet overtuigen dat zij dat nooit hebben gedaan.'

Fynn kromp in elkaar. Hij draaide zich om en probeerde het schoolplein af te lopen, maar hij werd tegengehouden door Aline.

'Nou?' zei Yasmin met een grijns. 'Zeg het dan, Fynn. Waardoor ben je opgepakt?'

Sage keek haar woest aan. 'Bek dicht.' Hij duwde Aline uit de weg en keek Fynn aan. 'Kom.'

'Je hoeft mijn gevechten voor mij te winnen,' zei Fynn, die alsnog Sage wel volgde.

'Dat boeit me vrij weinig,' antwoordde Sage. Hij vocht voor wie hij wilde en de jongen kon duidelijk wel wat hulp gebruiken.

'Ren maar!' riep Yasmin hen kakelend achterna. 'Je kan niet voor altijd voor je problemen weglopen.'

Ze liepen het schoolplein af, weg van Yasmin, Aline en Marlee, toen er plotseling drie jongens opdoken. Fynns ogen werden groot. 'Daniel, Carl, Liam. W-wat doen jullie hier?'

'Zorgen dat jij je bek niet voorbij gepraat hebt,' siste Liam, die in het midden stond.

Sage keek hen een voor een aan en rechte zijn rug. Deze snot jochies kon hij wel hebben als ze moeilijk begonnen te doen.

Carl en Daniel zette een stap naar voren, waardoor ze Fynn en Sage insloten. 'Wat heb je ze verteld?' siste Liam in Fynns gezicht.

'Aan de kant,' waarschuwde Sage hen. Geen van de drie leek wapens te hebben. Het enige wat ze bij zich droegen was arrogantie.

'Of wat?' lachte Carl. 'Wat kan zo'n onderdeurtje als jij doen?' Hij trok zijn gezicht samen, wat hem alleen maar lelijker maakte.

Sage nam niet de moeite om te antwoorden. In plaats daarvan mikte hij zijn vuist op de dikke neus van de jongen. 'Wegwezen,' snauwde hij.

Carl greep naar zijn neus die al begon te bloeden. Daniel schoot naar voren, maar Liam hield hem tegen. 'Niet hier, niet nu,' siste Liam. 'Te veel ogen.' Toen richtte hij zijn blik op Fynn. 'Jou krijg ik nog wel, mannetje. Ik weet je te vinden.'

Sage keek hem recht aan. 'De politie jullie ook.' Hij zou zijn klasgenoot niet in deze ellende laten zitten. Hij glimlachte breed en pakte zijn mobiel er bij. 'Ik zou maar rennen,' grijnste Sage.