Chapter 45
Maingat na pinunasan ko ang luha ko habang nakatingin kina Erris at Aidan. Nasa garden sila habang nasa balcony naman ako ng kwarto nina Summer. Pagkagising ko kasi, dumiretso ako dito dahil sa sobrang emosyon na nararamdaman ko. Naalala ko na naman kasi kagabi ang lahat ng nangyari 5 years ago. Akala ko nawala na ang lahat ng sakit dahil napaltan na iyon ng sobrang pagmamahal, dahil alam kong mahal ako ni Aidan at hindi parausan lang. Pero nagkamali ako, parang kahapon ko lang nakita ung mga pangyayaring iyon. Those moments are my living nightmare. It taunts me through out these years.
Ngayon nga, parang pinupunit ung puso ko habang nakatingin kina Aidan at Erris na nagtatawanan.
"Mom, are you crying?"papungas-pungas na sabi ni Winter. Nagising na pala sya nang hindi ko napapansin. Sinulyapan ko sya sa gilid ko. Pagkatapos, umuklo ako sa harap nya.
Pilit kong nginitian sya. "Of course not, kuya. Bakit naman ako iiyak?"
"I don't know, Mom. I think I saw you wipe your tears,"
"Napuwing lang si Mommy. Sandali. Nasan pala ang morning kiss ko?"pag-iiba ko sa usapan. Ayokong makita nya na nasasaktan ako. My kids shouldn't know I'm slowly dying inside seeing their dad with Erris. I know I should give Aidan the benefit of the doubt but I can't help myself in feeling this way. I've already been hurt before and I don't know if I can handle it again. I don't wanna go through that pain again.
Hinalikan naman nya ako sa magkabilang pisngi. Pagkatapos, niyakap nya ako. "Morning, Mommy. I love you,"
"Morning, too, baby. I love you, Summer and Autumn,"naiiyak na sabi ko. I'm thankful because I have these beautiful creations of God. I know that they will love me no matter what happens. They are my strength and my life.
Doon naman nagising si Summer."Mommy,"umiiyak na sabi ni Summer. "Daddy,"
Nilapitan agad namin sya ni Winter. "Baby, what happened? May masakit ba sa 'yo?"nag-aalalang sabi ko. Hindi sya umiiyak pag nagigising sya sa umaga. Sa gabi lang sya umiiyak kapag napuputol ung tulog nya kaya bigla akong nag-alala.
Dumilat sya at bigla na lang yumakap sa 'kin. "Mommy, where's Daddy?"
"Nasa garden. Do you want me to fetch him?"
"Punta tayo kay Daddy. I had a dream about you and him. Iniwan daw po tayo ni Daddy. Tinatawag ko po sya pero hindi nya ko pinakinggan. Di ba po, mahal tayo ni Daddy? Bakit nya tayo iiwan?"umiiyak pa rin nyang sabi.
Parang may bumikig sa lalamunan sa sinabi nya. Iyon rin ang kinakatakutan ko. "Yes, baby. Daddy loves us and he won't leave us,"
"Mommy, Kuya, punta tayo kay Daddy. Please,"
Kinarga ko sya. Agad naman syang yumakap sa leeg ko. Si Winter, tahimik lang na humawak sa isa kong kamay. Pumunta kami sa garden. Nag-iisa na si Aidan. Nang makita nya kami, agad syang ngumiti.
Nilapitan namin sya pero nang mapansin nya ung itsura namin, kumunot ang noo nya at nag-aalala. "What happened?"
"Bad dream,"sabi ko.
"Daddy,"umiiyak na sabi ni Summer at inilahad ung braso kay Aidan. Agad namang kinuha ni Aidan si Summer at kinarga.
"Anong nangyari sa princess ko?"malambing na sabi ni Aidan. Hinawakan nya ako sa kamay at iginiya nya kami sa swing. Nakakalong si Summer sa kanya habang si Winter, kinalong ko naman.
"Daddy, napaginipan, napanigipan. I can't say it right. But I had a dream po. Iniwan mo daw po kami nina Mommy. I called you several times pero hindi po kayo lumingon. Daddy, do you love us?"may pag-aalinlangang sabi ni Summer.
Pinisil ni Aidan ung kamay ko bago ngumiti kay Summer. "Princess, you and Winter especially your Mom are my life. Do you know what it means?"
Umiling si Summer.
"It means that without you three, I can't live properly. Mahal na mahal ko kayo at kahit kelan, hindi ko kayo iiwan,"masuyong sabi nya kay Summer.
"I love you, too, Daddy,"sisigok-sigok nang sabi ni Summer at yumakap kay Aidan. Niyakap naman sya ni Aidan. Pagkatapos, niyakap nya rin kami ni Winter.
"Ang mga babies ko, naglalambing lang ata kayo eh,"natatawang sabi ni Aidan.
"No, Daddy. Summer really had a bad dream,"giit ni Winter.
Natawa na lang kami ni Winter. After a while, inutusan ni Aidan ung dalawa na pumunta na ng dining room. Kakain na kasi ng almusal.
Pagkaalis nina Summer, binalingan ako ni Aidan. Niyakap nya ako sabay sabing,"Morning, baby ko. Mahal na mahal kita, then and now,"Namuo ung luha ko sa mata. "Mahal na mahal din kita,"
He smiled at me tenderly. And then, he cupped my face with his two hands and kissed me hungrily, savagely and passionately. Agad ko namang tinugon ung mga halik nya nang kaparehong intensidad. He teased my lips with his tongue. Napasinghap ako sa ginawa nya kaya napabuka ako ng mga labi. He took the opportunity to plunge his tongue inside my mouth. When his tongue met mine, millions of electric bolt flood my entire system. I can feel the intense heat and pleasure.
Nang akmang sasapuhin nya ung dibdib ko, natigilan ako nang makita ko si Aidan at si Erris sa isip ko.
"What's wrong, baby?"nagtatakang tanong ni Aidan.
Alam kong ito na ang tamang oras para pag-usapan namin ang lahat ng nangyari dati, ang lahat ng dahilan kung pano kami umabot sa pagsasakitan. Mali ako nang sabihin kong hindi na importante ang nakaraan. The past will haunt us continuously, unless we settle it.
"Aidan, kailangan nating mag-usap,"seryosong sabi ko."Tungkol saan? Gusto mo bang iurong ang kasal natin?"
"No, I will marry you. But, I think we need to talk about the pas---"
"Aidan! Paige!"tawag ni Mommy, ang nanay ni Aidan, na ikinaputol ng sasabihin ko. "Kakain na. Pumunta na kayo dito,"
Nadismaya ako sa biglang pagdating ni Mommy. Wrong timing kasi.
"Where are we, baby?"
"Later na lang tayo mag-usap. You know your mom. Babalik sya ulit hangga't hindi tayo pumupunta doon,"sabi ko kahit na labag sa loob ko. Importante pa naman ang pag-uusapan namin.
"Okay,"
Magkawak-kamay kaming pumunta sa dining room. Tonight, before Christmas, I will ask him what went wrong before. I know this will strengthen our love now.
>>>tnx for reading... ^___^
---till next time... ^___^
BINABASA MO ANG
Getting on my Pants
General FictionHe always finds a way on how to get into my pants. This is a story that can trigger different emotions... ^___^ Warning : Some parts of this story is not suitable for young readers... One more thing, prepare for surprises... ^___^