Getting on my Pants

GOMP 40 - Sand Castle

Chapter 40

"Aidan, wag kayo masyadong malayo,"sigaw ko kay Aidan. Sya yung nag-aalalaga kay Winter. Nasa likod nya si Winter habang nagswiswimming sila.

Ang pasaway lang ng swimming namin, December. Medyo malamig pero ayos lang, sila naman ang kasama ko.

"Opo, Mommy,"sigaw naman ni Aidan at lumapit nang kaunti sa pampang. Nag-aalala kasi ako baka may mangyari sa kanila. Mabuti na iyong sigurado.

Ipinagpatuloy ko ung ginagawa namin ni Summer na sand castle. Hapon na iyon kaya hindi na tirik ang araw at hindi na masakit sa balat. Pero dahil nga December, medyo malamig na.

"Mom, do you always build a sand castle?"tanong ni Summer. Malapit nang matapos ung ginagawa namin.

"Yes, baby. Why?"

"Kasi po ang galing nyo na po magbuild. Sino po nagturo sa inyo?"sabi nya at shineshape ung ginagawa naming castle.

"Your Lola,"

"Lola po naming beautiful?"nagniningning ang matang sabi ni Summer.

"Yes, baby. At Mommy ko ring beautiful,"sabi ko.

I was surprised when I felt Summer's little arms around my waist. "I miss Lola, and Lolo Alex and of course, Autumn,"

I pat her head and hugged her back. "I miss them too, everyday,"malungkot kong sabi pero may munting ngiti sa labi ko.

***

"You're watching your sand castle?"untag sa 'kin ni Aidan nang lapitan nya ako. Tumabi sya sa kon. Naglatag ako ng kumot knina malapit sa sand castle na ginawa namin ni Summer.

"Tulog na ba ang mga bata?"sa halip na tanong ko. Sya kasi ang nagpatulog sa mga bata. Hinayaan ko na lang sila dahil nga pinuntahan ko itong sand castle.

"Yes, baby. And at last, we're alone, baby. I can now ravish you,"nang-aakit na bulong nya sa tapat ng tenga ko.

Hinampas ko sya sa braso dahil namula ako isipin pa lang ang gusto nyang gawin namin, "Perv ka talaga,"

Tumawa lang sya ng malakas at inakbayan ako. "Seriously, baby, why do have this habit of watching your sand castle be washed away by the ocean? This isn't the first time I've seen you doing this,"

Natuwa akong natandaan pa nya ung isang beses na pumunta din kasi sa isang resort. Hindi nga lang nya ako tinanong dati. We're busy kissing and touching each other's body before. Serious talks were not our thing.
Humilig muna ako sa dibdib nya at inayakap ang isang kamay ko paikot sa bewang nya bago ko sya sinagot. "That sand castle represents my worries and problems,"

"And?"impatient na sabi nya nang hindi ko agad dugtugan ung sinabi ko.

"Kapag nakikita ko syang natatangay o nasisira ng alon, gumagaan ang pakiramdam ko, ung feeling na mababawasan o kung hindi man mawawala lahat ng problema ko,"paliwanag ko. "My mom taught me how to build a beautiful sand castle. Kasabay nun, itinuro nya rin sa 'kin na hindi lahat ng bagay, kaya kong solusyonan. You need to strive hard and think hard to think for possible solutions. But, as the saying goes, we're only human. There are things that we can't do. Because of that, all we need to do is patiently wait for someone or something that can help us and of course, acknowledge the power of prayers, Same goes with my sand castle, hindi ko sya kayang sirain dahil sa ganda nun kaya nag-aantay ako ng oras na tatangayin ito ng alon o may isang taong sisira nun,"

"Hindi ba, ikaw ang gumawa ng sand castle? Does it means you also create your own problems?"

"No. It's my way of saying of asking for help, not only to a person but most especially to God,"katwiran ko sa kanya.

"Now, I understand. I got your point. And I must admit, as a man, sometimes, our ego is bigger than our brain. Pinipilit naming sabihin na kaya namin ang lahat dahil nga lalaki kami. For us, admitting that we can't do something would question our masculinity. But, like what you've said, we're only human. Sometimes, giving up is good. Not because you're admitting that you're a loser or you're a weak, but because you're saying that I'm too strong to tell to everyone that I can't do it and I need a help,"mahabang sabi nya.

Parang may dumaan na anghel sa pagitan namin. Sabay naming pinanonood kung pano sinira ng alon ang ginawa naming sand castle.
I would be forever thankful to my Mom. She taught me so many lessons in life.

"Did I already tell you today that I love you so much?"untag ni Aidan sa 'kin.

"I guess so?"

"Never mind. I'll just tell you, anyway,"bale-walang sabi nya at iniharap nya ko sa kanya. He cupped my face and looked at me intently. "Mahal na mahal kita,"

"Mahal na mahal din po kita,"malambing kong sabi. And then, he kissed me savagely and hungrily. I placed my hands on his shoulders for support and started responding with equal intensity.

I guess, sand castles aren't the only one that can calm my nerves, Aidan's kisses and touch can also do it.

His kisses became demanding. He slid his tongue on my mouth. I gasped when his tongue met mine.

Unti-unti nya rin akong inihiga sa nakalatag na kumot.

"Be gentle, baby. This is my first time making love outside,"pilyo nyang sabi sa 'kin.

I grabbed his neck and claimed his lips. "Sure, baby,"

***

"Asan na ba 'tong mag-aama ko?"nagtatakang pagkausap ko sa sarili ko. Buong maghapon na wala kaming ginawa kundi maglaro at maglambingan kasama ng mga bata. Nag-ihaw pa kami ng binili ni Aidan sa malapit na palengke ng mga sariwang isda.

Napagod ako sa sobrang dami naming ginawa kaya nakatulog ako sa kwarto namin ni Aidan pagkatapos kong magshower. At eto nga, gabi na ko nagising.

Inikot ko na ang buong bahay pero walang kahit anino ng mag-aama ko hindi ko nakita. Nakita ko pa naman ang mga gamit namin at tanaw ko ang sasakyan sa labas kaya alam kong hindi sila umalis. Ang malaking tanong lang talaga sa akin, nasaan sila?

Bubuksan ko na sana ang pinto para lumabas nang may makita akong post-it.

"Open me. Then turn right. Take at least 20 steps and you'll find what or who's you're looking for,"pagbasa ko doon sa nakasulat.
Halatang sulat iyon ni Summer kaya kahit nagtataka kung para saan iyon, nagpasya na lang akong sundin.

Lumabas ako ng bahay at kumanan.
Lalo akong nagtaka na maraming rose petals na nakakalat sa dinadaanan ko. Hindi ko na binilang kung ilang steps na ko. Binilisan ko na lang ang lakad para malaman kung ano na naman ang pakulo nina Aidan.

Namangha ako sa nakita ko. May nakaayos na table for two sa gilid ng dagat. May nakapaikot na ilaw sa paligid at mas maraming rose petals na nakakalat sa buhanginan. Nasa isang gilid sina Summer at Winter na nakasuot ng makukulay na damit na animo waiter at waitress sa isang restaurant ng mga resorts. At sa gitna ng mga iyon, nakatayo si Aidan wearing his signature heart-melting smile. May hawak syang isang bouquet ng yellow tulips.

"What is the meaning of this?"kinakabahan pero excited na tanong ko sa kanila.
Eto na ba ang pinakahihintay kong moment?

>>>tnx for reading... ^___^
---till next time... ^___^