11/BÖLÜM: "GERÇEKLİĞİN YALANCI ŞAHİDİ"

379 97 513
                                    

"Teni soğukla kavrulan belki bendim, lakin gözyaşlarımın ateşiyle yanan da oydu."

***

Liva'dan

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Liva'dan...

Şiddetli bir sarsıntıyla gözlerimi açıp yerimden kalktığımda Ozan'ın tepemde tepindiğini gördüm. Korkuyla elim kalbime giderken o hala uyandığımı fark etmesine rağmen tepinip duruyordu. Elimle onu kolundan tutup durdurduğumda yorulmuş olmalı ki itiraz etmedi.

"Niye hayvan gibi üzerimde tepindiğini sorsam bana mantıklı bir cevap verebilecek misin?" ağzını açıp konuşacağı sırada buna izin vermeyip elimi kaldırdım susması için.

"Ya da dur vazgeçtim. Cevap verme sen en iyisi psikolojim bozulsun istemiyorum." Üzerimden kayıp yere düşen pikeyi yatağımın üstüne bırakıp ayağa kalktım.

"Sana da günaydın ve ayrıca dakikalardır seni uyandırmaya çalıştım ama bir türlü uyanmadın.
Bende deprem etkisi yaratayım istedim." Sitemle kendini açıklarken odamdaki banyonun kapısını açıp içeri girdim cevap vermeden.

Kapıyı üzerime kilitleyip musluğun önüne gittim. Aynadan kendime bakarken ilk dikkat ettiğim şey içinde bulunduğum durum oldu. Korku ve şaşkınlık bedenimi tesiri altına alırken olduğum yerde etrafımda dönmeye başladım. Ben...
evdeydim! Bu nasıl olur? Aral neredeydi? Ben onun yanındayken buraya bir anda nasıl gelebilmiştim?

"Kahretsin! Burada neler oluyor böyle?"

Kendimde miyim diye kontrol etmek için musluğu açıp yüzüme bir kaç kez su çarptım. Aklıma gelen düşüncelerle aklımı kaybedecek gibi olduğumda gözlerim kararmaya başladı. Lavabonun mermerine tutundum düşmemek için. Ben en son Aral'ın yanında, ormanda uyumamış mıydım? Uyurken evime nasıl geri dönebilirdim? Buraya nasıl geldiğime dair hiçbir şey hatırlamıyorum. Allah'ım delireceğim! Işınlanma bile daha bulunamamışken bir anda nasıl olurda kendimi evde bulabilirdim ve nasıl olurda Ozan'la uyuduğum sırada aniden kendimi Aral'ın yanında soluğu bir ormanda alabilirdim?

Uyumadan önce onunla yaşadığım herşeyi her detayıyla hatırlıyorum ama eve nasıl geldiğim konusunda zihnim tamamen boş. Karnım doyduğunda uyumak istemiş, Aral'ı daha yeni tanıştığımız halde -ki tam olarak tanışmış bile sayılmazdık- kendimden bıktırdığımı düşününce tavır yapıp ormanın ortasında yerde uyumaya kalkışmıştım. Gerçekten de dediği gibi bir çocuktan farkım yoktu. Kendimi rezil etmek konusunda çok çabalamışım. Onunla uyumadan önceki konuşmalarımız aklıma geldiğinde bulanıklaşmış zihnim acılarımı tekrardan göstermek adına durgunlaştı.

DÜŞ KAPANI Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin