ခိုလှုံခဲ့ဖူးသော ကံ့ကော်ရိပ်

အပိုင်း(၂၇) Zawgyi

Zawgyi

ေမွာင္ရီပ်ိဳးပ်ိဳးအခ်ိန္။ လူရိပ္လူေယာင္မကြဲေတာ့တဲ့ ညေနအခ်ိန္ႀကီး။ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံး ေမွာင္ရိပ္သန္းအုံ႕ဆိုင္းကာ အိမ္ႀကီးတစ္ခုလုံးသည္လည္း အပ္က်သံပင္ၾကားနိုင္ဖြယ္ရာၿငိမ္သက္ေနေခ်သည္။ ကြၽန္းေလွကားႀကီးမွတစ္ဆင့္တက္လွမ္းလာေသာ ေျခသံခပ္စိတ္စိတ္ၾကားေနရသည္။ မီးအလင္းေရာင္ဟာမာက်ဴရီမီးသီးရဲ႕ အဝါေရာင္ဖ်ဖ်ပဲရွိေနသည္။ ထိုမီးေရာင္ရဲ႕အကူအညီနဲ႕ျမင္ေတာ့ရေသာ ခပ္စူးစူးမ်က္လုံးတစ္စုံဟာေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ။ မ်က္ခုံးေတြစုက်ဳံ႕ထားပုံသည္ တစ္စုံတစ္ခုကို အေတာ္ေလးအလိုမက်ေနဟန္။

ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ပါၿပီအစ္ကိုႀကီး

ေတာက္! မင္းဘယ္လိုအလုပ္လုပ္ေနတာလဲ မင္းရွင္

မဟုတ္ဘူးအစ္ကိုႀကီး ကြၽန္ေတာ္ရွင္းျပ..

ေတာ္ေတာ္ ေတာ္စမ္းကြာ! ေစာက္သုံးမက်တဲ့ေကာင္ ခုထိေနာက္ကြယ္မွာဘယ္သူရွိမွန္းမသိေသးတာကို ငါ့ကိုရွင္းျပခ်င္ေနတာလားကြ!

.....

ခုမင္းကိုသိသြားၿပီ ငါ့ကိုမၾကာခင္ရိပ္မိေတာ့မယ့္အေျခအေန မင္းဘာလုပ္မယ္စိတ္ကူးလဲ ေအးႀကိဳေျပာထားမယ္ ငါ့အမိန႔္အတိုင္းမလုပ္ရင္ေတာ့ မင္းမိသားစု...ဟင္း ဟင္း မလြယ္ဘူးေနာ္

ရယ္ျမဴးရိပ္သန္းသန္းနဲ႕ စကားတစ္လုံးခ်င္စီကိုဆိုတယ္။ အသံအက္အက္ႀကီးကေအးစက္ေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနထဲ ေၾကာက္ခမန္းလိလိပဲ။ ဦးမင္းရွင္တစ္ေယာက္ ေဇာေခြၽးေတြျပန္လာသည္။ ဒီလူအေၾကာင္းသူအသိဆုံး။ ႐ုန္းထြက္မရေအာင္လည္း ထိန္းခ်ဳပ္ထားေလေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္ေအာင္ သူဟာ ႀကိဳးဆြဲရာအတိုင္းကခဲ့ရသည္။ သူ႕ကာကြယ္ခ်င္စိတ္ဟာ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တာသိေပမယ့္ မညွာမတာလုပ္ရပ္ေတြလုပ္ရင္း ကာကြယ္ရမယ့္အရာေတြကို တစ္ထစ္ခ်ကာကြယ္ေနခဲ့သည္။

အစ္ကိုႀကီး ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ္အေကာင္းဆုံးလုပ္ပါ့မယ္ ကြၽန္ေတာ့္မိသားစုကိုခ်မ္းသာေပးပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ထပ္မမွားေစရပါဘူး အစ္ကိုႀကီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုအခြင့္အေရးေပးပါ