"Bizler renkli kapılar ardında kendini bulmaya çalışan dört kişiydik. Bir evimiz yoktu ve her şey bize uzatılan anahtarın araladığı yeni dünya ile başladı.
Şimdiye kadar herkesin birbirini dinleyip ama anlamadığı evlerden sıyrılmıştık. Samimiyetin b...
Bu bölümü birçok duyguyla yazdım. Umarım beğenirsiniz.
Keyifli okumalar.🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎶
|Cem Adrian - Bana Ne Yaptın? |
✨
"Ben buna asla binmem," diye sitem ettim. Aren gülerken soğuktan buhara dönen nefesi yüzüme çarptı. "Bala bunda korkacak bir şey yok. Bana güvenmiyor musun?" dedi ve hala gülmeye devam ediyordu.
"Korkmuyorum. Ben motorları sevmiyorum. Hem hava da soğuk binmem bana ne. Ayrıca yürüsek yarım saat ya. Korkmuyorum. Binmem. Yürüyeceğim," diye sitem edip, kollarımı göğsümde birleştirdim. Kızgın bakışlarım onun yüzünde gezinirken "Bak on dakika içinde orada olacağız ve söz veriyorum bir şey olmayacak. Bana güven ya. Bir kere de olsa bana güven bala," dedi. Artık gülmüyordu ama her dediği çok içtendi.
"Sorun zaman mı sence?" diye direttim ama Aren o kadar ısrarıydı ki elindeki siyah kaskı oflayarak kafama taktı. Şaşkınlıkla ona bakarken "Çok inatçısın Sare. Gerçekten inadınla baş edilmez senin," diye söylene söylene de motora bindi ve "Hadi atla," dedi.
Birkaç saniye boş boş ona bakarken "Seni zorla bindirmek istemiyorum. Hadi bir yerlerim senin yüzünden büzüştü Sare," diye söylendi. Bana inatçı dediği kadar kendisi de söylenmeyi seven birisiydi.
En son inadımı kırıp korkak adımlarla motorun arkasına oturduğumda ne yapacağımı bilemedim. "Ellerinle tutun," dedi Aren. Yanımdan bir yerlerden tutunurken Aren motoru çalıştırdı. İçimi kaplayan korkuyla sertçe yutkunurken ani hareketle motoru durdurdu.
Bu sarsılma ile ellerim Aren'in belini kavrarken küçük çığlık atmış, korkuyla da gözlerimi kapatmıştım. "N'oldu? Öldük mü? Aren?" diye telaşla sorarken tek gözümü açmış etrafa bakıyordum. Kulağıma onun arsız gülüşü değdiğinde ellerimi çekip ona vuracaktım ki o, beline kenetli ellerimin üzerine ellerini koydu ve bunu engelledi.
"Ölmedik ama senin bu hallerin beni öldürüyor bala," dedi gülüşlerinin arasında.
"Çok kötüsün," diye içe kaçan bir sesle söylenirken ona sarıldığımı ancak fark ettim. Yani bu güvenlik açısından olması gereken bir gereklilikti. O yüzden sakıncası yoktu nezdimde. "Senin kaskın nerede?" diye sordum. O motoru çalıştırırken "Sende," dedi.
"Yedeğin yok muydu? Neden bana veriyorsun delirdin mi ya. İstemiyorum. Sen tak," deyip ona kaskını vermek için hareketleneceğim sırada da o çoktan yola koyulmuştu. Muhtemelen söylediğimi de duymazdan gelmişti ki cevap vermemişti.
Motorun hızıyla yarışacak kadar atıyordu kalbim ve Aren'e daha da tutunuyordum.
İnsanları, araçları bir bir ardımızda bırakıyorduk. Hava çok soğuktu ama bu soğukluk beni rahatsız etmiyordu. Çünkü ne zaman o keskin ayazı hissedecek olsam Aren'e biraz daha tutunuyordum ve soğuğun içime işlemesine engel oluyordum. Tuhaf bir şekilde de iki teker üzerindeki bu yolculuğu sevmeye başlamıştım. Korkum soğuğa karışıp giderken, işin eğlence kısmına bakıyordum.
