21. Bölüm - "Gölgenin izi; Kolakoski"

301 51 269
                                    

Herkese merhabaa 👋

Keyifli okumalar...🖤

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


🎶

Onlife&Deesmi - Ona aşık oluyorum

James Arthur - Train wreck

Cem Adrian - Ben seni çok sevdim

💫

Bir kadını açtığı suyun sesine sığınarak ağlatanların yeriydi burası. Bizlerse onların bizleri mahkum ettikleri hayatta suyun sesiyle karışan ağlamalarımızın duyulmadığını sanacak kadar masum rollere bürünmüş kimselerdik.

Tıpkı İlke gibi, birazda ben gibi.

İlke sabaha kadar ağladı. Bir can daha doğurdu içinden. Adını acı koydu. Ben onun acısını kollarımda uyutmaya çalışırken,  o gözyaşlarını duymadığımı sanarak suya akıttı.

Banyonun kapısının ardında bir o, diğer ardında ben sabah ettik. O ağladı, ben yaşlarını acısına katıp bir çocuk gibi kundakta salladım. Onun derisinin altındaki çocuğa da ninni söylemek istedim ama biliyordum. Onun içinde çocuk yoktu, mezarı vardı.

Mezar başında ninni değil dua edilirdi. Dua ettim sesim ezana karışana kadar.

Su sesi kesildi. Ezan dindi. Kapı açıldı.

Şişmiş gözleri karnındaki ellerinin üzerine değiyordu. Bana bakmadan odasına yürüdü. Peşi sıra bende gittim. Oda, oda değildi de sanki bir tabuttu. Hislerimi hissetmiş gibi yatağa başını yaslar yasamaz tebessüm etti. Sanki tabutta yatmak ona zevk vermiş gibi.

Ayaklarını yatağın içine çekti. Üzerine beyaz yorganını örtüp oturdum. Ellerimle uzun siyah saçlarını sevdim. "Beraber uyuyalım mı?" diye sorduğumda başını salladı. Yalnız kalmak istiyordu, bana da saygı duymak düşüyordu.

Bir süre sessizce bekledik. Gözleri ağır ağır kapandıktan sonra evden çıktım.

Merdivenlerden çıkarken aniden yanan ışığın kalbimdeki karanlıkta da belirmesini arzuladım. Ama imkansızdı.

SARENHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin