"Bizler renkli kapılar ardında kendini bulmaya çalışan dört kişiydik. Bir evimiz yoktu ve her şey bize uzatılan anahtarın araladığı yeni dünya ile başladı.
Şimdiye kadar herkesin birbirini dinleyip ama anlamadığı evlerden sıyrılmıştık. Samimiyetin b...
Hadi bölüme geçelim. Biraz heyecanlıyım bu bölüm için. Çünkü hikayenin Kilit noktası tam olarak bu kısım ve sonrası... 🙈
Bu arada lütfen oy vermeyi unutmayın ve yorumlarda buluşalım. Emeğimi görmezden gelmeyin. Bir yıldıza tıklamak sizin için zor olmamalı...
Umarım keyifle okuduğunuz bir bölüm olur.
Keyifli okumalar. 🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✨
Sağ yanımdaki melek, sol yanımdaki şeytan... Fısıldasın istedim ikisi de kulağıma, yol göstersinler, buna inan ama ona inanma, o yoldan değil de buradan git diye gideceğim yolu göstersinler istedim... Her ne derlerse kabulümdü.
Sesler bir bir çekilmişti. Sesin rengi olur muydu? Varmış işte. Ben ki hayattaki iki rengi göremeyen Sare, imkansız olan her şeyin rengini gözlerime hapsedebiliyordum.
Gecenin bilmem kaçıydı. Kucağımda nereden bakılsa yedi yaşlarında bir çocuğun bedenini sıkı sıkıya kavramıştım. Güç derman kalmayan dizlerim o çocuk için direnirken İlke'nin yanıma gelip çocuğu kendi kucağına almasıyla araladım gözlerimi.
Bir bebeğin dünyaya geldiği ilk an zorlanarak açmaya çalıştığı gibi açtım gözlerimi. Ağlayışım, doktorun bir tokatla değil, hayatın kendi elleriyle attığı tokattan ibaretti.
"Sare, Soner baba eve geçiyor," dediğinde duyduğum ismin bedenimde ki etkisiyle koşar adım arabaya bindim.
"Sare beni bekle," dese de İlke'yi ardımda bırakmak zorundaydım. "Taksiye bin!" diye bağırdım ve yüzümdeki yaşları elimin tersiyle silip gaza bastım. Yol bitmek bilmezken araçların aralarında gidip geliyordum. Yol gitmek istediğin yere varamadıkça mesafesi ne kadar kısa olursa olsun bitmek bilmiyordu.
