"Bizler renkli kapılar ardında kendini bulmaya çalışan dört kişiydik. Bir evimiz yoktu ve her şey bize uzatılan anahtarın araladığı yeni dünya ile başladı.
Şimdiye kadar herkesin birbirini dinleyip ama anlamadığı evlerden sıyrılmıştık. Samimiyetin b...
Bölümü iki gün öncesine yetiştirmeye çalıştım ama yapamadım. O kadar yoğunum ki... Ve bir o kadar da o kadar yorgunum ki...
Ama her şey güzel olacak. Yeni başlangıçlara adım atmanın verdiği heyecan da var tabi ve bu durum beni daha da yoğun olacağım sürece çekecek. Bir süre daha ara ara geç bölümler gelecek elimde olmadan.
Çünkü beeen ATANDIM. Evet, yılların emeği karşılık buldu sonunda ve beni bir süre zorlayacak sürece gireceğim. Mutluluğum hat safhada ama manevi duyguların da eklenmesiyle biraz karmaşaya gireceğim. Hayırlısı.
Umarım bu süreçte bölüm geç geliyor diye beni bırakmazsınız. Çünkü son birkaç bölümdür geç gelmesinin sebebide işlerim ve bu atama sürecimdi.
Neyse sevincimi paylaşmak istedim, uzatmayım.
Beklentinizi karşılayan güzel bir bölüm olmuştur umarım.
Keyifli okumalar. 🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎶
| Feridun Düzağaç - Beni Bırakma |
💫
Aren ile kalabalıkta eş zamanlı buluşan ellerimiz bu defa ayrılmayacak gibi bir birine kenetlendi. Kalabalık, sesler görünmez olurken bir o kadar da varlıklarını sürdürüyordu. İşin doğrusu Aren ile yan yanayken olanaksız olan çok şeyin oluru vardı.
Üç basamaklı merdivenlerden çıkıp başkomiser Sezgin'in olduğu masaya izin almadan oturduk. Aren ardına yaslanıp direkt onun gözlerine bakarken elin elimden çekmedi. Sezgin içkisinden bir yudum alıp, kolunun birisini koltuğun başına rahatça uzatınca Aren'in sıklaşan çenesinden gittikçe öfkesinin arttığını görebiliyordum.
İkisinden de ses çıkmayınca "Ne işin var burada?" diye sordum. Sezgin şaşkınlıkla bana bakıp "Şimdi ne işin var mı oldu Sare? En son beraber iş yapma kararı almıştık. Ama bakıyorum..." deyip bir Aren'e bir bana baktı ve sustu. O dönem rüzgara kapılan bir toz oluğumu ve kimseyi sorgulamadığım bir dönemde olduğumu anlatmak istemedim. Bu onun anlayacağı bir şey değildi.
"Ama dönmedim sana ve görüyorum ki yanlış bir karar da almamışım," dediğimde gözleri kısıldı. Dudaklarını yalayıp birkaç saniye sinirden olduğu belli olan gülüşünü sakındı. Öne doğru eğilip ellerini masanın ortasında birleştirdi. Aren eş zamanlı derin bir nefes aldığında tüm sabrı içine çektiğini düşündüm.
"Her neyse. Senin bir seçim yapman lazımdı ve yaptın. Ben sadece benimle ol," deyip Aren'e baktı. "Yani yanımda ol ve iyi kötü öğrendiğin gerçeklerin hesabını sorarken zarar görme istedim," dedi. Aren "Neden?" diye sordu düşünceli şekilde. Sezgin ona baktığında Aren fırsat vermeden "Sen kimsin ki ona zarar gelip gelmemesini önemseyesin?" diye sordu. Elinin üzerine diğer elimi de koyduğumda parmağı derimin üzerinde gezindi.
