အန္တီ့အလိုေတာ္က်

Part-23(Zawgyi)

"သမီးေလး..ထပါဦး.."
"ႀကီးႀကီး..အန္တီကကြန္႔ျမဴ းကိုမလိုခ်င္ေတာ့ဘူးတ့ဲ..ဟင့္.."
"သူမမွာကိစၥတစ္ခုခု႐ွိလို႔ေနမွာပါကြယ္..လာဒီမွာထိုင္ဦး.."

ကြန္႔ျမဴ းလည္းႀကီးႀကီးတို႔နဲ႔အတူဧည့္ခန္းမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး..

"အန္တီကကြန္႔ျမဴ းကိုမမုန္းဘူးမဟုတ္လားဟင္.."
"မမုန္းပါဘူး..သူမကသမီးကိုခ်စ္ပါတယ္.."
"ခုလည္းအန္တီကဘယ္သြားတာလဲမသိဘူး..ကြန္႔ျမဴ းအန္တီေနာက္လိုက္သြားခ်င္တယ္.."
"အန္တီထားသြားတ့ဲေနရာကိုနင္မွမသိဘဲ..ဘယ္လိုလိုက္သြားမွာတုန္း..စိတ္ေလ်ွာ့ပါဦး.."
"ဟုတ္တယ္..သမီးထားကျပန္လာမွာပါ..ခဏေစာင့္ၾကည့္ရေအာင္ေနာ္.."
"ဟုတ္က့ဲ.."

ကြန္႔ျမဴ းလည္းႀကီးႀကီးတို႔ေျပာသလိုဘဲခဏေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္သည္..

ကြၽန္မကေလးမဆီကေနထြက္ေျပးလာမိသည္ကားကိုလည္းတစ္ေယာက္တည္းရတ့ဲေနရာေမာင္းလာခ့ဲတာၿမိဳ႕ျပင္ေတာင္ေရာက္လာခ့ဲသည္..ၿမိဳ႕ျပင္ေရာက္ေတာ့ကားကိုထိုးရပ္လိုက္ၿပီး..

"အန္တီေတာင္းပန္ပါတယ္..အန္တီဘာကိစၥကိုမွမေျဖ႐ွင္းရေသးတာမို႔မင္းကိုမေခၚထားႏိုင္ေသးလို႔ပါ..ေတာင္းပန္ပါတယ္..ဟင့္..အန္တီလည္းမင္းကိုအရမ္းခ်စ္ပါတယ္.."

ကြၽန္မကားလက္ကိုင္ေပၚမ်က္ႏွာအပ္ကာငိုေနမိသည္ဘာလို႔ကေလးမနဲ႔ကြၽန္မနီးစပ္ခြင့္မ႐ွိရတာလဲကြၽန္မလိုခ်င္တာက ကေလးမတစ္ေယာက္တည္းပါဒါေပမ့ဲကြၽန္မလိုခ်င္ေနတ့ဲကေလးမနဲ႔ဘဲအျမဲေဝးကြာေနခ့ဲရတယ္ကံတရားကရက္စက္တာလားကြၽန္မကိုယ္တိုင္ကဘဲကေလးမနဲ႔ေဝးရာကိုထြက္ေျပးေနတာလားဆိုတာစဥ္းစားမရေပ..

ေဒါက္..ေဒါက္..

ကြၽန္မေခါင္းငုတ္ခ်ကာငိုေနတုန္းကားမွန္ေခါက္သံၾကားတာမို႔ၾကည့္လိုက္ကာကားမွန္ခ်လိုက္ၿပီး..

"ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ.."
"အားနာပါတယ္.."

အ့ဲလိုေျပာရင္းကြၽန္မမ်က္ႏွာကိုအဝတ္စတစ္ခုနဲ႔အုပ္လိုက္ေတာ့အနံ႔စူးစူးတစ္ခုကႏွာေခါင္းထဲတန္းဝင္လာရင္းကြၽန္မေမ့လဲက်သြားေတာ့သည္..

"ႀကီးႀကီး..ကြန္႔ျမဴ းအန္တီ့ကိုစိတ္ပူတယ္.."
"ဒါဆိုလည္းဖုန္းဆက္ၾကည့္ေလ.."
"ကိုင္မယ္မထင္ဘူး..."
"ဒါဆိုႀကီးႀကီးဆက္လိုက္မယ္.."
"ဟုတ္က့ဲ.."