"သမီးလေး..ထပါဦး.."
"ကြီးကြီး..အန်တီကကွန့်မြူ းကိုမလိုချင်တော့ဘူးတ့ဲ..ဟင့်.."
"သူမမှာကိစ္စတစ်ခုခုရှိလို့နေမှာပါကွယ်..လာဒီမှာထိုင်ဦး.."
ကွန့်မြူ းလည်းကြီးကြီးတို့နဲ့အတူဧည့်ခန်းမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး..
"အန်တီကကွန့်မြူ းကိုမမုန်းဘူးမဟုတ်လားဟင်.."
"မမုန်းပါဘူး..သူမကသမီးကိုချစ်ပါတယ်.."
"ခုလည်းအန်တီကဘယ်သွားတာလဲမသိဘူး..ကွန့်မြူ းအန်တီနောက်လိုက်သွားချင်တယ်.."
"အန်တီထားသွားတ့ဲနေရာကိုနင်မှမသိဘဲ..ဘယ်လိုလိုက်သွားမှာတုန်း..စိတ်လျှော့ပါဦး.."
"ဟုတ်တယ်..သမီးထားကပြန်လာမှာပါ..ခဏစောင့်ကြည့်ရအောင်နော်.."
"ဟုတ်က့ဲ.."
ကွန့်မြူ းလည်းကြီးကြီးတို့ပြောသလိုဘဲခဏစောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်..
ကျွန်မကလေးမဆီကနေထွက်ပြေးလာမိသည်ကားကိုလည်းတစ်ယောက်တည်းရတ့ဲနေရာမောင်းလာခ့ဲတာမြို့ပြင်တောင်ရောက်လာခ့ဲသည်..မြို့ပြင်ရောက်တော့ကားကိုထိုးရပ်လိုက်ပြီး..
"အန်တီတောင်းပန်ပါတယ်..အန်တီဘာကိစ္စကိုမှမဖြေရှင်းရသေးတာမို့မင်းကိုမခေါ်ထားနိုင်သေးလို့ပါ..တောင်းပန်ပါတယ်..ဟင့်..အန်တီလည်းမင်းကိုအရမ်းချစ်ပါတယ်.."
ကျွန်မကားလက်ကိုင်ပေါ်မျက်နှာအပ်ကာငိုနေမိသည်ဘာလို့ကလေးမနဲ့ကျွန်မနီးစပ်ခွင့်မရှိရတာလဲကျွန်မလိုချင်တာက ကလေးမတစ်ယောက်တည်းပါဒါပေမ့ဲကျွန်မလိုချင်နေတ့ဲကလေးမနဲ့ဘဲအမြဲဝေးကွာနေခ့ဲရတယ်ကံတရားကရက်စက်တာလားကျွန်မကိုယ်တိုင်ကဘဲကလေးမနဲ့ဝေးရာကိုထွက်ပြေးနေတာလားဆိုတာစဉ်းစားမရပေ..
ဒေါက်..ဒေါက်..
ကျွန်မခေါင်းငုတ်ချကာငိုနေတုန်းကားမှန်ခေါက်သံကြားတာမို့ကြည့်လိုက်ကာကားမှန်ချလိုက်ပြီး..
"ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ.."
"အားနာပါတယ်.."
အ့ဲလိုပြောရင်းကျွန်မမျက်နှာကိုအဝတ်စတစ်ခုနဲ့အုပ်လိုက်တော့အနံ့စူးစူးတစ်ခုကနှာခေါင်းထဲတန်းဝင်လာရင်းကျွန်မမေ့လဲကျသွားတော့သည်..
"ကြီးကြီး..ကွန့်မြူ းအန်တီ့ကိုစိတ်ပူတယ်.."
"ဒါဆိုလည်းဖုန်းဆက်ကြည့်လေ.."
"ကိုင်မယ်မထင်ဘူး..."
"ဒါဆိုကြီးကြီးဆက်လိုက်မယ်.."
"ဟုတ်က့ဲ.."
KAMU SEDANG MEMBACA
အန္တီ့အလိုေတာ္က်
Romansaကြန္႔ျမဴ းကအန္တီ့အလိုေတာ္က်လိုက္ရမ့ဲအ႐ုပ္သာသာဘဲလား..အန္တီ Unicode ကွန့်မြူ းကအန်တီ့အလိုတော်ကျလိုက်ရမ့ဲအရုပ်သာသာဘဲလား..အန်တီ
