အန္တီ့အလိုေတာ္က်

Part-16(Unicode)

"ကွန့်မြူ းရေ..ပြီးပြီလား.."
"ပြီးပြီ..ငါလာပြီ.."

ဝေယံခေါ်နေတာမို့အခန်းကနေထွက်လိုက်တော့..

"လှလိုက်တာနော်.."
"မြှောက်မနေနဲ့..သွားမယ်.."
"အင်း.."

ကွန့်မြူ းတို့အောက်ဆင်းလာပြီးဧည့်ခန်းမှာဝင်ထိုင်လိုက်ကာ..

"ဒေါ်လေး..သားတို့သွားတော့မယ်နော်.."
"အေးပါကွယ်..ဂရုစိုက်ကြဦး.."
"ဒေါ်လေးလည်းဂရုစိုက်ပါနော်..ဒေါ်လေးတစ်ယောက်တည်းကျန်ခ့ဲမှာဆိုတော့သားကစိတ်မချ ဘူး.."
"အမလေး..စကားတတ်လိုက်တာနော်..ဒီဒေါ်လေးကိုစိတ်မပူဘဲစိတ်ချ လက်ချသွားကြပါနော်.."
"ဟုတ်က့ဲ..ဒါဆိုသားတို့ကန်တော့မယ်နော်.."
"အေးကွယ်.."

ဆိုဖာကဆင်းထိုင်ကာကွန့်မြူ းတို့ဒေါ်လေးကိုကန်တော့လိုက်သည်..

"သမီးကွန့်မြူ း..ဂရုစိုက်နော်.."
"ဟုတ်က့ဲ..ဒေါ်လေး..ကွန့်မြူ းကိုခုလိုကူညီပေးလို့ကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော်.."
"ရပါတယ်ကွယ်..နှစ်ယောက်စလုံးလာပါဦး.."

ဒေါ်လေးအနားကိုတိုးသွားတော့ဖက်လာတာမို့နှစ်ယောက်စလုံးကလည်းပြန်ဖက်လိုက်သည်..

"လမ်းခရီးဖြောင့်ဖြူ းကြပါစေကွယ်.."
"ပေးတ့ဲဆုနဲ့ပြည့်စုံပါစေ..ဒေါ်လေး"

ဖက်ထားတာကိုပြန်ခွာလိုက်ပြီးတော့..

"ဒါဆိုသွားတော့မယ်နော်.."
"အင်းပါ..ကောင်းကောင်းသွားကြ.."

ဒေါ်လေးကိုနှုတ်ဆက်ပြီးတော့လေဆိပ်ကိုထွက်လာခ့ဲလိုက်သည်..

ဒီနေ့က ကလေးမထွက်သွားမ့ဲနေ့ဆိုတာကိုသိတော့ကျွန်မနိုးလာတ့ဲမနက်ခင်းလေးကမသာယာနေခ့ဲပေ..တစ်စက္ကန့်လေးတောင်မင်းမျက်နှာလေးကိုမမြင်ရရင်မနေနိုင်ခ့ဲတ့ဲအန်တီကနှစ်တွေနဲ့ချီပြီးမမြင်ရရင်ဘယ်လိုများဖြစ်နေမလဲဘဲဒါပေမ့ဲကံကောင်းခ့ဲတာတစ်ခုကမင်းမျင်နှာလေးကိုနောက်ဆုံးအနေနဲ့မြင်ရဖို့အခွင့်အရေးရခဲ့ပြီထင်တယ်..ဟိုကောင်လေးဖုန်းဆက်လာခ့ဲတာကြောင့်ကလေးမတို့ထက်အရင်ကလေးမ မသိအောင်လေဆိပ်မှာလာစောင့်နေသည်..

လာပါပြီ..တွေ့နေကျလိုကလေးပုံစံမျိုးမဟုတ်ဘဲဒီတစ်ခါဝတ်ထားတ့ဲအဝတ်အစားတွေက ကလေးမကိုလူကြီးဆန်စေခ့ဲသည်..မျက်နှာလေးကအရင်ကလောက်လန်းဆန်းမနေခ့ဲပေမ့ဲကြည့်လို့ကောင်းနေသေးသည်ကျွန်မကလေးမကိုမမြင်တ့ဲနေရာတစ်နေရာကနေကြည့်ပြီးတော့မျက်ရည်တွေလည်းကျနေခ့ဲမိသည်ဒါကိုကလေးမကသိမည်မထင်ပါကလေးမကတော့လေဆိပ်ထဲဝင်ပြီးလေယာဉ်ပေါ်တက်သွားခ့ဲပြီလေ..နှုတ်ဆက်ခ့ဲပါတယ်..မင်းအမြဲပျော်ရွှင်နေပါ..မင်းအပြုံးလေးတွေပိုလန်းဆန်းလာပါစေနော်..