«Έχεις ερωτευθεί ποτέ, Ντέριε;» ρώτησε ο Ιάσονας τον πρώην άρχοντα καθώς κάθονταν μαζί στο ντιβάνι του δωματίου του στη Διάσταση του Σπαθιού. Εκείνη την πρώτη νύχτα του φεστιβάλ, που είχε δώσει το πρώτο του φιλί με την Ιφιγένεια, όταν αργότερα η γιορτή τελείωσε και πήγαν όλοι για ύπνο, τη σκεφτόταν συνέχεια και δεν μπορούσε να κλείσει μάτι, έτσι αποφάσισε να μιλήσει στο άτομο που βρισκόταν πιο κοντά του εκείνη την ώρα.
«Α... Πρόκειται για εκείνο το θηλυκό ξωτικό για την οποία έχεις αισθήματα, ε; Τη φίλησες.» του είπε με ένα πονηρό χαμόγελο. Ο Ιάσονας δεν αναρωτήθηκε πώς το κατάλαβε εφόσον είχε αφήσει το σπαθί στο δωμάτιο του. Ήξερε ότι μπορούσε να διαβάσει τη σκέψη του.
«Ναι.» του απάντησε. «Αθέτησα την υπόσχεση που είχα δώσει στον πατέρα της, μα δεν μετάνιωσα και αν μου δοθεί ξανά η ευκαιρία, θα το ξανακάνω. Όμως... δεν μου είχαν πει ότι ο έρωτας θα σε έκανε να νιώθεις τόσο όμορφα, αλλά να πονάς συγχρόνως. Γιατί κατά βάθος ξέρω ότι η σχέση μας είναι απαγορευμένη και δεν πρόκειται να τη δεχθούν... κι ύστερα είναι και τα όνειρα που έχω δει με εμένα και εκείνη...»
«Θεωρείς πως δεν είσαι ο κατάλληλος για εκείνη και ότι στο τέλος θα καταστραφείτε και οι δύο.» συμπέρανε ο Ντέριος.
«Ακριβώς. Δεν μου απάντησες όμως, εσύ ένιωσες ποτέ έτσι όπως νιώθω εγώ τώρα στη θνητή ζωή σου;»
Τα μάτια του Ντέριου κοίταξαν κάπου στην ευθεία, σαν να ατένιζε το παρελθόν του και τελικά είπε:
«Ήταν εκείνη η γυναίκα, μια γιατρός. Η Πατρίσια.»
«Πατρίσια;» απόρησε ο Ιάσονας. «Αυτή δεν ήταν που σε σκότωσε μαζί με τον Κατάσκοπο Δανιήλ;»
«Τα ιστορικά σας βιβλία είναι σωστά. Εκείνη ήταν που μου έδωσε να πιω το δηλητήριο το οποίο είχε φτιάξει ο κατάσκοπος, κι ύστερα εγώ απελπισμένος που θα πέθαινα, αποφάσισα να το τελειώσω μια ώρα αρχύτερα και έπεσα στο Τέρας της Τιμωρίας. Ξέρεις πώς λεγόταν εκείνο το δηλητήριο; Το δηλητήριο του φιλιού, έτσι μου είχε πει. Με σκότωσε με ένα φιλί...»
«Απίστευτο...» ψιθύρισε σχεδόν ο νεαρός. «Την αγαπούσες;»
«Ναι, την ερωτεύθηκα στην πορεία αν και άργησα να το καταλάβω... Όμως είχα ένα σχέδιο και ξέρεις πώς πάει η ιστορία... Σκότωνα όποιον μου στεκόταν εμπόδιο και ανακάλυπτε τους σκοπούς μου, και επειδή η εξουσία με είχε παρασύρει έστελνα στην εκτέλεση και αθώους, πολλές φορές μπορεί να σκότωνα κάποιον που δεν με είχε πειράξει απλά και μόνο επειδή ξύπνησα στραβά. Ο κατάσκοπος μου και η γιατρός είχαν κάθε λόγο να με βγάλουν απ' τη μέση και να γλιτώσουν το λαό τους. Όπως καταλαβαίνεις, σε μια τέτοια καρδιά σαν και τη δική μου δεν υπήρχε χώρος για έρωτα.
BẠN ĐANG ĐỌC
Μαγικός, Βιβλίο 1 #SCBC2024
Viễn tưởngΟ Ιάσονας, ένας δεκαεφτάχρονος μαθητής Λυκείου του Νοτίου Βασιλείου, με μαγικές δυνάμεις και όνειρα που τον ταράζουν, προσπαθεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή με τους φίλους του Γιάννη και Ηρακλή. Όταν όμως εμφανίζεται στο σχολείο τους μια νέα μαθήτρι...
