Μαγικός, Βιβλίο 1 #SCBC2024

Κεφάλαιο 32: Ενόραση

Οι προπονήσεις και τα μαθήματα συνεχίζονταν με εντατικούς ρυθμούς, όμως δεν έλειπε και η χαλάρωση και οι όμορφες, ξέγνοιαστες στιγμές για την παρέα μας, η οποία είχε μεγαλώσει στη Χώρα των Ξωτικών. Μπορεί οι τρεις Νότιοι να είχαν αποχωριστεί τους φίλους τους πίσω στην πατρίδα, όμως εδώ είχαν αποκτήσει καινούργιους με τους οποίους περνούσαν υπέροχα.

Είχαν επισκεφθεί και άλλα μέρη, μέσα στο δάσος, σε λίμνες και ποτάμια αλλά και στο πολυσύχναστο κέντρο της Έλφιας, ενώ πολύ συχνά μαζεύονταν και στο σπίτι της Ιφιγένειας, που ήταν ένα πολύ όμορφο αρχοντικό μέσα στο δάσος, με γήινα χρώματα και λιτή επίπλωση και διακόσμηση. Είχε δύο ορόφους και πέντε υπνοδωμάτια, το δωμάτιο των γονιών της, το δικό της δωμάτιο, που ήταν παρόμοιο με εκείνο που είχε στην Ωραιόπολη αλλά ακόμα πιο όμορφο, καθώς επίσης και τρεις ξενώνες. Ο Ζαχαρίας και η Χρυσάνθη ήταν πάντοτε φιλόξενοι και τους κερνούσαν γλυκά που όμοια τους δεν είχαν ξαναφάει.

Ο Ιάσονας είχε βελτιώσει κατά πολύ τις μαγικές του ικανότητες. Είχε μάθει να αμύνεται και να επιτίθεται, τόσο με το σπαθί του όσο και με τη μαγεία. Το δύσκολο βέβαια, ήταν να μάθει να ξεχωρίζει την Πράσινη με τη Γαλάζια Ενέργεια, να επιβάλλεται στα συναισθήματα του κατά τη διάρκεια της μάχης, γιατί στην πίεση κυριευόταν από αγωνία παρόλο που πάλευε καλά.

Μέσα σε μία εβδομάδα, είχε καταφέρει να νικήσει τον Ντέριο μέσα στη Διάσταση του Σπαθιού, έτσι του επιβλήθηκε και πλέον πάλευαν σαν ένα, σαν να τον οδηγούσε ο Ντέριος αλλά να γνώριζε και ο ίδιος από πριν την κάθε κίνηση. Δεν θα ξεχνούσε ποτέ εκείνη τη μάχη τους, κατά τη διάρκεια της οποίας τον αποδυνάμωσε τελείως και, αφού τον αφόπλισε όπως έκανε πάντοτε εκείνος, κάρφωσε το σπαθί του στο στομάχι του χωρίς να διστάσει ή να δείξει έλεος όπως άλλες φορές.

Ο Ντέριος κοίταξε έκπληκτος το σπαθί του μέσα του και έπειτα τον Ιάσονα. Ο νεαρός είχε ένα βλέμμα σκληρό, το οποίο δεν είχε ξαναδεί σε εκείνον. Το βλέμμα ενός πολεμιστή. Του θύμιζε τον εαυτό του στην ηλικία του, πολύ πριν χάσει την ψυχή του βέβαια. Χαμογέλασε ικανοποιημένος και ύστερα εξαφανίστηκε μέσα σε χιλιάδες μικροσκοπικά σωματίδια. Ο Ιάσονας τότε τρόμαξε, μήπως η ψυχή του χάθηκε για πάντα;

«Ντέριε;!» τον αναζήτησε. "Ντέριε;!" Τότε όμως άκουσε ανακουφισμένος τη φωνή του πίσω του καθώς ο Ντέριος εμφανίστηκε ξανά.