Μαγικός, Βιβλίο 1 #SCBC2024

Κεφάλαιο 64: Το Ξημέρωμα

Ο Ιάσονας καθόταν σε ένα βράχο και κοιτούσε το κενό. Οι σκέψεις του ένα κουβάρι εκείνη τη στιγμή. Από τη μια θυμόταν όσα προηγήθηκαν με αποκορύφωμα τη μάχη του με τον Ωρίωνα, από την άλλη η ανησυχία για τους φίλους του που ακόμα μάχονταν στο Νότιο Βασίλειο μα και για την οικογένεια του, δεν τον άφηνε να βυθιστεί τελείως στο σκοτάδι. Η σκέψη ότι θα αντάμωναν όλοι ξανά, και επίσης η ανακούφιση που η Ιφιγένεια ήταν σώα και αβλαβής στο στρατόπεδο τους, ήταν τα μόνα πράγματα που τον κρατούσαν πίσω στο φως.

Ένα χέρι ακούμπησε στον ώμο του και τον έκανε να τιναχτεί. Μετάνιωσε αμέσως και ηρέμησε όταν είδε πως ήταν η Ιφιγένεια, η οποία του χαμογελούσε γαλήνια, σαν να μην είχε περάσει όσα πέρασε.

«Μπορώ να καθίσω;» τον ρώτησε.

«Ναι, φυσικά.» της απάντησε και έκανε χώρο στο βράχο. Η νεαρή βολεύτηκε δίπλα του και αναστέναξε, έπειτα ρώτησε:

«Πώς είσαι;» Τι να της απαντούσε τώρα ο Ιάσονας; Πώς ήταν; Ιδέα δεν είχε.

«Προσπαθώ να... ξεπεράσω όσα έγιναν και να προετοιμαστώ για όσα θα έρθουν.» της απάντησε τελικά.

«Ιάσονα, όταν με έσωσες πάνω στο ύψωμα, είπες πως... όταν τελειώσουν όλα αυτά, θα φύγεις μακριά από όλους μας. Τι εννοούσες; Που σκοπεύεις να πας;»

«Δεν ξέρω. Ίσως ζητήσω από τον Άρχοντα Παύλο να με αφήσει έστω να επισκεφθώ τη Χώρα των Μάγων, για να αναζητήσω απαντήσεις και να προσπαθήσω να βρω τους βιολογικούς μου γονείς. Και μετά ποιος ξέρει; Ίσως με αφήσει να μείνω εκεί για πάντα. Υπάρχουν ισχυροί μάγοι οι οποίοι θα μπορούν να με ελέγξουν αν ξαναβγεί εκείνη η... σκοτεινή πλευρά μου στην επιφάνεια.»

Η Ιφιγένεια του έπιασε το χέρι και το κράτησε ανάμεσα στα δικά της.

«Δεν θέλω να μείνεις για πάντα εκεί. Και αν το κάνεις, θέλω να έχουμε επαφές, να ερχόμαστε να σε βλέπουμε όλοι.» του είπε έτοιμη να βουρκώσει πάλι, και έτσι όπως τον κοίταξε μέσα στα μάτια πάλι δεν μπορούσε να της αρνηθεί.

«Θα δούμε.» είπε μόνο. «Τώρα σημασία έχει να επιβιώσουμε και να σώσουμε τον Κόσμο. Ο πόλεμος με τους Σκοτεινούς δεν τελείωσε ακόμα, και όσο είναι ζωντανός ο Άνθιμος δεν πρόκειται να τελειώσει.» Το βλέμμα της Ιφιγένειας σκοτείνιασε ξανά από φόβο και ανησυχία.

«Ιάσονα... Όσο για αυτό... Σε παρακαλώ, ξανασκέψου το. Είναι πολύ επικίνδυνος και θα είναι πολλά παραπάνω από δύσκολος αντίπαλος. Άκουσα τους Άρχοντες να λένε ότι ίσως είναι αδύνατον να τον σκοτώσουν, τόση δύναμη λέγεται ότι έχει... και ότι θα προσπαθήσουν να τον φυλακίσουν σφραγίζοντας τον με χρήση ισχυρής μαγείας. Το να παλέψεις εσύ μαζί του θα είναι... Θα είναι σκέτη αυτοκτονία...»