Μαγικός, Βιβλίο 1 #SCBC2024

Κεφάλαιο 57: Το Σκοτάδι Μέσα του

Όταν κατάφερε να συνέλθει η Ιφιγένεια από τη μάζα ενέργειας που τη χτύπησε, στηρίχθηκε στα χέρια και τα γόνατα της και κοίταξε προς τη μεριά του Ιάσονα, για να αντικρύσει έντρομη κάτι άλλο αντί για εκείνον: τα μάτια του ήταν όντως ολόμαυρα με κόκκινες κόρες, το δέρμα του είχε γίνει χλωμό ενώ δύο μαύρα φτερά νυχτερίδας είχαν πεταχτεί από την πλάτη του. Το πάνω μέρος της στολής του είχε σκιστεί, φορούσε μόνο το παντελόνι του. Δεν θύμιζε σε τίποτα τον Ιάσονα που γνώριζε, είχε μετατραπεί σε ένα... τέρας.

Ο Ωρίωνας τον κοιτούσε και αυτός έκπληκτος. Αν είχε καρδιά, ο φόβος θα είχε φωλιάσει σίγουρα σ' αυτήν τώρα.

«Πώς...; Πώς έγινε αυτό; Τι είσαι;» τον ρώτησε ακριβώς το ίδιο πράγμα που τον ρώτησε και εκείνος προηγουμένως στη μεταμόρφωση του. Όμως το τέρας μπροστά του δεν θύμιζε σε τίποτα εκείνο το αγόρι- μάγο τον οποίο είχε μόλις σκοτώσει, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε. Έμοιαζε με βρικόλακα με φτερά νυχτερίδας. Αντί για απάντηση, ο Ιάσονας έδειξε απειλητικά τα δόντια του και γρύλισε, αποκαλύπτοντας δύο μυτερούς κυνόδοντες.

Δεν μπορώ να ακούσω την καρδιά του πια... Τι του συνέβη; Σε τι μετατράπηκε και πώς; Σκεφτόταν προσπαθώντας να καταλάβει. Το γρύλισμα του δυνάμωσε και μετατράπηκε σε ένα δυνατό βρυχηθμό τέρατος. Η Ιφιγένεια έκλεισε τα αυτιά της σοκαρισμένη. Για κάποιο λόγο δεν ένιωθε ασφάλεια, όσο πιο δυνατός κι αν είχε γίνει ο Ιάσονας, αλλά φόβο.

Ο Ιάσονας έφερε με τηλεκίνηση το σπαθί στο χέρι του και όρμησε ξανά στον εχθρό του επιστρέφοντας στη μάχη, ενώ μόλις που πρόλαβε ο Ωρίωνας να τραβήξει ξανά το δικό του και να συγκρουστούν. Ο Ιάσονας εκτόξευσε ένα κύμα ενέργειας το οποίο ήταν κόκκινο και πολύ πιο δυνατό από την πράσινη Μαγεία που είχε προηγουμένως. Ο Ωρίωνας εκτοξεύθηκε προς τα πίσω, κατάφερε όμως και στηρίχτηκε με το ένα χέρι στο έδαφος και παρέμεινε όρθιος. Ο Ιάσονας ούρλιαξε απόκοσμα και επιτέθηκε ξανά σαν ένα θηρίο κυριευμένο μονάχα από το συναίσθημα της οργής.

Η Πράσινη Μαγεία του μετατράπηκε σε Κόκκινη; Μα πώς γίνεται αυτό; Είναι αδύνατον τον δάγκωμα μου να τον μεταμόρφωσε τόσο γρήγορα... Και επιπλέον, αυτό το δάγκωμα δεν υπάρχει πια στο λαιμό του. σκεφτόταν ο Ωρίωνας καθώς προσπαθούσε να αμυνθεί και να αποκρούσει τις επιθέσεις του.

Ο Ιάσονας ήταν πλέον γρηγορότερος, δυνατότερος και πιο ανελέητος από ποτέ. Ο ίδιος δεν σκεφτόταν τίποτα, το μόνο που ένιωθε ήταν μια ακατανίκητη οργή και η επιθυμία να σκοτώσει ό,τι και όποιον βρισκόταν μπροστά του, μαζί με μια ανεξήγητη, ακόρεστη δίψα. Οι δυο αντίπαλοι πλέον συγκρούονταν σφοδρά και η Κόκκινη Μαγεία που έρρεε και από τους δύο, έκανε όσους έτυχε να κοιτάξουν από το πεδίο της μάχης να απορήσουν.