Μαγικός, Βιβλίο 1 #SCBC2024

Κεφάλαιο 25: Αποχαιρετισμοί

Ο Ηρακλής και η μητέρα του μπήκαν στο φτωχικό από υλικά αγαθά, αλλά πλούσιο σε αγάπη σπίτι τους. Η Μύρνα ήταν κάπως θλιμμένη, αλλά θεώρησε πως πήρε τη σωστή απόφαση να επιτρέψει στον γιο της να πάει με την υπόλοιπη παρέα του στη Χώρα των Ξωτικών.

Η Σοφία και ο Ηλίας τους υποδέχτηκαν στην κουζίνα, ρωτώντας γεμάτοι αγωνία για το συμβούλιο. Τους είπαν περιληπτικά τι ακριβώς συνέβη, για τις αποφάσεις που πάρθηκαν και για την αναχώρηση του αδελφού τους και των φίλων του τη μεθεπόμενη μέρα. Η Σοφία λυπήθηκε που θα έφευγε η φίλη της.

«Μη στενοχωριέσαι, γλυκιά μου. Όταν τελειώσουν όλα αυτά, θα έρθει να σε δει.» της είπε η μαμά της χαϊδεύοντας το χέρι της.

«Το ξέρω. Άλλωστε εκεί είναι το σπίτι της. Αργά ή γρήγορα το ήξερα πως θα επέστρεφε.»

«Δηλαδή θα γίνει πόλεμος; Θα έρθουν και εδώ οι κακοί, Ηρακλή;» ρώτησε ο Ηλίας κάπως φοβισμένος.

«Δεν ξέρουμε ακόμα.» του απάντησε ο μεγάλος του αδελφός. «Πάντως, αν επιτεθούν εδώ, θα γυρίσω για να σας προστατεύσω. Και εκτός αυτού πιστεύω ότι η βασίλισσα μας θα φροντίσει ώστε να βρουν όλοι οι πολίτες καταφύγιο.»

«Μακάρι να ήμουν κι εγώ μεγάλος για να μπορούσα να πολεμήσω...» είπε ο μικρός με παράπονο.

«Θα μας προστατεύσεις αλλιώς, αγόρι μου. Με το να μας δίνεις κουράγιο και θάρρος τώρα που θα φύγει ο αδελφός σου.» του είπε η Μύρνα προσπαθώντας να αναπτερώσει το ηθικό του.

«Ακριβώς.» συμφώνησε ο Ηρακλής. «Όσο θα λείπω, εσύ θα είσαι ο άντρας της οικογένειας. Να προσέχεις τη μαμά και τη Σοφία.»

«Μάλιστα, κύριε!» είπε ο μικρός κάνοντας έναν δήθεν στρατιωτικό χαιρετισμό. Ο Ηρακλής του χάιδεψε ανακατεύοντας τα καστανά μαλλιά του.

Λίγο μετά, έμειναν πάλι οι δυο τους ο Ηρακλής με τη Μύρνα, καθώς είπαν στη Σοφία και τον Ηλία να τους αφήσουν λίγο να μιλήσουν.

«Γιατί δέχτηκες να πάω, αφού φοβόσουν;» τη ρώτησε ο Ηρακλής.

«Επειδή... Ξέρω πόσο δεμένος είσαι με τους φίλους σου και ότι θέλεις, όπως και ο Γιάννης, να είστε στο πλευρό του κολλητού σας. Ο Ιάσονας και η Ιφιγένεια έχουν κάνει πολλά για εμάς και δεν ξέρω αν θα καταφέρω να τους τα ξεπληρώσω ποτέ. Τα Χριστούγεννα γέμισαν το ψυγείο και τα ντουλάπια μας, τη στιγμή που δεν είχαμε τίποτα και επιπλέον η αδελφή σου βρήκε μια φίλη η οποία τη βοήθησε να βγει έξω και να ζήσει, να χαμογελάσει πραγματικά μετά από καιρό. Πήρες τη σωστή απόφαση, γιε μου. Όσο για εμάς, θα είμαστε καλά, μην ανησυχείς.» του είπε και χαμογέλασαν ο ένας στον άλλον.