ÜVEY MİYİM?

12.Bölüm

Emreden;

Yüzü solmuştu. Hastane yatağında küçücük kalmıştı.

Yaşadığını bilmesem ölmüş derdim.

Kurumuş dudakları, göz altındaki hafif morlukları. Kanlı boğazı. Boğazını silmemişler kan duruyordu hâlâ, benim kanım.

Annem ve can ağlayarak güneşe bakıyordu.

Diğerleri acı dolu gözlerle güneşe bakıyordu.

Ben bile acımıştım bu haline.

Doktor birazdan uyanacak demişti. İlk tepkisi ne olacaktı bilmiyorum.

Yok bide bilseydim amk.

Güneşten;

Konuşma sesleri geliyordu. Hayır amk bi uyutmadınız mezarda bile rahat yok ya.

Dur lan ben öldümmü.

Ayy kesin öldüm.

Daha ben emirin kafasını ısırcaktım.

Pff.

Off kafam şişti az susun be.

"Ne oluyor kardeşim ne bu tantana?" Dedim isyankar çıkan sesimle.

Anında bir sürünün başıma toplandığını hissettim.

Ayyy zebaniler bastı kesin beni.

Şimdide yiyecekler.

AĞAĞAĞAĞAĞA İMDATTT.

Şaka şaka gül diye.

hihihi.

"Kızım iyimisin?" Bi dk lan o annemin sesimi.

Annemdemi öldü?

Benim yokluğuma dayanamadı intihar etti kesin.

Vazgeçilmezim diyorum kızım neden insanmıyorsun?.

Hihi.

Gözlerimi açıp etrafıma baktım bütün aile burdaydı.

Bu oda kaç metrekare lan hepsi nasıl sığdı?

"Öbür dünyayı bi yoklayıp geldim anne sorun yok" dedim gülerek.

Hepsi benim bu halime gülmüştü. Can anında gelip bana sarıldı.

Yaaa noluyoruğğzzzz.

Bana.

Can.

Sarılıyor.

Hemde.

Gözleri.

Kızarmış.

Bir.

Şekilde.

Allahım al canımı şuan ölsem gam yemem.

Valla bak.

Bismillah amin.

Bende sarılmasına karşılık verince sırtı gerildi.

Beklemiyordu jojuğum.

Sıkı sıkı sarıldım. Hiç bırakmayacakmışcasına.

Bırakmayacağım agam zaten.

"Ayhh nefes alamıyorum azcık uzaklaşsanızmı be" dedim.

Cidden daraldım aga bu ne böyle.

Hepsi anında uzaklaşırken. Canın bileğinden tutup yanıma oturttum.

Şaşırmıştı.

Daha sonra abilerine bakıp sırıtmaya başladı.

Yaa benim kardeşim işte nasıl gıcık.