Öncelikle bu şarkıyı kitabım için yazan siyahmezarlarik 'a teşekkürlerimi sunarım.
Birde burda hepiniz önünde teşekkür etmek isterim.
Teşekkür ederim siyahmezarlarik
Şarkıya geçelim dilerseniz...
KENDİ YARALARIMI KENDİM SARDIM
Bir gün aniden kapım çalındı.
Ardındaki şeyin ne olduğu bilinmeden.
O an herşey yalanmış onu anladım.
Bir döngü içindeyim, tanrım bu mu adaletin?
Gerçekleri fark etmeden yaşadım.
Yalanları gerçekten olanlar sandım.
Yeni bir hayat, yeni bir acı mutluluk.
Başlangıcını dahi unuttum.
O izler benim gerçeklerim sandım.
Kimse görmedi beni, kimse acılarımı fark etmedi.
Duymuyormuş gibi inanmadılar bana.
Bu şişliği indiremez buzlar.
Kırabilirsin beni kemiklerime kadar.
Acıdan korkmuyorum, içine dalıyorum.
Ben koyuldum mutluluktan.
Kırılıyor, kırılıyor. herşey bir cam gibi ince.
O an bir umut sordu bana; inanıyormusun bana?
Suskunlukta bir evet demekmiş, öğrendim onun karşısında.
Ona değilde sevdiğime inandım ben piç kurusu gibi.
Kırılmasından bir haberim.
Kan revan olmuş gözleri, inananı istedi son kez acıyla.
O'da bir hataymış bana.
Karanlığında bir yıldız olsaydım dikenli yolunda, aradığı tek şey benmişim oysa.
Yüz oldum eski yaralarıma mezarın başında.
Kollarımdan bir merdiven yapsaydım, ardında olan mutluluğa.
Siyahın sonunda mavilik aradım.
Güven yoktu.
İnanç yoktu.
Sevgi yoktu.
Ne ölüm ne de yaşam. Araftayım, araftayım.
Ne mutluluk ne de acı, belirsiz bir günahtayım.
Ay ışığı ve gün doğumu acılarımla donatıldı.
Bir mezarın başında duyması umuduyla.
Acı bir kuyunun en dibinde mutluluk arıyorum mum ışığıyla.
Sorunlu tutuldum ben her türlü şeyden.
İstemeden.
Kullanıldım..
Acılarım açığa çıkınca mı düştüm o beyninize!?
Birşey hissettim karşıdakine, onada olsun istedim tüm kalbimle.
Canım benim hiçbir zaman önemli değildi şimdiki gibi.
Özgür kalacakmıyım, azat edecekmisin beni?
Onu ilk gördüm sonra kayboldu kapıdan.
Acılarını o an farkettim bende sonrada...
Siyah-mor hayat neyin yasını tutuyorum böyle?
İnanmadılar bana o an yandı canım.
Zordayım bu bedende, çok mu isteklerim size?
Islanmış bir hayat mı? Yoksa akışına doğru ilerleyen bir cehennemmi!?
Mavileri andırıyor onun ismi, ölü olsa da kalbimde açmayan çiçek
Mor bulutlarıma şafağın içinden salmayacağım acılarımı.
Bir tur zehirin onun hayatına.
Sonlu bir sonsuzluk bu...
Eline emeğine sağlık bebeğim siyahmezarlarik
Tekrardan teşekkür ederim.
Umarım sizlerde beğenmissinizdir:)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÜVEY MİYİM?
Teen Fiction17 yaşıma geldiğimde hayatımda asla olmaz diyeceğim şeyler ile karşı karşıyaydım şuan. Birileri aniden evimizin kapısını çalıp hastanede çocukların karıştığını aslında benim onların kızı olduğumu söylüyorlardı. Peki bu gerçekmiydi? 17 yıl boyunca...
