"Yaa baksana ne tatlı uyuyorlar" bu annemin sesiydi. Noluyo lan.
En son burağın odasında uyuyorduk.
Haaa.
Aga harbi dün neler olmuştuğğ.
Kapı pat diye açıldı bir anda.
"Anne güneş odasına yo- noluyo lan"
Bu emrenin sesiydi.
Emreye de alışmıştım sonra ona abi dicektim.
Herkes ilk en büyüklerine abi diyo genelde ama ona diyeceğimi pek sanmıyordum.
Gerizekalı bir insandı çünkü.
"Emre ne bağırıyorsun aslanım malmısın- hassiktir bu ne lan" daha sonra ise emirin sesi duyuldu.
Burakla benim uyuduğumu görmüş olmalı.
"Sessiz olsanıza uyandıracaksınız" burağın konuşması ile hepsi sessizleşmişti.
Artık uyuyabilirdim.
"Dün çok güzel dövmedimi ama pelini" can'ın sesini duyduğumda gülmemek için 3. Dünya Savaşı verdim.
"Böyle birşey beklemiyordum şaşırdım" bu emirin sesiydi.
Neyine şaşırdın bebeğim, ben adam dövemezmiyim.
Ah, pardon. Pelin adam değildi demi? Tamam tamam şimdi anladım.
Hihihi.
Yerimde huysuzca kıpırdandım.
"Oğlum güneşe çok önyagılısınız eren ve sen gerçekten pelin gibi biri değil. O çok farklı."
"Biliyorum anne ama olanlardan sonra güvenemedim, yeni gelen bir kıza. Korktum. O da ailemizi dağıtmaya çalışırsa diye. Ama öyle biri değilmiş kendimi affettireceğim ne olursa olsun siz merak etmeyin." Emir ne çok konuştun bi sus be.
Babamın telefonu çaldığında hepsi sustu.
"Alo"
"İyiyiz baba, siz nasılsınız?"
"Baba erken değilmi?"
"Peki baba sen ne dersen o"
"Görüşürüz"
Babam telefonu kapattığında sıkıntılı bir nefes verdi.
"Dedeniz, amcalarınız ve kuzenleriniz bugün bize geleceklermiş" dediğinde gözlerimi pörtlettim.
Tabi kimse farketmeden geri kapadım.
"Gelsinler kuzenlerimi özledim ben, de şu mert salağıdamı gelecek?" Dedi emre.
"Evet oğlum da neden sevmiyorsun merti bi çözemedim de bakayım"
"Pelinle çok yakınlardı belkide hâlâ da yakınlardır, ya zarar verecek birşey yaparsa?" Dedi emre sıkıntılı sıkıntılı.
Ben kendimi koruyabilirim aga.
"Yok Oğlum aybüke yengen kontrol de hep o da biliyor da onunla görüşmeye izin vermiyor"
"Tamam anne" dedi yine sıkıntılı sıkıntılı.
Bende sessizce olayları dinleyen burağın sırtına çimdik attım.
"ANANI!" Diye bağırıp bir anda sıçradı.
Şuan yatakta tepine tepine gülüyordum.
Gülüşlerimiz arasından "y-yanlız ahahah ben hahah benim annem haha senin de annen oluyor hahahah" diyerek anırmaya devam ettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÜVEY MİYİM?
Teen Fiction17 yaşıma geldiğimde hayatımda asla olmaz diyeceğim şeyler ile karşı karşıyaydım şuan. Birileri aniden evimizin kapısını çalıp hastanede çocukların karıştığını aslında benim onların kızı olduğumu söylüyorlardı. Peki bu gerçekmiydi? 17 yıl boyunca...
