Yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.
Okumak çok güzel ve gurur verici:)
Neyse bölüme geçelim.
Karnımın ağrısından dolayı acı içinde uyandım.
Heryerim ter olmuştu.
Ölüyor gibi hissediyordum.
Ne oluyor lan bana!?
Dün olanlar aklıma gelince birde ruhen acı çekmeye başladım.
Dayanamamam normalmi?
Artık burada durmak istemiyordum.
Karnımın ağrısını boşvererek hızla bavulumu çıkarıp elime ne geçerse koydum.
Kısa süre sonra bir bavul hazırlayıp kenara koydum.
Üzerime de rastgele birşey geçirip yatağa tekrardan oturdum.
Ne oluyor bana? Neden karnım bu denli şiddetli ağrıyor?
Kapımın çalınması ile "Gir" dedim.
Burak abim girince bana gülümsedi.
Fakat sonradan kaşlarını çattı.
Berbat gözüküyordum.
Göz altlarım biraz mor, yüzüm sararmış, dudaklarım kuru, ve heryerim ter içindeydi.
Kısaca bok gibiydim.
"Ne oldu abicim sana iyimisin?" Dedi burak abim endişe ile.
Dünü hatırlayınca birde ağrı eklenince gözlerim doldu.
Abime bakarak yalvarırcasına konuştum.
"Abi en olur gidelim bu evden.." dedim çaresizce.
Bu evde resmen boğuluyor gibi hissediyordum.
"Tamam abicim gideriz ben bir bavul hazırlayım başka eve çıkarız üzülme güzelim, bavulunu sen hazırlayamayacaksan ben hazırlayım seninkini de" dedi ilgiyle.
Bana bebek gibi bakıyordu... Ve bu çok güzel bir duyguydu.
"Can ve bahar da gelirmi..?"Dedim umutla.
Bahardan şüphem yoktu ama can küçüktü ve ailesinden ayrı kalacaktı.
"Gelir güzelim can düşünmez bir saniye bile. Baharda gelir bebeğim" dedi yumuşak ses tonuyla.
Gözümden yaş düşerken kafa salladım.
"Sen neden ter içindesin?"
"Bilmiyorum karnım çok ağrıyor" dedim yüzümü buruşturarak.
"Tamam güzelim sonra da hastaneye gideriz" dediğinde kafa salladım.
"Ben bavul hazırlayım" deyip yanımdan ayrıldı.
Yatağın içine girip bekledim.
❄️❄️❄️
Elinde bavullarla can'ı ve burak abimi görünce şaşırdım.
Can kabul etmişmiydi?
"Ee gitmiyormuyuz?"Dedi can neşe ile.
Bu niye mutlu lan?
"Hayırdır pek bi mutlusun" dedim gülerek.
"Abla sorma annemler varken rahat hareket edemiyordum, şimdi onlar olmayacak oh rahat rahat" dediğinde güldüm.
Karın ağrım da azalıyordu.
"Baharıda geçerken alacağız güzelim." Dediğinde kafa salladım.
"Abi nerede kalacağız?" Dediğimde gülümsedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÜVEY MİYİM?
Roman pour Adolescents17 yaşıma geldiğimde hayatımda asla olmaz diyeceğim şeyler ile karşı karşıyaydım şuan. Birileri aniden evimizin kapısını çalıp hastanede çocukların karıştığını aslında benim onların kızı olduğumu söylüyorlardı. Peki bu gerçekmiydi? 17 yıl boyunca...
