"Abla yemek hazırmış kalk hadi" can'ın sesini duyduğumda kafamdan yorganı kaldırıp gözlerimi pörtlettim.
"Yemekmi?" Dedim heyecanla.
Can'da dudaklarını birbirine bastırarak kafasını salladı.
Yataktan hızla kalkıp odadaki lavaboya girdim.
Elimi yüzümü yıkayıp odadan çıktım.
"Can kedi nerde?"
En son benle uyumuştu evet ama yanımda yoktu.
"O da aşağıda kendi mamasını yiyor abla"
"Hee timam" deyip merdivenlerden zıplaya zıplaya aşağı indim.
Masada sadece mert'in ve erenin yani boştu oflayarak aralarına oturdum.
Kurtların arasında kalmış kuzu gibi hissetmem normalmi?
Herkes yemek yerken ben tabağında ki yemeklerle sadece oynuyordum.
Neden bilmiyorum bir anda yeme isteğim gitmişti.
"Abicim yesene yemeğini" dedi burak abim tabağımı işaret ederek.
Ama yemek istemiyorum ki...
"Canım istemiyor abi" dedim oflayarak.
"Ama abla yukarıda yemek deyince koşarak aşağı inmiştin" dedi can gözlerini kısarak.
"Yiyesim gitti" dedim tabağımdakilerle oynayarak.
"Olmaz kızım az da olsa birşeyler yemek zorundasın" dedi annem kaşlarını çatarak.
"Annen haklı kızım en azından iki lokma birşey ye" dedi babam annemi destekleyerek.
Ya yemek istemiyorum ben.
"Noldu torunum neden yemek istemiyorsun" dedi dedem.
Aga cidden yanımdakilerin ortasına oturunca yeme isteğim fulden gitti amk.
"Yeter biz senin nazın ile mi uğraşcaz" dedi mert sinirli gözlerle.
Bunu sinirli görünce gülesim geliyor aq.
"Sana uğraş diyen yok otur yemeğini zıkkımlan banada bulaşma" dedim sinirle.
Abi tayfasının ve dedemin dudakları kıvrılmıştı.
"Benld düzgün konuş" dedi elindeki çatalı sıkarak.
Elindeki çatalı sıkınca korkunç olduğunu falanmı sanıyor acaba.
"sinirli gibi bakmaya çalışıp aslında shreke benzediğini söylemek isterim" dedim ve durdum.
Sonra devam ettim.
"Ayrıca çatalı ve dişlerini sıkınca korkunç olmuyorsun maymuna benziyorsun hoş zaten öylesin" deyip sırıttım.
Sinirle masaya elini vurdu.
Hiç bir tepki vermediğimde kaşları kalktı.
Korkmamı falanmı bekliyordu?
Mal.
"Ne o? Korkmamı beklemiyordun heralde" dedim sırıtarak.
Masadan kalkıp yukarı çıktı.
Bende olduğum yerde yaylanıp sonra herkesin birada olduğu aklıma gelince düzgün bir oturuşta geçtim.
Emre daha çok tutamayacağını anlamış olacakki kahkaha atmaya başladı.
Onun kahkahasından sonra herkes hatta mertin annesi ve babası bile kahkaha atıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÜVEY MİYİM?
Novela Juvenil17 yaşıma geldiğimde hayatımda asla olmaz diyeceğim şeyler ile karşı karşıyaydım şuan. Birileri aniden evimizin kapısını çalıp hastanede çocukların karıştığını aslında benim onların kızı olduğumu söylüyorlardı. Peki bu gerçekmiydi? 17 yıl boyunca...
