❄️❄️❄️
Bugün okul vardı.
Hızla üzerime ne giyineceğimi seçmeye çalıştım.
Ne giysem acebaaaa.
Daha önce giymediğim birşey giymek istiyordum.
Daha farklı şeyler
Gördüğüm tulumu ve cropu elime alıp giyindim.
(Çantayı saymayın aşklarım. Eğer beğenmediyseniz hayalinizdeki kombin ile devam edebilirsiniz🧚♀️)
Çok şirin olmuştum.
Mascara ve eyeliner çektim.
Dudaklarıma kirazlı lipbalm'ı da sürdükten sonra hazırdım.
Hoplaya zıplaya aşağı inerek yemek odasına ilerledim.
Herkes oturmuş başlamışlardı.
Bende tek boş yer olan emre nin yanına oturdum.
"Günaydın" dedim.
Hepsi günaydın diyerek beni karşıladılar.
Bugün ne yapsam acaba?
Neyse bulurum birşeyler.
İçinde patates kızartması olan büyük tabağı önüme alarak üzerine ketçap sıktım.
Büyük bir iştahla yemeye koyuldum hızla.
"Yavaş güzelim boğulacaksın" diyen emreue kafa salladım.
"Boşo olmoz" dedikten sonra öksürmeye başladım.
Bahar burak ve can kahkaha atarken ben hâlâ öksürüyorum.
Kendi halime gülerken daha çok öksürdüm.
"Ay sakin kızım" dedi annem bana su uzatarak.
Suyu alıp hızla içtim.
"Saat kaç?" Dediğimde emir saatine baktı.
"7:50" dediğinde hızla ayağa kalktım.
"Geç kalacağız hadi kalkın" dedim hızla.
❄️❄️❄️
Okula gelmiş ve öğle arasındaydık.
Gün boyunca adeni her gördüğüm yerde kaçmıştım.
O rüyanın etkisi biraz zor geçerdi.
Kantine ilerlerken adenle gözgöze gelince durdum.
Hızla arkamı döndüm.
Güneş diye seslenmek de duymazdan gelip ilerledim.
Arkama baktığımda yoktu.
Tam önüme dönmüştüm ki bir bedene çarptım.
"Çüş öküz" dedim karşımdaki kişiye bakmadan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÜVEY MİYİM?
Teen Fiction17 yaşıma geldiğimde hayatımda asla olmaz diyeceğim şeyler ile karşı karşıyaydım şuan. Birileri aniden evimizin kapısını çalıp hastanede çocukların karıştığını aslında benim onların kızı olduğumu söylüyorlardı. Peki bu gerçekmiydi? 17 yıl boyunca...