(ចប់)《រឿង សម្អប់ស្នេហ៍កាមទេព🥀》

ភាគទី07:ខ្ញុំចង់នៅបែបនេះរហូត!

កំពុងតែឆែករូបមើលសុខៗទូរស័ព្ទរបស់ថេយ៍ក៏រោទ៍ឡើង។

<ទឺត..ហាឡូ ម៉ាក់>

"ថេយ៍ ពេលណាមកផ្ទះយប់ហើយណា៎"
<បាទ កូនទៅហើយ..ប៉ុន្នឹងចុះ> និយាយហើយថេយ៉ុង ក៏ដើរចេញពីសួនរកឡានតាក់សុីជិះទៅ។

|Ship•|
ព្រឹកថ្ងៃថ្មីចូលមកដល់ គឺដូចតែរាល់ដងចឹងជុងហ្គុកនាយធ្វើការថេយ៉ុងទៅរៀនតាមធម្មតាចំណែកអ្មកផ្សេងឯទៀតក៏បំពេញកាងាររាងខ្លួន។
+ ម៉ោង12ថ្ងៃត្រង់
គ្រីង* សម្លេងបើកទ្វារម៉ាត

<សួស្ដីបងប្រុស> ម្នាក់នោះមិនបាច់ប្រាប់ក៏ដឹងថាអ្នកណាដែរ ប៉ុន្តែចម្លែកខុសរាល់ដងយកសម្បកកេះមកពាក់ទៅវិញ ថែមទាំងគូសទឹកមុខលើសំបកកេះនឹងទៀត។

<អ្នកណាឲឯងមក ក្រែងសន្យានឹងគ្នាហើយមែនទេ?> ជុងហ្គុក នាយផ្ដើមសម្លក់ថ្លែរ ក្មេងម្នាក់នេះកាន់តែឆ្កួតពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃនិយាយមិនចេះស្ដាប់គ្នាក្បាលរឹងទៀតផង។

<ត្រូវហើយសន្យាថាមិនឲឃើញមុខខ្ញុំ ចុះអីឡូវនេះបងឃើញមុខខ្ញុំទេ?> ថេយ៍ ត្រូវហើយថេយ៍គេធ្វើតាមសន្យាទេតើ សួរថានាយមានមើលឃើញមុខគេក្នុងកេះនឹងរឺអត់? មិនឃើញហើយត្រូវទេឃើញតែកេះនឹង ម្យ៉ាងសន្យាថាមិនឲឃើញមុខមានសន្យាឯណាថាមិនឲឃើញខ្លួននោះ!

<ឯង!!!..> ជុងហ្គុកនាយគាំងនឹងក្មេងនេះខ្លាំងណាស់ ហេតុអ្វីក៏បុិនយ៉ាងនេះ។

<ហឹម..មិនដឹងទេរកទិញអីញុាំសិនហើយ> ថេយ៍ ធ្វើរឹករំភើយមិនដឹងហើយក៏មិនខ្វល់ដើរចូលទៅរើសរបស់ញុាំធ្វើមិនដឹង។

ម៉ោង5:00ល្ងាច ថេយ៉ុងគឺមិនបានទៅផ្ទះទេតាំងពីថ្ងៃដែលចេញមកពីផ្ទះម្ដងនោះ គឺនៅឆាឆៅឲជុងហ្គុកគេខឹងចង់ផ្ទុះខ្លួនពីបីដង ពេលដេញរកលេសថាម្ដេចដេញភ្ញៀវចឹង នេះបើសិនជានាយជាម្ចាស់ហាងច្បាស់ជាធាក់ចេញមិនខាន។

<នៅនឹងទៅ មិនបាច់ទៅផ្ទះទេ> ជុងហ្គុក នេះក៏ដល់ម៉ោងចេញពីធ្វើការរបស់នាយដែរ។ ថ្ងៃនេះមេឃធ្លាក់ភ្លៀងតាំងពីម៉ោង3រហូតដល់អីឡូវគ្មានរាំងបន្តិចសោះ គឺនៅខ្លាំងដូចដើម។

<ទៅយ៉ាងមិចទៅភ្លៀងនឹង..ហើយមើលចុះមេឃដូចមានព្យុះទៀត> ថេយ៍ រត់ចេញពីតុដែលមាននៅក្នុងម៉ាតមកសូកចូលដើមដៃរបស់នាយ ។