(ចប់)《រឿង សម្អប់ស្នេហ៍កាមទេព🥀》

ភាគទី39:អាត្រូវគ្រឿង-,-

<សម្ដីក្មេកបាតផ្សារតែប៉ុន្នឹង!> ថេយ៍

<...> ជុងហ្គុកនាយអស់ពាក្យនិយាយជាមួយនឹងថេយ៍ ឈរគាំងហួសចិត្តសម្លឹងទៅកាន់ភ្នែករបស់គេ នេះរក្សាទុកសម្ដីដែលនាយស្ដីឲយកមកត្បកឲវិញមែនទេ?

<ចេញទៅ!> ថេយ៍ក៏គេនៅតែមើលមុខនាយដូចដើមគឺស្មើរគ្មាអារម្មណ៍នឹងរអៀសជាមួយសម្ដីខ្លួនឯងដែលស៊កឲនាយ។

<បើបងចេញបងនឹងចេញរហូត!> ជុងហ្គុក នាយប្រើសម្ដីនេះព្រោះដឹងថាថេយ៍មិនហ៊ាន ដោយហេតុថារាល់ដងមានប្រសិទ្ធភាពសឹងអីទៅហើយ សម្ដីបងៗពេញមាត់របស់នាយរាងតូចគេខ្ចិលរីកថ្លើមណាស់ ព្រោះដឹងថាវាជាសម្ដីមកលួងលោម បាត់បន្តិចចេញ យើងវិញហើយ។

<..ចេញៗទៅ!..ទៅហើយកុំមកវិញរឹតតែល្អ!> ថេយ៉ុងហាក់ស្ងាត់បន្តិចបញ្ចេញចម្លើយមកយ៉ាងផុយ មិនទ្រទៀតទេវើយ! ក៏ចង់ដឹងដូចគ្នាតើនាយនឹងទៅណា៎? អត់ពីនាយតើខ្លួនអាចរស់បានរឺអត់? ស្រឡាញ់ចេះតែស្រឡាញ់ហើយ!

<អូនអ្នកនិយាយខ្លួនឯងទេ!~> នាយនិយាយតែប៉ុន្នេះក៏ដើរចេញបាត់ គេដេញទៅហើយនៅដល់អង្អាល? ខឹងហើយ!

<ចេញទៅកុំភ្លេចចាក់គន្លឹះទ្វារផ*..គ្រាំង!!..អួយ៎យ!!~> ថេយ៉ុងឆ្លៀតដុតបន្ថែមញញឹមឡើងមកតិចៗបែបអ្នកឈ្នះ ស្រែកប្រាប់នាយពីក្នុងបន្ទប់ទឹកទៅ និយាយមិមទាន់ផុតសម្លេងទ្វារបិទសឹងរលំផ្ទះ ដល់ថ្នាក់គេភ្ញាក់ មិនដឹងថាក្ដៅប៉ុណ្ណាទេ?

<ឆឺស!!~~> ពេបមាត់នឹងរឹកពារនាយបន្តិចក៏ដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកមក លេងតិចតួចខឹងណាស់ ចុះត្រង់នាយតិះដៀលគេរហូតនោះ?

   |កាត់|
     ព្រឹកថ្ងៃថ្មីឈានចូលមកដល់ ម៉ោង7:00នាទីព្រឹក ជុងហ្គុកកំពុងអង្គុយនៅតុអាហារ មិនព្រមញុាំតតែសោះប្រៀបដូចកំពុងចាំមនុស្សម្នាក់ទៀត ទាំងដែលចរឹកនាយមិនចេះចាំអ្នកណាឡើយ!

<អ្នកប្រុសមិនពិសារទេរឺ!> អ្នកបម្រើស្រី ឃើញនាយមកអង្គុយរាងយូរដែរហើយនៅតែមិនព្រមញុាំ ឃើញក្រេបតែទឹកភ្នែកសម្លឹងមើលជន្ដើរមិនដាច់។

<នៅទេ!~> នាយតបបែបធម្មតាតែប៉ុន្នឹងក៏លើកទឹកមកផឹកទៀត។ អ្នកបម្រើម្ដេចនឹងហ៊ានក្អកសួរទៀតនោះ?