![]()
Bölüm şarkısı; Ramin Farhangniya-Saçlarına Gül Düzüm
Yazar'dan ;
Saatler sonra kısacık ömrünün yarısını geçirdiği, her bir sokağın da acılarının, sevinçlerinin ve mutluluğunun izi olan köyüne yaklaştıklarında anılar derisini delip dışarı çıkmaya çalışan bir diken gibi canını yakmaya başladı Esma'nın.
Nefesi hızlanırken yüreği hem uzun süre sonra memleketine ayak bastığı için hem de babasının ne tepki vereceğini tahmin edemediği için heyecanla çırpınıyordu. Belirsizlikler içinde kalmak bedeninin kasılmasına sebep oluyor, aldığı derin soluklar bile alaşağı edemiyordu hislerini.
Esma'nın iyice heyecanlandığını gören Yavuz arabayı önce mezarlığın önüne çekti. Ardından ellerini sıkı sıkı tutarak Esma'nın gözlerine bakmasını sağladı.
'' Gönlümün ışığı. Bak bana ve rahatla. Hiç bir şey tahmin ettiğin gibi olmayacak. Bebeğimiz ve ben sana destek olmak için yanında olacağız."
Dedi. Esma bakışlarını çekmeden,
"Bebeğim ve sen..."
Diye tekrar etti. Bu anlar ona hayal gibi geliyordu. Zihni bu anların bir sanrıdan ibaret olduğunu haykırırken yüreği tüm gerçekliği ile bu anların sahiciliğine tutunuyordu.
"Kara geceler de gönlüme düşen mehtabım. İyi ki gönlümün daimi misafiri oldun."
Dedi Esma ve elini karnının üzerine koyarak devam etti.
"Biz böyle bir eşe, böyle bir babaya sahip olduğumuz için çok nasipliyiz. Hep çok nasipli olacağız."
Yavuz bir sırrı ifşa eder gibi,
"Nasipli olan benim aciz bedenim... Şimdi senden bir söz istiyorum. Mezarlığa gittiğimizde ağlamayacak, üzülmeyeceksin. Anlaştık mı? "
Dedi ve Esma'ya baktı.
"İlk defa ağlamama sözümü tutacağım. Söz veriyorum sevgilim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UZLET
Spiritual~TAMAMLANDI~ Uzlet dedi adam kadına .Çünkü kadın görünürde kalabalığın bir parçasından ibaretti . Ama ruhu ve içinde ki kara bulutları büyütüp doğuran duygular ile insanlardan uzak ve yalnızdı. Ta ki adam kadının gözlerinde ki hüznü ve içinde yana...
