I'm Shyyyy

ilk karşılaşma

Selam bebişlerim
Biliyorum benden diğer kitabıma bölüm istiyosunuz ama depremden dolayı çok etkilendim,hepimiz etkilendik ve şu an ona yazacak enerjiyi kendimde bulamıyorum ama yazmaya çalışacağım. (Yazmaya başladım)

Bu arada deprem bölgesinde olan varsa çok geçmiş olsun, vefat edenlere Allah rahmet eylesin ,çok zor bir durum Allah yardımcımız olsun.

Bu zor dönemde diğerine yazamadığımdan kafa dağıtmak için bu kitaba başladım. Kısa bolumlerden oluşan tatlı düz bi fic olucak. Umarım seversiniz. Keyfinizi yerine getirirse ne mutlu

Tekrardan hepimize geçmiş olsun, iyi okumalar💜

🤱

"Siktiğimin herifi."

Elimde sınıf listesi, hızlı hızlı okula giriş yaptım. Soyunma odasına ilerlemek için düz devam edip aşağı inerken bir yandan da beden hocası olacak o adama sövüyordum.

Sınıf başkanı olduğum için her gün yoklamayı ben alırdım, tabiki beden dersinde de.

Adının yalnızca Jimin olduğunu bildiğim bir çocuk şuan dışarıda olmadığı için haliyle de ben ismini seslendiğimde de 'burada' diyen kimse olmamıştı.

Diğer saatlerde var yazıldığı için nerede olduğunu bulmam gerekiyormuş, yok yazılmasınmış.

Bundan banane!

Sessiz bir çocuğun tekiydi Jimin. Sinir oluyordum ona. Bir konuşmuşluğumuz yoktu, bir şeyini de görmemiştim ama sinir oluyordum işte. Ben zaten herkese sinir olurum, kimseyi sevmem.

Bu sınıf başkanlığına da sinir oluyordum. İstememiştim bile olmayı! Sınıfın deli kızları 'Jungkook,Jungkook' diye tutturunca hocamız da benden başkasına onay vermeyip istemediğim halde beni başkan yapmıştı.

Hocaya da sinir oluyordum.

Okulda benden başka bir akıllı yoktu.

O Jimin denen içine kapanık çocuk muhtemelen şuan soyunma odasında ağlıyor olmalıydı. Genelde okuldakiler ona pısırık diye dalaşır, laf atar veya canını yakmaya çalışırlardı. Bunda da başarılı oluyorlardı çünkü o çocuğu ne zaman görsem tek başına ve hep gözleri dolu doluydu. Bazen de ağlıyordu.

Tabiki birisine yapılan kötülükten zevk alan birisi değildim ve o çocuğa sinir oluyorum diye de bu olanlara sevinmiyordum. O kadar da değil.

Yalnızca bir şey hissetmiyordum bütün bu olanlara. Kendini korumak istese zaten korurdu, bir de onunla uğraşmazdım hem.

Soyunma odasına geldiğimde direkt daldım odaya, çıplak bile olsa umrumda olmazdı.Kız olsaydı bir nebze olabilirdi ama bu okulda da bana göre bir kız yoktu işte..

Hepsi salak.

İçeri girdiğimde etrafta kimseyi göremeyince kaşlarımı çattım. E burada ağlayan kimse yoktu.

"Sarı çocuk burada mısın?"

Sert sesim geniş alanda yankılanırken susup bekledim.

"Kimsiniz?"

Çok kısık bir sesi zar zor duyduğumda o yöne doğru ilerledim.

"Başkanın geldi çık ortaya."

Duş kabinlerinin olduğu yerde kapılara gözümü dikmişken sesini çıkarmasını beklesem de çıkarmamıştı. Ofladım seslice. Zaten sevmezdim şimdi canımı da sıkmaya başlamıştı bu sarı.

"Seninle uğraşamam çık neredeysen hadi."

Yine bir ses gelmediğinde yere eğilip alttaki boşluktan hangisinde diye baktım. Minik çıplak ayaklarını görmemle doğruldum. Kapının önüne gelip ittirdiğimde küçük bir çığlıkımsı ses yankılandı odada.