I'm Shyyyy

Şaka

Jimin'le beraber tenefüs olunca geri sınıfa geçtik.

İki ders normal geçmişti ama sonraki ders kavgadan haberleri olmuştu demekki ki korkak duruyorlardı. Bir tanesi sıramızın önüne gelip durdu.
Sınıfın sevilenlerindendi. Herkesle iyi anlaşırdı ama ben kimseyi sevmediğim ve herkese mal gözüyle baktığım için bu çocuğu da pek sevmezdim ama zararı yoktu. Yine de en sevilenin bile tek suçu, tıpkı benim gibi, Jimin'e önceden olanlara tek bir ses çıkarmamamızdı. Herkes suçluydu.

"Biz.. Jimin hakkında bize denilenlere inanmadık, sizi de destekliyoruz. Ayrıca Jimin.. Senden hepimiz adına özür diliyorum. Sana yapılanlar çok yanlıştı, hiçbirini hak etmedin, kimse hak etmez. O yüzden senden özür dileriz, affeder misin bilmiyorum ama çok pişman olduğumuzu bil istedim."

Böyle bir şeyi beklemiyordum ama hoşuma gitmişti. Korktukları için böyle bir şey düşünmüşlerdi biliyordum ama yine de özür dilemişlerdi sonuçta. Jimin'e baktığımda onun da hoşuna gittiğini anlayabiliyordum gözlerinden.

Jimin de şaşkınlıkla ama bir yandan da minik tebessümüyle baktı karşısındakine. Hemen affetmesene Jimin'im ya..

"Bana bir daha öyle bakmazsanız, bir daha öyle sözler söyleyip benim olduğum yerden uzaklaşmazsanız benim için yeter. Olan her şeyi unutabilirim."

Benim kibar bebeğim... Ne güzel konuşuyorsun sen öyle.

Çocuk mahçupça kafa salladı. "Emin olabilirsin, yapanları uyarırız hatta."

Yerimde gerinip Jimin'e kolumu attım. "Benim olduğum yerde kimse ona bir şey diyemez."

Jimin utangaçça kafasını eğip gülümserken çocuk da gitmişti yanımızdan.

"Sen bir şey yapmadın değil mi?"

"Nasıl?"

"Yani kendi istekleriyle mi geldiler özür dilemeye?"

Ona yandan hiç yakıştıramadım der gibi bakışlar attım.

"Civcivim niye öyle bir şey yapayım? Ben de şaşırdım görmedin mi? Hem ben yalandan bir özürle seni sevindirmelerini ister miydim sence?"

"İstemezsin ama şaşırdım bir an."

Ona biraz trip atmak istiyordum, biraz da o benimle ilgilensin.

"Ben sana oyun oynar mıyım Jimin? Gerçekten bunu düşündün mü? Ben öyle biri miyim?"

Kalbim kırılmış gibi yaparken Jimin endişeyle altta duran elimi tuttu.

"Jungkook... Ben öyle bir şey düşünmedim. Özür dilerim, yanlış anladın."

"Nasıl yanlış anladım Jimin? Direkt onları dövdüğümü ya da tehdit ettiğimi ima ettin."

Şu an şakacıktan bile olsa ona olan sesim oldukça sakindi. Ona sesimi yükseltmezdim hiçbir zaman.

"Jungkook sadece şaşırmıştım, o yüzden o şaşkınlıkla sordum. Böyle düşüneceğini hiç düşünmemiştim."

"Her neyse Jimin, ben uyuyacağım."

Önüme dönüp sıraya başımı yasladım ve uyumaya başladım. Merak ediyordum benim için ne yapacağını. Onu üzmek istemezdim tabiki ama ben de merak etmiştim, birazcık da ilgi istiyordum.

~

Bütün ders boyunca uyurken Jimin eliyle yasladığım kolumu tutmuş ve gömleğimle oynuyordu.

Kulağıma yaklaşıp Jungkook dediğini duysam da uyuyormuş gibi yaptım ve cevap vermedim. Sonra o da omzuma kafasını koyup öylece durdu dakikalarca.