I'm Shyyyy

Dayak

Cüzdanımı da alıp markete doğru hızlı adımlarımla yürümeye başladım. Jungkook'u bekletmek istemiyordum. Geçenlerde yine markete gittiğimde yavaş yavaş yürümüştüm ve eve geldiğimde huysuzca konuşmuştu.

Sanki her an beraber değilmişiz gibi yirmi dakika ondan ayrı kaldım diye beni özlemiş, bundan dolayı da huysuzlanmıştı.

Şimdi de bu yüzden hızlı olmaya çalışıyordum. Gerçi o halleri bana çok tatlı gelmişti ama onun istediği olsun diye hızlanmıştım.

Markete girip çabucak gerekenleri alıp ödedikten sonra elimde iki poşetle dışarı çıktım.

Şu an saat çok erkendi. Okula diye kalktığımız için muhtemelen 7.30 falandı. Etrafta pek kimse yoktu bu yüzden.

Kendi kendime düşüncelere dalmış giderken bir anda kolumdan sertçe çekildim ve korkuyla gözlerim açıldı.

Dar sokakta iki binanın arasına çekildiğimde gözlerim beni tutan şapkalı kişiyle buluştu.

Amcam. Şu hayatta benim kötülüğümü ondan başka kimse istemediği için şaşırmamıştım ama onun bana attığı mesajlardan dolayı içimi bir korku sarmıştı.

Jungkooksuzdum. Korkuyordum.

"Ne o beklemiyor muydun beni?"

Ondan korktuğumu belli etmemek için yüzümü sabit tutmaya çalıştım. Keşke buna gerek kalmasaydı. Keşke Jungkook gibi korkusuz olabilseydim.

Ama öyle değildim. Ben korkağın tekiydim.

"Bırak beni."

"Korktun mu yoksa sen?" Etrafa baktı. "Yanındaki koruman da ortalıkta görünmüyor. Korkarsın tabi."

Kolumu elinden kurtarmaya çalışsam da fazla sıkı tutuyordu.

"Sana kolumu bırak dedim!"

Yüksek çıkan sesimle şaşırırken pis pis sırıttı.

"Bak sen bizim şu sessiz Jimin'e. Sen kendini bir şey zannettin herhalde birkaç kişi sana sevgi gösterince. O sesini bana yükseltme sakın bir daha yoksa kesmesini bilirim."

Sert yüz ifadesiyle bana yaklaşarak konuşunca ben de ona aynı ifadeyle bakmaya çalışsam da pek etkili olduğunu zannetmiyordum.

"Sen bana hiçbir şey yapamazsın. Jungkook seni döver."

Dediğime gülerken kaşlarımı çattım. Komik miydi? Gayet de haklıydım. Benim çok güçlü sevgilim onu döverdi.

"Beni döver demek he? Çok komiksin Jimin. Sen insanlara çok güveniyorsun herhalde. Onun göt korkusundan seni koruyacağını falan mı sanıyorsun?"

"Jungkook hiçbir şeyden korkmaz bir kere tamam mı? Ayrıca ona güveniyorum ve beni her zaman korur. Sen bize bir şey yapamazsın."

Diğer eliyle de diğer kolumdan tutup ikisini de sertçe sıkarken o kadar acımıştı ki neredeyse gözlerim dolacaktı. Kendimi zor tutuyordum ağzımdan acı dolu ifadeler çıkmaması için.

"Seni mahvederim! Bir daha beni hafife alırsan ikinizi de yaşatmam. Benim hakkım olanı vereceksin bana. Ben senin gibi bir işe yaramazı yıllarca evimde besledim."

Daha önceden de yüz kere duyduğum şeyler tekrar yüzüme vurulunca kolumun da acısıyla gözlerimden yaşlar akmaya başladı.

"Beslemeseydin! Atsaydın beni sokağa! En azından sevilmediğimi, istenmediğimi daha az hissederdim! Madem sevmiyordun ne diye beni evine aldın?!"

Ona bağırırmam hoşuna gitmemişti, umrumda değildi. Tabi bu onu çok sinirlendirdiği için ve az önce de beni uyardığı için havaya kaldırdığı elini sertçe yüzümü vurdu.