Τα δώρα της Αρμονίας

Κεφάλαιο 2.4 Μια καινούργια ζωή

Γάμοι

Η Άνοιξη είχε φορέσει τα γιορτινά της για τα καλά στον Αργίτικο κάμπο. Μέσα στις αυλές και στις στράτες, ως κάτω στη θάλασσα, στις όχθες του Ίναχου, πέρα στους πρόποδες του Αραχναίου, ένα υπέροχο πολύχρωμο χαλί είχε αγκαλιάσει ολάκερη τη γη. Τα δέντρα είχαν ήδη ξεκινήσει να δίνουν τους καρπούς τους και τα ζώα τα δικά τους γεννήματα. Κάτω στο λιμάνι, τα Αργίτικα καράβια πηγαινοέρχονταν στις Κυκλάδες και στην Κρήτη κουβαλώντας κάθε λογής αγαθά.

Μαζί με τον ερχομό της Άνοιξης η πόλη θα γιόρταζε ακόμα και κάτι άλλο. Κάτι λαμπερό. Διπλή μάλιστα γιορτή που έμελλε να γίνει λίγους μήνες μετά από εκείνο το συμπόσιο στα ανάκτορα του παλατιού. Ο Άδραστος πάντρευε τις κόρες του και όλα στο παλάτι ετοιμάζονταν για τη μεγάλη διπλή γιορτή.

Στο δώμα της Αργείας επικρατούσε αναβρασμός και κινητικότητα, όπως ακριβώς το ίδιο συνέβαινε και σε εκείνο το διπλανό της αδελφής της. Μαζί με την Δηιπύλη σήμερα ο πατέρας τους, ο ευσεβής βασιλιάς Άδραστος, θα τις παρέδιδε και τις δύο στα χέρια του Πολυνείκη και του Τυδέα.

"Κάντε γρήγορα κορίτσια! Αργούμε!" πρόσταξε η Ευρυνόμη, η γηραιά ψυχομάνα των δύο κοριτσιών, που είχε το ρόλο της νυμφεύτριας. Έτρεχε να προφτάσει από δώμα σε δώμα, από διάδρομο σε διάδρομο. Στο δώμα της Αργείας, τρία κορίτσια έφτασαν κουβαλώντας τις κεραμικές στάμνες.

"Φέρατε το νερό;" ρώτησε η Ευρυνόμη. Εκείνες υποκλίθηκαν.

"Από τα νερά του Ίναχου ποταμού κυρά!" Απάντησαν.

"Θαυμάσια" Έκανε η γηραιά γυναίκα και πήγε προς τις στάμνες, "Ετοιμάστε το λουτρό για τη νύφη!" Έδωσε την εντολή της. Αμέσως έβαλε διακριτικά τα δάχτυλα του χεριού της μέσα στην πρώτη στάμνα με το νερό.

"Καλόβολο και γόνιμο να είναι τούτο το νερό κόρη μου! Στου γάμου σου δώρημα και ευλογία των Θεών" ανάδευσε με το χέρι της το νερό στη στάμνα. Σε λίγο πρόβαλε η Αργεία ντυμένη μονάχα με έναν λευκό χιτώνα. Έστεκε στο μέσο του δώματός της τυλιγμένη στο φως.

"Ψυχοκόρη μου Αργεία! Οι Θεοί με αξίωσαν να ρίξω εγώ το νερό του ιερού μας ποταμού στο λουτρό σου για το γάμο σου. Είμαι τόσο συγκινημένη να το ζήσω..." της είπε σχεδόν με δάκρυα στα μάτια. Η Αργεία την κοίταζε στο πρόσωπο ανταποκρινόμενη στα αισθήματά της.

"Το λουτρό είναι έτοιμο Κυρά!" ακούστηκε η φωνή μιας από τις νεαρές κοπέλες.

"Αργεία κόρη μου, το λουτρό σου σε προσμένει... Πήγαινε και τα κορίτσια θα φέρουν το νερό, όπως προστάζουν τα έθιμα και η παράδοσή μας"