Μουσική επιμέλεια: Γλαύκη (https://stisglafkistocafe.blogspot.com/)
Στο στρατόπεδο των Αργείων
Ο Πολυνείκης επέστρεψε στο στρατόπεδο με ένα πνίξιμο στο λαιμό. Με συναισθήματα που έσφιγγαν γύρω του σαν ένα πελώριο φίδι που του έκοβε την ανάσα. Πατούσε ήδη στα χώματα της γης του. Στη Βοιωτία. Απέναντί του, κάποιες εκατοντάδες στάδια απόσταση, έστεκε η Θήβα, η γεννέτειρά του. Με τα στιβαρά της τείχη και τις πελώριες πύλες της. Και πίσω από αυτά, οι γονείς και τα αδέλφια του. Και εκείνος! Ο άνθρωπος που τον ξέκοβε από τους αγαπημένους του. Που του στερούσε το δικαίωμα να ζει κοντά τους μαζί με την νέα του οικογένεια, γυναίκα και παιδί του. Τα λόγια και ο περιφρονητικός τρόπος, που τον αντιμετώπισε είχαν μέσα του φουντώσει την οργή του στο έπακρο. Μια μανιασμένη επιθυμία σύγκρουσης, τον είχε κυριεύσει να σπάσει τα εμπόδια που έβαλε μπροστά του. Και ο τρόπος ήταν, τώρα πια, μονάχα ένας! Ο πόλεμος. Η επίθεση στη Θήβα.
Στην βασιλική σκηνή του στρατοπέδου, ο Άδραστος είχε συγκαλέσει το τελευταίο πολεμικό συμβούλιο. Ήταν εκεί όλοι! Αυτός και οι επτά πολέμαρχοι. Οι αρχηγοί που θα σήκωναν την τελική επίθεση κατά της πόλης. Ο Πολυνείκης τούς είχε ήδη ενημερώσει για τα γενόμενα στην συνάντηση με τον αδελφό του. Όλοι πια ήξεραν. Αντικείμενο της κουβέντας τους ήταν η παράταξη του στρατού μπροστά στα τείχη της πόλης. Γενικές κατευθύνσεις, σχηματισμοί και σχέδια επίθεσης. Ο πολεμόχαρος Άρης ήταν ολοκληρωτικά πια "παρών" στη σκέψη και στους σχεδιασμούς τους.
"Ας κάνουμε την τελική μας αναφορά στον σχεδιασμό μας" πήρε το λόγο ο Άδραστος και συνέχισε:
"Τυδέα! Αναλαμβάνεις το χώρο που θα εστιάσει τις πύλες του Προίτου. Καπανέα! Το πάθος σου και η ορμή σου με το λόχο της Ωλένου θα πέσει πάνω στην κεντρική πύλη της Ηλέκτρας. Αυτήν που πρώτη συναντάμε από εδώ μπροστά μας. Ο Ετέοκλος με τους Ορχομένιους θα ριχτεί στις Νήιστες πύλες. Ο Ιππομέδοντας τραβάει στην πύλη της Όγκας Αθηνάς. Οι Αρκάδες με σένα Παρθενοπαίε και το λόχο σας θα χτυπήσετε τις Βορραίες, τις πύλες του Ωγύγου, εκεί κόντρα στο Βοριά φυλαγμένες". Στη συνέχεια γύρισε προς τον Αμφιάραο: "Οι Ομολοίδες πύλες προσμένουν την αντρεία σου σεβαστέ μας μάντη προσμένοντας πιο πριν χρησμούς να βγάλεις για μας από τα σημάδια που θα δείξουν τα σφάγιά σου"
Σταμάτησε για λίγο. Το βλέμμα του έπεσε στον Πολυνείκη που τον κοιτούσε ατάραχος. Ο γαμπρός του τον πρόλαβε πριν συνεχίσει:
ESTÁS LEYENDO
Τα δώρα της Αρμονίας
Ficción históricaΑπό τα χέρια των Αθάνατων στα χέρια των Θνητών. Από τα χέρια των Θεών σε χέρια ανθρώπων. Δώρα για το γάμο μιας κόρης δύο Θεών με έναν θνητό της εποχής του γένους των Ηρώων των ανθρώπων. Ένα περιδέραιο και ένα πέπλο. Για το γάμο της Αρμονίας, κόρης τ...
