Τα δώρα της Αρμονίας

Κεφ. 3.7 Οι μέρες μετά τον όλεθρο (Ι)

(Ακούτε διαβάζοντας...)

Ο Δήλιος με χίλια ζόρια και με τη βοήθεια ενός ακόμα φύλακα των ανακτόρων, κατάφερε να σύρει στην κυριολεξία την Αντιγόνη στο εσωτερικό της πόλης. Ολόγυρά της οι κάτοικοι της Θήβας είχαν αρχίσει να πανηγυρίζουν για το θρίαμβό και της σωτηρία τους. Όμως για εκείνη, όλα τούτα ήταν παντελώς ξένα. Σαν να μην την αφορούσαν. Σιγά-σιγά, άρχισε και η ίδια να συνειδητοποιεί το μέγεθος του ολέθρου. Η μητέρα της και τα δύο της αδέλφια πέθαναν μπρος στα μάτια της. Με τρόπο τραγικό. Ένα βίωμα που θα την σημάδευε για ολάκερη τη ζωή της. Αν έμενε πια ζωή στις φλέβες και στα σωθικά της. Κάποια στιγμή ξέμεινε από δυνάμεις και έμενε άβουλη και βουβή, σαν άψυχο σώμα στα χέρια του Δήλιου. Ο υπασπιστής του παλατιού την μετέφερε στο εσωτερικό του.

Η Αναγγελία μιας απόφασης

"Έρχεται ο Άκτωρ ο στρατηγός" ανήγγειλαν οι φρουροί.

Ο Θηβαίος πολέμαρχος μπήκε στην αίθουσα. Πάνω του ήταν εμφανή τα σημάδια της σκληρής μάχης. Στο πρόσωπό του ακόμα ήταν ζωγραφισμένη η έκφραση της σύγκρουσης.

"Τι έχεις να μας πεις Άκτωρ;" τον ρώτησε ο Δήλιος.

"Καλό είναι που σας βρίσκω εδώ"

"Σε ακούμε λοιπόν" τού είπε η Αντιγόνη.

"Όλα τέλειωσαν έξω. Η Θήβα έμεινε όχι μόνο όρθια αλλά τσάκισε αυτούς, που τόλμησαν να την επιβουλευτούν. Όσοι Αργείοι γλίτωσαν έφυγαν πανικόβλητοι. Ο Κρέων με στέλνει ειδικά σε σας..."

"Σε μας ειδικά; Γιατί;" ρώτησε η Αντιγόνη.

"Όπως προβλέπεται, είναι της μοίρας γραφτό ή θέλημα των Θεών, σε κάθε δύσκολη στιγμή της πόλης, ο Κρέων να παίρνει αυτός τα σκήπτρα. Ο βασιλιάς μας ο Ετεοκλής χάθηκε με δόξα τιμώντας την πατρίδα του..."

"Δεν χάθηκε μόνο εκείνος στρατηγέ!" αντέκρουσε με πείσμα η Αντιγόνη.

Ο Άκτωρ ήταν σκληρός.

"Εκτελώντας κατά γράμμα τις εντολές του βασιλιά, ο Κρέων, μού ανέθεσε να σας πω τα εξής. Οι Θηβαίοι νεκροί θα ταφούν με τιμές όπως προβλέπεται αλλά και με ιδιαίτερο τρόπο. Έδωσαν τη ζωή τους για να ζήσουμε λεύτεροι, υπερασπίστηκαν τα χώματα της πατρίδας μας. Οι άλλοι! Οι επιδρομείς, όσοι τόλμησαν να σηκώσουν το αρπαχτικό τους βλέμμα στην πόλη θα μείνουν εκεί έξω! Άταφοι! Καμιά γη ή φωτιά δεν θα πάρει τα κορμιά τους!"