Τα δώρα της Αρμονίας

Κεφ. 3.9 Η τελευταία κόρη του Οιδίποδα

Μουσική επιμέλεια: Γλαύκη (https://stisglafkistocafe.blogspot.com/)

3.9.1 Πατέρας και γιος

Ο Κρέων βημάτιζε με χαρακτηριστικό νευρικό τρόπο μέσα στο δώμα του σπιτιού του. Η οργή ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του. Πριν από ώρα ο επικεφαλής της φρουράς στο παλάτι τον είχε ενημερώσει για το τι είχε συμβεί με τη σωρό του Πολυνείκη.

"Βασιλιά μου, οι καπνοί απ' τις νεκρικές πυρές με τη δύναμη του ανέμου μας τύφλωναν. Παρά το ότι παρακολουθούσαμε στενά το χώρο, μόλις αντιληφθήκαμε τη γυναίκα, το σώμα του επίορκου Πολυνείκη ήταν ήδη επάνω στην πυρά. Τρέξαμε όσο μπορούσαμε πιο γρήγορα εκεί αλλά ήταν πλέον αργά"

"Μια γυναίκα, μια ...έφηβη, να τολμά να αψηφά τη διαταγή του βασιλιά. Και να το κάνει με τον πιο προσβλητικό τρόπο! Μα την Ήρα, αυτό δεν θα μείνει έτσι. Δεν ανέχομαι το παραμικρό" ούρλιαξε.

"Άντρα μου, μην ξεχνάς ότι είναι η μνηστή του γιου μας, του Αίμονα, είναι κόρη της αδελφής σου"

Η φωνή της γυναίκας του, Ευρυδίκης προσπάθησε να καταλαγιάσει την οργή μέσα του. Εκείνος έδειξε να γίνεται χειρότερα.

"Δεν πρόκειται να δώσω στο γιο μας αυτό το φίδι! Μέχρι εδώ ήταν η μνηστεία. Δεν είναι δυνατόν να σταθεί στο σπιτικό μου εκείνη που με πρόσβαλε σε ολάκερη τη Θήβα. Αυτό που έκανε θα το πληρώσει πολύ ακριβά"
"Κρέων! Το παιδί μας! Δεν μπορείς να αγνοήσεις τη γνώμη του" είπε εκείνη.

"Εγώ είμαι ο βασιλιάς Ευρυδίκη! Εγώ η αρχή! Εγώ θα ορίσω τι θα γίνει και τι όχι. Αυτό δα έλειπε να αφήσω στα νεαρούδια να ορίζουν τις τύχες της πόλης"

"Τι σκέφτεσαι να κάνεις;"

"Ήδη αυτή τη στιγμή που μιλάμε θα πρέπει να την έχουν συλλάβει. Έδωσα εντολή να τη φέρουν μπροστά μου. Να δω ως πού φτάνει η αυθάδεια και η αγνωμοσύνη της. Η άτιμη στάση της. Η ύβρις ενάντια στην ίδια της την πατρίδα"

"Θα την δικάσετε;" ρώτησε ανήσυχη πια για τις εξελίξεις.

"Έχει ήδη δικάσει τον εαυτό της γυναίκα. Και μόνη της έβγαλε την απόφαση. Ήξερε πολύ καλά τις διαταγές μου. Είχε απόλυτη επίγνωση της πράξης της"

"Άντρα μου, τον αδελφό της τίμησε, μόνο αυτό. Δικός της άνθρωπος, αίμα της. Αλλά και δικός σου συγγενής. Ποιος μπορεί να την ψέξει για αυτό; Και ύστερα σκέψου, είναι ο Αίμων, ο γιος μας. Την αγαπά, θα γίνει γυναίκα του..."