Τα δώρα της Αρμονίας

Κεφ. 4.3 Αυλαία στη Θήβα

Στη Θήβα προσπαθούσαν να διαχειριστούν την κατάσταση αμέσως μετά τη μάχη με τους Αθηναίους έξω από τα τείχη της πόλης. Η ήττα ήρθε ηχηρό χαστούκι να τους προσγειώσει αμέσως μετά το αίσθημα του θριάμβου που τους κατείχε. Το κύρος του Κρέοντα ήταν σε αμφισβήτηση. Κρυφή και βουβή αλλά δεν έπαυε να υπάρχει. Την ένιωθε στα μάτια των πολέμαρχων και των συμβούλων του. Ευτυχώς οι Αθηναίοι αποχώρησαν γρήγορα την ίδια μέρα. Επέστρεψε στο παλάτι σκεφτικός και εμφανώς προβληματισμένος. Η επιστροφή του εκεί θα του θύμιζε σε λίγο, με τραγικά οδυνηρό τρόπο, το μεγάλο θέμα που είχε δημιουργήσει μια απόφασή του. Μια απόφαση που, σύντομα θα καλούνταν να υποστεί τις τραγικές συνέπειες.

4.3.1 Αντιγόνη

"Βασιλιά μου!" ακούστηκε δυνατή η φωνή του Άκτωρα καθώς μπήκε με ορμή μέσα στην αίθουσα.

"Τι τρέχει στρατηγέ και με κομμένα ανάσα φτάνεις μπροστά μου;" απάντησε ο Κρέων.

"Πρέπει να με ακολουθήσεις γρήγορα"

"Τι είναι αυτό που την παρουσία μου με τόση βιάση ζητάει;"

"Στη σπηλιά της γης πρέπει να πάμε γρήγορα βασιλιά μου, μήνυμα έχω από εκεί για σένα να φτάσεις αμέσως!"

Κάτι άσχημο άρχισε να αιωρείται στο νου του Κρέοντα αλλά δεν το έβγαλε προς τα έξω.

"Πάμε γρήγορα"

Ανέβηκαν στα άλογά τους. Ο γρήγορος καλπασμός τους, σήκωσε σκόνη στους δρόμους της πόλης κατεβαίνοντας από το παλάτι. Ο Κρέων, ο Άκτωρ, πολλοί αξιωματικοί και καβαλάρηδες συνοδοί τους. Η σπηλιά της γης ήταν έξω απ' τα τείχη της πόλης κοντά στον Ισμηνό ποταμό. Ήταν το μέρος που είχε οδηγηθεί η Αντιγόνη για να κλειστεί ζωντανή στο εσωτερικό της μετά από τη διαταγή του. Σε ολάκερη τη διαδρομή, σκέψεις και ερωτήματα τριγύριζαν στο μυαλό του. Τι να είχε άραγε συμβεί για να τον καλέσουν με τόση βιάση. Καλπάζοντας μέσα στην πόλη έβλεπε πολλά μάτια συμπολιτών του ανήσυχα και κάποια απ' αυτά ταραγμένα. Όταν βγήκαν από τα τείχη είδε τα απομεινάρια της προηγούμενης μάχης με το στρατό του Θησέα. Τα δεινά για τους πολίτες της πόλης δεν είχαν σταματημό. Κάποια στιγμή έφτασαν στα ριζά του λόφου. Στη βάση του, ανάμεσα σε πυκνά δέντρα και φυλλώματα έχασκε το στόμιο της σπηλιάς. Η φυλακή της Αντιγόνης. Είδε απ' έξω πολλούς στρατιώτες να τριγυρίζουν ανήσυχοι. Μόλις αυτοί είδαν το βασιλιά και τους άλλους καβαλάρηδες να φτάνουν έτρεξαν αμέσως να πιάσουν συντεταγμένοι τις θέσεις τους.