Three days since that incident, nanatili ako sa kwarto. Halos maubos ko na ang sleeping pills kakainom para makatulog ako. Mugtong mugto na ang mata ko kakakiyak dahil sa natuklasan ko. Hindi naman kasi ito yung inaasahan ko eh. What the fuck lang?
I've been expecting to be success not to fucking die! My siblings need me! Si mama! I don't want her to work. I don't want her to wear down at the heels!
Sa pananatili ko dito sa kwarto ay tatlong beses pa lang yata ako nakatulog. Maayos na sana kaso nakaka dalawang oras lang!
"G-ginawa ko lang naman ang responsibilidad ko bilang panganay eh. B-bakit naman ito yung magiging kalabasan ng paghihirap ko!?"hindi ko napigilang iusal ko habang nakatingala sa kisame.
May diyos ba tayo? Diba pag diyos hindi nya hahayaang maghirap ang mga anak nya! Why am I now!? Why I am struggling with this freaking shits!
"Ahhhhhhhhhhhhhhh!!!!!!"from the bottom of my esophagus, I scream tweaking my hair out of fraustration.
"Gwy, anak!? Open this! Gwyneth!"I could hear her worried voice. Damn! Ayokong magkaganun si mama. Ayokong may nag aalala sakin. Putangina naman!
"Buksan mo to Gwyneth! May nangyari ba? Are you hungry? Do you want me to cook for you? How about paksiw? Gusto mo ba akong mag paksiw?"tinakpan ko nang madiin ang bibig ko para hindi nya marinig ang paghikbi ko. My mother is worried. "Gwyneth please! Tell me! Lumabas ka naman Gwy! Tatlong araw ka nang hindi lumalabas. Please Gwyneth open the door!"pilit na binubuksan ni amma yung door knob kaya lumapit ako don at ni lock ang ibang lock sa taas.
"I-I'm okay ma! Don't be bother!"saad ko. Pinipilit kong wag humikbi para hindi na sya magpumilit na pumasok.
"Just let me in Gwyneth. We missed you. Hindi ka na sumasabay samin sa pagkain."
Dumausdos ako sa pinto paupo sa sahig. Niyakap ko ang tuhod ko at yumuko don. Panay parin ang iyak ko.
Ayokong makita nila ang mugto kong mga mata. Ayokong mag alala sila. Pero ang iniisip ko na mangyayari ay ang nagwawasak sa damdamin ko.
"Gwyneth. Please?"
"Okay lang ma! G-gusto ko ng p-pancake m-ma."sambit ko para umalis na sya.
"Pancake!? Okay sige! Give me a moment. Buksan mo mamaya ha!"pagpupumilit nya. Marahan akong tumango kahit hindi naman nya kita.
Nang marinig ko ang mabilis nyang lakad ay bumalik na naman yung luha ko. Ayoko na sa ganito.
Tumayo ako at humiga sa kama. Pipilitin kong matulog at magbakasakaling magbago yung sinabi ni Doc. Lopez. At pag nagkataon ay hindin hindi na ako magtatrabaho. Malaki laki naman na yung naipon ko bukod sa naipon ko para sa mga kapatid ko.
Ang inaasahan kong makatulog ako ay puro hagulgol lang ang ginawa ko. Ibinaon ko ang mukha ko sa unan at doon sumigaw. Inilabas ko lahat ng hinanakit ko sa tadhana na wala man lang ginawang tama sa buong buhay ko. Puro problema at paghihirap lang ang binigay nya sakin.
Tao lang din naman ako eh. Bakit parang lahat ng problema ng populasyon ay binigay sakin? Nahihirapan din naman ako! Hindi ako kasing tatag ng ibang tao!
Putanginang buhay to!
Ang sama ng mundo sakin. Mukhang kinasusuklaman yata ako...
....
Hindi ko alam kung paano ako nakatulog pero nang tignan ko ang orasan ay napasinghap ako nang makitang isang oras lang ang naging tulog ko.
Huminga ako nang malalim para pigilan ang papalabas na luha.
Putangina talaga!
Ang swerte ko sa problema!
Bago pa ako lumuha ay tumayo na ako. Bahagya pa akong nahilo dahil sa biglaang pagtayo ko. Lumingon ako sa salamin.
BINABASA MO ANG
Sleep In Paradise
General FictionKadalasan sa mga panganay ay walang pake sa buhay o problema na kinakaharap ng pamilya nila. Halos magkanda ugaga na ang magulang nila na maghanap ng makakain o kahit ano na makakapag pa buhay sa kanila pero balewala lamang sa kanila. But in her ca...
