Sleep In Paradise

Epilogue

Listen to the music i've added above for more better experience:))

╮⁠(⁠╯⁠_⁠╰⁠)⁠╭

She was a brave and responsible woman we've ever know. Hindi ko inasahan na kahit puro kabutihan lang yung ginagawa nya, pinagod naman sya, napagod sya pero hindi sya sumuko. She never gave up. Pero sa kabila non, may sakit na syang dinaramdam. Sakit na hindi man lang namin pinansin, nalaman o sinubukang malaman ng maaga pa.

Hinayaan lang namin syang mapagod... hanggang sa tuluyan na syang sumuko.

Ang bait bait nya... d-dapat nandito sya sa mundo. Hindi ko alam kung bakit kung sino pa yung mabait, sya pa yung kinukuha. Kung sino pa ang may maraming nagmamahal, sya pa yung pinipiling paakyatin.

Pero kahit ganon, ayos nalang.  Atleast makakapag pahinga na sya.

Hindi na sya mapupuyat kaka tipa sa computer nya, hindi na sya gigising ng maaga para sa mga kapatid nya, hindi na sya magtatrabaho para lang may pang grocery ang mama nya...

"Kuya Drake. You have to eat."ㅡsi Kevin. "You have never eat the whole day..."

"Okay lang ako Kev..."

"No you're not. Do you think your girlfriend will be glad to see you grieving infront of her na hindi pa kumakain? She won't, so eat. This is an order from you girlfriend's brother."ma-awtoridad na tugon nya.

Kinuha ko yung hawak nya. Kumain ako hindi dahil sa utos nya. Kundi sa ayaw kong magtampo sakin si Gwyneth.

Hindi ko maayos ang pagkain ko dahil naalala ko ang mga araw na kasama ko sya. Mga araw na kasabay ko syang kumain sa umaga at gabi, sa restaurant at sa resort.

"A-ang d-daya mo G-gwy..."maging sa pagsalita ay nahihirapan ako dahil sa pagpipigil ko ng hagulgol. Gusto kong umiyak at sumigaw.

Gusto kong isigaw kung bakit sya pa. Sya pa na walang ibang ginawa kundi isakripisyo ang sarili para sa kinabukasan ng mga kapatid nya...

"P-papakasal na sana t-tayo eh..."

"A-ang daya mo. A-akala ko hindi mo 'ko iiwan..."

"G-gwy..."nilapag ko ang pagkain ko sa mesa saka humarap sa kanya.

Hinimas ko ang salamin sa ibabaw nya. I traced the figure of her beautiful face.

"A-ang daya talaga ng t-tadhana no?"  pinunasan ko yung salamin nang hindi ko na sya masyadong makita dahil sa mga luha ko.

"Minsan ka na nga lang m-matulog ng maaga, s-sa kabaong pa..."

Wala akong nagawa kundi tahimik na humagulgol sa ibabaw ng coffin nya.

"G-gwy... p-planado ko na ang l-lahat eh... iningatan ko yung plano ko, p-pinag isipan ko yung bawat detalye ng plano ko kase baka may parte ka na hindi ko magustuhan. P-pero a-ang d-daya ng tadhana."

"P-pinagtagpo lang tayo para mahirapan sa huli..."

"G-gwy."naka yuko parin ako dun.
"S-sorry kung iniiyakan kita, m-masakit lang na kung kelan may lakas ng loob na'kong mag propose sayo, saka pa nangyari to..."

"H-happy fifth anniversary m-my love. H-hindi kita kakalimutan."

Hindi ko na natapos yung pagkain ko.

Nakatulog akong nakatungo sa ibabaw ni Gwy. Nilingon ko yung pagkain ko pero wala na.

"A-anthony..."nilingon ko yung tumawag sakin.

"A-are you okay?"tanong ni Yuki.
Tearst starting to well up on my eyes again.

Dahan dahan akong umiling. Lumapit sya sakin saka niyakap ako.