KEHANET

Haber

~Nicole tarafından~
Dediklerim karşısında donup kaldı. Bunu öğrenince verdiğim tepki onun yerinde olsaydım benim de bu olurdu. Fakat Scott'ın yüzünde sadece şaşırma yoktu. Üzüntü,hayal kırıklığı,korku,ne yapacağını bilememe...

"Sen delirdin mi diyeceksin ama gerçek bu Scott. Ben bir avcı soyundan geldim ve avlanmam bekleniyor. Bunu babamdan sonra yapabilir miyim bilemiyorum. Aslında bunu babamla bile yapabileceğimi sanmıyorum. Ben onlar gibi avlanamam. Ben güçlü bir kız değilim. Bunu nasıl becereceğimi de bilmiyorum. Çok korkuyorum ama yapabileceğim birşey yok. " Dedim. O ise hala düşünüyordu. Kafasının içinde ne düşündüğü çok merak eder oldum. Nedeni çok açıktı...

"Bunu senin gibi olanlara sormalısın. Ben seni anlayamam. Başka tanıdığın avcı veya avcı soyundan gelen biri var mı?" Başımı salladım. Onlardan yardım gelecek mi bilmiyorum. Yaptıklarımdan,yaptıklarından sonra...

"Alaska,Jamie ve James'tan başka hiç kimseyi tanımıyorum. O kampta birçok kişi var ama onlarla dışarıdan birinin görüşmesine izin vermiyorlar diye biliyorum. " Bunu dedikten sonra Scott'ın birşeyler fısıldadığını duydum ama pek anlayamadım. Ne yaptığımın farkında değildim. Keşke anlatmasaydım. Her yanımı keşkeler sardı...

"Dinle beni Nicole. Bir daha konuşmayalım tamam mı? Ben gerçekten korkuyorum. Olacaklardan,yapacaklarından yapacaklarımdan. Arkadaşlığımızın böyle bitmesini istemiyorum ama bu şekilde seninle konuşamam üzgünüm." Dedi ve koşarak uzaklaştı. Anlatmakta büyük bir hata yaptığımı anladım. Ona güvenmemeliydim. Onun şokuda üzüntüme karıştı. Bu hayatta kimsenin güvenilir olduğunu sanmıyorum. Kime güvenip güvenemeyeceğimi bilmiyorum,bilemiyorum artık.

Dışarıya çıktım. Alaskayı telaşlı bir şekilde bana doğru gelirken gördüm. Ne olacağı,ne yapacağı ve ne diyeceği atık umrumda değil bu noktadan sonra.

"Sen iyi misin?" İyi değilim ama bunu ona söyleyecek olsam konuşma çok uzayacaktı. Kısa cevaplar verirsem giderdi belki de. Bende tek kalmış olurum. Belki rahatlarım ağladıktan sonra?

"İyiyim." Gözlerimi kaçırdım. Umarım dolmamamışlardır. Eğer dolduysalar işimiz çok uzayacaktı ve bu gerçekten kötü olur.

"Benimle gel." Kolumu çekmeye başladı. Tenha bir yere gelince durdu. Uzaklarda oturan Scott'ın arkadaşlarını ve derste ki kız Allison'ı gösterdi. "Onlardan uzak dur lütfen Nicole. Bana güven onlar iyi değiller. Bizim için uygun olan kişiler değiller Nicole. Bana güveniyorsan onları. Yanına gitme. Sana belki bu son söyleyişim ama bana güvenmelisin. Buraya James ve Jamie'den habersiz geldim. Bir daha gelemeyebilirim. Onların yanına gitme ve konuşma." Zaten istesemde yanlarında olmayacaktım. Olamazdım...

"İsteğiniz gerçekleşiyor Alaska. Scott herşeyi öğrendi ve artık benimle takılmak istemediğini açık açık belirtti. Sen bana nasıl olduğumu sormak yerine gelim bunları söylüyorsun. Yanlarına gitmeyeceğim tamam mı? İçin rahatladı mı? Takılmayacağım ve konuşmayacağım. Gidebilir miyim şimdi?" Dedim. Alaska hala kafasındaki soru işaretleriyle meşguldu.

"Bu gün okul çıkışında yanıma gel. Sana herşeyi göstereceğim. Üzülmene gerek yok. O kötü biriydi. " Dedi ve gitti. Kendinden çok emindi. Ne olacağını merakla beklemekten başka hiç birşey yoktu. Scott'a kötü biri demesini neyle gösterecekti bilemiyorum ama gösterse iyi olur.

Derse girdim. Habercilik bölümünün en sıkıcı derslerinden biri daha. Burda tam bir saçmalık öğretiyorlardı. Öğrettikleri herşeyi bu ülkenin yarısı biliyordur bu bölümü okumadan. İç geçirdim. Neden bir sihirli değnek yok? Okuldaki herşeyi öğrenebilir,hayata güven gidebilirdi bir anda. Babam geri gelirdi, tekrar bir aile olurduk...Annemin gülüşü geri gelirdi. Kardeşim ilk kez babamızı görürdü. Keşkelerden nefret ediyorum ama keşke o ölmeseydi...