KEHANET

Gizemli Mektuplar.

Merdivenlerden çıkıp odama gittim. Üstüme beyaz bir bluz,altıma lacivert bir pijama giyip yatağıma girdim. Kulaklığım ve kitabımla çarşafların arasına gömüldüm.

Babamı merak ettiğimi düşündüm. Onun hakkında daha çok bilgiyi nereden bulabilirdim? Bir fotoğraf, günlük yada eşya ne olursa...Yatağımdan kalkıp annemin odasına gittim. Annemin komidininin üstündeki çerçeveyi aldım elime. Babam ve annem birbirlerine sarılmış gülümsüyorlardı. Gözümden akan yaş yanağımdan süzülüp çerçevenin üstüne düştü. O sırada annemin sesini duydum. Sanırım beni arıyordu. Çerçeveyi hızla yerine bırakıp gözümü sildim. Ve birden çerçevenin içinden bir sürü kağıt ve bir metal parçası düştü. Kağıtları alıp cebime koydum metalide avucumda gizledim. Sonra annem içeri girdi;

"Nicole burda ne arıyorsun?"

"Ah şey ben sadec-"

"Herneyse markete gelmek ister misin?"

"Hayır ben Mia'yla kalayım."

"Peki."

Annem odadan çıktı. Bende yatağın üstüne oturup kağıtları çıkardım. İlk kağıtta;

Sevgili Lydia,

Seni çok ama çok özledim. Buralarda hava çok soğuk. Bugün nerdeyse ölüyordum.Hergün ölmenin korkusuyla yaşıyorum. 2 yıl önce bana mektup atmaktan vazgeçdiğini bilmeme rağmen hala mektup atıyorum. Lütfen artık cevap ver . Kızımız Nicole nasıl? Büyüdü mü? Ondan ayrılmak çok zordu onu çok seviyorum. Nedendir bilmem ama onu kendime yakın buluyorum. Bana çok benziyor ve huylarımız da yakın.Eğer hala beni merak ediyorsan Cambridge'de oturuyorum. Ormanlarda geçen karanlık günlerimin ardı arkası gelmiyor. Onlardan birçoğunu avladım ama asıl amacım liderlerini avlamak. Numaranı değiştirdiğin günden beri sana ulaşamıyorum. Herneyse bunlarla canını sıkmayayım seni Mia'yı ve Nicole'yi çok seviyorum.

Numaram:0-3*********

Elimdeki eskimiş kağıt parçasına bakakaldım.Resmen şok olmuştum. Böyle birşeye inanmazdım. Babam hayatta mıydı??!! Yıllarca kandırılmış mıydım? Annem bunu nasıl yapardı,ona inanamıyordum. Babamın yaşadığını numarası olduğunu neden bana söylememişti? Peki neyi avlıyordu lider kimdi yoksa tavuk falan mı vuruyordu?? Soruların kafamı kurcalamasına izin verip 2. kağıda geçtim;

Sevgili Lydia;

Bu önemli bir mektup. Bunu okumalı ve saklamalısın. Artık Nicole'nin benim yaşadığımı ve benim soyumdan olduğumu bilmesi lazım. Bunu söylemessem başı büyük bir tehlikeye girecek. Nicole büyük bir ihtimalle benim olduğum gibi tam 20 yaşında onları görecek. Kendisini savunmayı öğrenmesi lazım. Ona söyle ve beni arayın. Bu çok önemli.Söylemesen bile o odaya götür onu. Zamanı geldi.

Sevgiler, Brad

Artık canıma tak etmişti.O oda neresiydi? Odama gidip telefonumu aldım. Titreyen ellerime hakim olmaya çalışarak tuşlara bastım. Telefon çalmaya başladı.İçimden ateş gibi püsküren heyecanı bastırarak bekledim;

"Alo efendim?"

"..." Hiçbir şey diyemedim. Ağzım açılıyordu ama sözcükler bir türlü çıkmıyordu.

"Alo?"

"Baba?"

"Kimsiniz?"

"Benim, Nicole."

"Nicole..."

"Baba."

İkimiz aynı zamanda ağlamaya başladık. Nerdeyse 2 dakika ağladıktan sonra;

"Baba nerdesin seni özledim seni hayatımda görmedim yoksa gördümmü bilmiyorum ne zaman gittin Miami yalan mıydı annem neden söylemedi? ben çocukmuyum neden sakladınız kimi yada neyi avlıyorsun? bana ne olacak 20 yaşımda be-"

"Nicole üzgünüm herşeyi öğreneceksin ama şimdi değil."dedi ve kapattı telefonu.

Kafamda ki sorular içimi kemiriyordu.Babam yaşıyor muydu? Ne avlıyordu? Niye bana anlatmadı?

Elimdeki metal parçasına baktım. Bu bir anahtardı. Üzerindeki kağıtta B hmm şey o, d.. BODRUM yazıyordu. Bodrum mu? Tanrı aşkına evet annemin önünden bile geçmemi istemediği bodrum katındaki odanın anahtarıydı bu. Merakıma yenik düştüm ve bodruma indim. Çok dikkatli olmalıydım. Orada beni ne bekliyordu acaba? Titreyen ellerimle bodrumdaki odanın kapısını açmaya çalışıyordum. Sonunda açabildiğimde zafer kazanmışçasına odaya girecektim. Ta ki annemin arkamda olduğunu farkedene kadar...

Arkadaşlar kusura bakmayın sınavlar başladı bölümü çok uzun yazamadım ama okuyucu artarsa uzun bölümler yayınlayacağım şimdiden 15 kişi olmuşuz :) Bu arada multimedia'da Nicole var keyifli okumalar.